ازدواج به رقابتی برای نمایش تجملات تبدیل شده است، اما این فرهنگ پرهزینه، علاوه بر فشار مالی، سلامت روان نسل جدید را هم تهدید و زندگی مشترک را قبل از شروع با چالش‌های عمیق روبه‌رو می‌کند.
پایگاه خبری تبیان در اینباره می‌نویسد: تجمل‌گرایی در ازدواج پدیده‌ای است که در سال‌های اخیر به‌ویژه در میان نسل جدید محبوبیت خاصی پیدا کرده است. مراسم‌های پرزرق‌وبرق و هزینه‌های سنگین نه بر اساس نیاز‌های واقعی، بلکه در پاسخ به انتظارات اجتماعی و نمایش موفقیت شکل می‌گیرند. این روند، فراتر از مسائل مالی، پیامد‌های روانی عمیقی به همراه دارد که می‌تواند آرامش و ثبات زندگی مشترک را تحت تأثیر قرار دهد. در این گزارش تأثیرات روانی تجمل‌گرایی در ازدواج را با استناد به داده‌ها و نمونه‌های واقعی بررسی می‌کنیم.
فشار مالی و اضطراب‌های ناشی از آن
از پیامد‌های مستقیم تجمل‌گرایی در ازدواج، فشار مالی است که به دلیل هزینه‌های سنگین مراسم، خرید‌های تجملی و سفر‌های گرانقیمت ایجاد می‌شود. بسیاری از زوج‌ها برای تأمین این هزینه‌ها مجبور به استفاده از پس‌انداز‌های خود یا حتی گرفتن وام و قرض می‌شوند. این فشار مالی می‌تواند منجر به استرس، اضطراب و حتی مشکلات در روابط زناشویی شود.
انتظارات اجتماعی و مقایسه‌های دائمی
تجمل‌گرایی در ازدواج باعث شکل‌گیری انتظارات غیرواقعی از طرف زوجین و اطرافیان می‌شود که به نوبه خود احساس عدم رضایت را در زوج ایجاد می‌کند. این انتظارات می‌تواند شامل نظرات منفی از طرف خانواده، دوستان و جامعه درباره شبیه نبودن زندگی واقعی با آنچه در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تبلیغ می‌شود، باشد. فشار اجتماعی که به طور مستقیم بر روابط و هویت فردی افراد اثر می‌گذارد. علاوه بر این نتایج پژوهش‌های انجام‌شده در ایران نشان می‌دهد فشار اجتماعی ناشی از تبلیغ تجمل‌گرایی، تأثیر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به بحران‌های زناشویی و کاهش رضایت زوجین منجر شود. برای مثال، برخی زوج‌هایی که مراسم ازدواج پرهزینه‌ای داشته‌اند، بعد از مدتی اظهار کرده‌اند زندگی‌شان بیش از آنکه بر پایه صمیمیت باشد، به یک نمایش اجتماعی تبدیل شده است. از طرفی مقایسه مداوم زندگی زناشویی با دیگران و مواجهه با ازدواج‌های بسیار لوکس و تجملاتی آنها می‌تواند احساس بی‌ارزشی، عدم رضایت و در نهایت افسردگی در افراد را ایجاد کند.
ارتباطات عاطفی کم، فاصله عاطفی زیاد
تجمل‌گرایی در ازدواج معمولاً باعث می‌شود زوجین بیشتر بر ظاهر و جنبه‌های ظاهری زندگی تمرکز کنند تا روابط عاطفی و روانی. این کار باعث کاهش تعاملات عاطفی و فاصله گرفتن زوجین از همدیگر می‌شود. تمرکز بر ظاهر، از ایجاد ارتباطات عمیق و صمیمی جلوگیری می‌کند و به مرور باعث می‌شود زوجین از همدیگر فاصله بگیرند.
کاهش عزت نفس و احساس ناکامی
در جوامعی که تجمل‌گرایی در ازدواج یک معیار موفقیت محسوب می‌شود، افراد بیشتر به تأیید اجتماعی نیاز پیدا می‌کنند. این نیاز به تأیید باعث می‌شود عزت نفس افراد به تجملات و معیار‌های ظاهری ازدواج وابسته شود نه بر اساس ارزش‌های درونی و عاطفی.
