جوان آنلاین: کمتر کسی به قهرمانی لیورپول شک داشت، خصوصاً که قرمز‌های آنفیلد خیلی قبل‌تر آرسنال، اصلی‌ترین رقیب خود را پشت سر گذاشته بودند. فقط مشخص نبود کدام تیم قرار است جام قهرمانی را تقدیم اشلوت و یارانش کند؛ مردی که تابستان سال گذشته برای حفظ میراث کلوپ آمده بود، آن هم با ذهنی سرشار از ایده‌های تازه.
اشلوت خوب می‌دانست سکان هدایت چه تیمی را به دست گرفته؛ تیمی که با کلوپ به اوج فوتبال جهان بازگشته بود و حضور در سه فینال لیگ قهرمانان را تجربه کرده و بعد از ۳۰ سال قهرمان لیگ شده بود، اما با ورود اشلوت، از همان روز‌های آغازین فصل چیزی در لیورپول تغییر کرده بود. اشلوت با باوری قوی، روح تازه‌ای در جان این تیم دمید؛ تیمی که عطش بردن را در هر دقیقه بازی فریاد می‌زد، به طوری که در فاصله چهار هفته تا پایان رقابت‌های لیگ برتر با کسب ۸۲امتیاز از ۲۵ برد، هفت مساوی و تنها دو باخت، قهرمانی خود را مسجل کرد، آن هم با برد پرگل ۵ بر یک مقابل تاتنهام.
آرسنال تلاش کرد و جنگید، اما این لیورپول بود که باصلابت پیش رفت، البته که نمی‌توان نقش بازیکنی، چون محمد صلاح را هم نادیده گرفت؛ بازیکنی که، چون چراغی فروزان در خط حمله درخشید و بار دیگر ثابت کرد فراتر از یک ستاره است. صلاح برای لیورپول نماد امید، جنگندگی و لحظه‌های جادویی بود. هر گل، هر پاس و هر لبخندش روی چمن داستانی از اشتیاق به پیروزی داشت. بی‌جهت نبود که لیورپول در طول ۳۴ بازی موفق به زدن ۸۰ گل شد. داشتن مهره‌ای، چون صلاح در خط حمله یعنی امید به گلزنی و ایجاد وحشت در دل مدافعان حریف؛ وحشتی که مسیر گلزنی دیگر مهاجمان و نفرات تیم را هموارتر می‌کرد، هرچند قهرمانی این فصل قرمز‌های آنفیلد تنها نتیجه برنامه‌های اشلوت یا درخشش صلاح نبود. در واقع این پیروزی و موفقیت حاصل پیوندی عمیق بود میان یک سرمربی جاه‌طلب و ستارگانی بی‌باک و صد البته هوادارانی که هرگز دست از باور نکشیدند تا هفته سی‌وچهارم لیگ برتر در آنفیلد، خاطره‌ای به یادماندنی را در کنار یکدیگر تجربه کنند؛ خاطره‌ای فراموش‌نشدنی از یک شب رؤیایی که اقتدار لیورپول را به رخ کل فوتبال انگلیس کشید؛ قدرتی که نشان داد قرمز‌های آنفیلد بار دیگر به صرافت فتح دنیا افتاده‌اند و قهرمانی در لیگ برتر انگلیس گامی محکم جهت رسیدن به این هدف بود.
قهرمانی در آنفیلد تنها کسب یک جام نبود، بلکه نوید آغاز دوره‌ای جدید در آنفیلد بود؛ آغاز عصر طلایی اشلوت برای حکمرانی دوباره قرمزها. اشلوت سومین مربی در تاریخ باشگاه است که در فصل اول خود قهرمان لیگ می‌شود. با این تفاوت که مربیان قبلی از آکادمی لیورپول آمده بودند، اما اشلوت پس از قهرمانی با فاینورد در لیگ هلند به انگلیس آمد تا خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برای هواداران این تیم ترسیم کند. او بعد از این قهرمانی دقایقی با هواداران صحبت کرد: «وقتی امروز با اتوبوس داشتیم به ورزشگاه می‌آمدیم، وقتی آن استقبال تاریخی را دیدم، می‌دانستم امکان ندارد امروز قهرمان نشویم. این قهرمانی تقدیم به همه آنها که با تمام وجود امروز در کنارمان بودند.»
اشلوت آمده بود برای کسب جام، نه فقط در بازی با تاتنهام که از هفته‌های نخست لیگ با شروع طوفانی مقابل ایپسویچ که تا هفته سوم ادامه داشت، هرچند بعد از هت‌تریک در ابتدای فصل ناتینگهام فارست ترمز اشلوت و یارانش را کشید، اما همان باخت به قرمز‌های آنفیلد یاد داد که برای قهرمانی نباید هیچ تیمی را دست‌کم گرفت؛ باوری که تا هفته سی‌ویکم و باخت به فولام آویزه گوش اشلوت و شاگردانش بود، اما همان دو باخت و درس و تجربه‌ای که برای این تیم به دنبال داشت، جام قهرمانی را برای قرمزها به ارمغان آورد. دومین جام قهرمانی قرمزها در لیگ برتر انگلیس که یکی را کلوپ به نام خود زد و یکی را اشلوت؛ دو قهرمانی خاطره‌انگیز که صلاح، مرد رؤیایی قرمزها دومی را دلچسب‌تر می‌خواند: «این قهرمانی بهتر از قهرمانی با کلوپ است!»
پرواضح بود که دیدار با تاتنهام یک بازی عادی نخواهد بود. مصاف دو تیم در دور رفت نیز بسیار جذاب، هیجان‌انگیز، پرحادثه و پرگل بود. در آن بازی صلاح و دیاز دبل کردند و در این بازی هم هر دوی این بازیکنان گلزنی کردند، اما دومینیک سوبوسلای که یکی از بهترین‌های میدان بود، برخلاف بازی رفت که گلزنی کرده بود، این بار دو پاس گل داد تا به شکلی دیگر برای تیمش تأثیرگذار باشد. بدون تردید، اما الکسیس مک آلیستر که دومین گل قرمزها را به ثمر رساند، بهترین بازیکن میدان بود؛ میدان نبردی که همچون بازی دور رفت با هیجان بسیار همراه بود و تماشاگران حاضر در آنفیلد را میهمان یک بازی دیدنی کرد که با نتیجه‌ای به یادماندنی همراه بود، با کسب جامی که برکسی پوشیده نبود سهم قرمز‌های آنفیلد است.
