جوان آنلاین: کاربران شبکه‌های اجتماعی به مناسبت اول اردیبهشت‌ماه سالروز بزرگداشت سعدی، شاعر نامدار ایرانی در توئیت‌هایی از این شاعر گرانقدر نوشتند و اشعار او را به اشتراک گذاشتند. کاربران از تعالیم اخلاقی و عرفانی حاضر در شعر سعدی گفتند و بخش‌هایی از بوستان و گلستان را منتشر کردند. آنها همچنین از تأثیر سعدی بر جامعه و فرهنگ ایرانی گفتند؛ در ادامه بخش‌هایی از واکنش‌های کاربران را مرور کرده‌ایم.
فاضل نظری:
سعدى یکی از بزرگ‌ترین شاعران زبان فارسی است که زیبایی کلام و شیوایی او در نظم و نثر شهرت جهانی دارد، غزل‌های سعدی در مضمون عرفان و اخلاق بسیار جذاب است و تاکنون کسی نتوانسته به زیبایی غزل‌های سعدی بسراید.
ثریا منادا:
حضرت آقا در دیدار شاعران در ۲۵ شهریور ۱۳۸۷: شعر اخلاقی ممکن است در عالی‌ترین حد خوبی هم باشد. شما به تاریخ ادبیات ما نگاه کنید. سعدی از جهت شعر اخلاقی و شعر نصیحت و پند در قله است.
کاربری با نام «زهرا»:
سعدی نماینده فرهنگ ملتی است که در طول تاریخ، پیوند میان دین، اخلاق، زبان و انسان‌دوستی را سرلوحه زندگی خود قرار داده است. #سعدی
سارا معصومی:
حضرت سعدی پربیراه نفرمودند که «دوام دولت اندر حق شناسی است، زوال نعمت اندر ناسپاسی است»، آدم‌هایی که زبان‌های‌شان جز به ملامت و ایرادگیری نمی‌چرخد و آداب قدردانی نمی‌دانند، ناامیدکننده‌ترین افراد هستند که همواره شما را از دوستی با خود سرخورده می‌کنند. #انسان_باشیم
کاربری با نام «کاف»:
یه جا تو گلستان خوندم: «دو چیز محال عقل است، خواب راحت و عمر بی‌غصه» و هنوز بعد ۷۰۰ سال، واقعیت داره. #سعدى
احسان محمدی:
سعدی میگه وقتی عاشقی حتی صدای پای چهارپایان هم برات مثل ساز و آوازه! «نه مطرب که آواز پای ستور | سماع است اگر عشق داری و شور!» عجب افیونیه این هورمون اُکسی‌توسین!
صفحه «لاله واژگون»:
چهار عنصر (آب، آتش، خاک، باد) را در این تک‌بیت از شعر سعدی بزرگ ببینید: «امروز چه دانی تو که در آتش و آبم |، چون خاک شوم باد به گوشت برساند» وه که چقدر زبان پارسی زیباست!
مازیار بالایی:
گر از جفای تو روزی دلم بیازارد | کمند شوق کشانم به صلح باز آرد | ز درد عشق تو دوشم امید صبح نبود | اسیر عشق چه تاب شب دراز آرد؟ | دلی عجب نبود گر بسوخت کآتش تیز | چه جای موم که پولاد در گداز آرد| تویی که گر بخرامد درخت قامت تو | ز رشک سرو روان را به اهتزاز آرد
محمد کلهر:
ثنا و حمد بی‌پایان خدا را | که صنعش در وجود آورد ما را
بنت‌الهدی قلی‌زاده:
هر‌که از یار تحمل نکند یار مگویش | وان که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش
محمدجعفر محمدزاده:
در سخن با دوستان آهسته باش | تا ندارد دشمن خونخوار گوش | پیش دیوار آنچه گویی هوش دار | تا نباشد در پس دیوار گوش (گلستان سعدی؛ باب هشتم؛ در آداب صحبت) اول اردیبهشت روز سعدی مبارک.
محراب کریمی:
یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم | زان دو لب شیرینت صد شور برانگیزم
احسان شاه‌حسینی:
نشان عاشق آن باشد که شب با روز پیوندد | تو را گر خواب می‌گیرد نه صاحب درد عشاقی
میثم طالبی‌زاده:
سعدی اگر عاشقی میل وصالت چراست؟ | هر که دل دوست جست مصلحت خود نخواست
علیرضا مافی:
مرا هرآینه خاموش بودن اولی‌تر | که جهل پیش خردمند عذر نادان است
مهدی محمدی:
هر کسی را ز لبت خشک تمنایی هست | من خود این بخت ندارم که زبانم باشد | جان برافشانم اگر سعدی خویشم خوانی | سر این دارم اگر طالع آنم باشد
راضیه صیدی:
عشق داغیست که تا مرگ نیاید نرود | هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد
