جوان آنلاین: شهید مدافع حرم مهدی قاضیخانی سال ۶۴ در روستای حیدرخان همدان به دنیا آمد و ۳۰ سال بعد در آذر ۱۳۹۴ در خانطومان سوریه به شهادت رسید. این شهید بزرگوار سال ۸۵ با همسرش فاطمه قاضیخانی ازدواج کرد که حاصل این وصلت، سه فرزند به نامهای محمدمتین، نهال و محمدیاسین است. همسر شهید میگوید: «آنقدر ولایتمدار بودند که دوست داشتند تعداد بچهها زیاد باشد، به فرزندآوری توصیه میکردند و میگفتند فرزندان سبب روزی میشود. با اینکه خیلیها به ما میگفتند شرایط جامعه خوب نیست، هزینهها بالاست و باید به فکر مشکلات بعدی باشید، اما آقامهدی به شدت با این حرفها مخالفت میکردند. وقتی محمدمتین فرزند اول ما به دنیا آمد، ما وسیله نقلیه نداشتیم. اما بعد از آن توانستیم نیسان بگیریم و نهال که به دنیا آمد ما یک خانه در پوئینک گرفتیم و بعد از آن محمدیاسین که به دنیا آمد آن زمین را فروختند و یک زمین کشاورزی تهیه کردند...». متنی که پیش رو دارید، دلنوشته همسر شهید قاضیخانی است که با هم میخوانیم.
قهرمان نمیمیرد
چو شببهخیر که گوید، که روز شد به پایان؟
به هر طلوع امیدی، به هر غروب، توان!
روزهایی را سپری کردیم که ندیده بودیم! فقط شنیده بودیم. صداهای را شنیدیم که تا حالا حتی حسش هم نکرده بودیم. کجا دیده بودیم که خواب پر از آرامشمان به خواب ابدی تبدیل شود. چراکه در کشوری زندگی میکردیم که در امنیت و آرامش کامل بود. بماند قدرعافیت را کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید.
در جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی سردارانی فدا شدند که نامشان در کنار درجهشان میدرخشید. آنها برای سردادن لحظه شماری میکردند و اگر هزار بار دیگر زنده شوند راضی به این سردادن هستند. آنها صرفاً پشت رهبر نبودند، بلکه در کنار رهبرشان بودند و تاریخ و روزگار نام این نامداران را هیچگاه فراموش نمیکند، چراکه قهرمان فراموش نشدنی است.
وحدت یک ملت
الان همه یکپارچه شدیم. این روزها هم میگذرد و بار دیگر نام ایران بیشتر از قبل خواهد درخشید، چراکه این بار هم ما آغازگر جنگ نبودیم بلکه پایان دهنده و نجات بخش بشریت خواهیم بود. دل ما مردم ایران گرم و آرام است چراکه رهبرم آرام است. میخروشیم، چون رهبرم فرمودند بیچارهشان خواهیم کرد. ایران سرزمین شیران است. پاینده و درخشان بمان سرزمینم.ای پرچم سه رنگ، پایدار بمان و جاویدان...
افتخار به شهیدمان
فرزندانم در این روزها بیشتر به پدرشهیدشان افتخار میکنند. چراکه میدانند راهی که پدرشان رفت راه درستی بود. چراکه ظلم و قدرت طلبی هرجا باشد، باید به مصافش رفت و همانجا خاموشش کرد. مگر نه اینکه ما ملتی هستیم که دائم بر زبانمان «أللهم عجّل لولیک الفرج» جاری میشود. مگر نمیگوییم خدایا بچههایمان را سرباز مهدی فاطمه (عج) قرار بده. سربازی و جنگ پای رکاب امام زمان (عج) بودن شوخی نیست. کشتن و کشته شدن هم دارد. پس مادرانی که فرزند دارید، مثل زمان جنگ عمل کنیم که چه طور مادرانمان با توکل بر خدا سختیها را سپری کردند و به خودشان مسلط بودند. بیایید ما هم از آنها یاد بگیریم و در این شرایط فتنه دشمنان پیش از ظهور منجی، اعتقاداتمان را بیشتر تقویت کنیم. توکلمان را بیشتر کنیم.
ما اهل کوفه نیستیم که علی تنها بماند... باشد در کتابهای درسی بنویسند اسرائیل چگونه نابود و محو شد؟ و جوابش این باشد که همه چیز از غدیرخم ۱۴۰۴ شروع شد. چه زیبا شروع شد و چه زیباتر تمام شد.