جوان آنلاین:استقلال یک بار دیگر تاوان بـی‌کفـایتی مدیرانش را پس داد، اما تمام کاسه کوزه‌ها برسر سهراب بختیاری‌زاده شکست تا او چنان از ادامه حضور در جمع آبی‌پوشان منصرف شود که تأکید کند بعد از انتخاب سرمربی جدید این تیم را ترک خواهد کرد.
با توجه به شرایط استقلال حتی اگر به عنوان تیم برنده هم از زمین بازی خارج می‌شد، چیزی تغییر نمی‌کرد، وقتی الشرطه بعد از ارائه یک بازی خوب در آزادی و کسب یک امتیاز، حضور آرمین سهرابیان در ترکیب تیم میزبان را دستاویز تغییر نتیجه قرار داده است. طبق قوانین بین‌المللی، هر بازیکن در طول یک فصل می‌تواند با سه باشگاه قرارداد امضا کند، اما فقط برای دو تیم به میدان برود. باشگاه عراقی با استناد به این قانون، نسبت به حضور سهرابیان اعتراض کرده است. الشرطه مدعی است سهرابیان در این فصل برای سه تیم به میدان رفته و حضور او در ترکیب استقلال مغایر با قوانین فیفاست.
سهرابیان ابتدای فصل جاری پس از انجام تنها یک بازی از سوی نکونام در فهرست مازاد قرار گرفت و به عنوان بازیکن آزاد راهی نساجی شد و نیم‌فصل نخست را برای آنها بازی کرد، اما از آنجا که گفته می‌شد او با سمیعی توافق کرده در نیم‌فصل دوم بار دیگر به جمع آبی‌پوشان پایتخت اضافه شود، بعد از مذاکراتی که با نظری‌جویباری داشت، همین چند روز قبل بود که بار دیگر با وجود سرباز بودن آبی‌پوش شد. هرچند استقلال از این بازیکن در بازی‌های لیگ استفاده نکرد، اما دقیقه ۶۹ بازی با الشرطه عراق بود که بختیاری‌زاده او را جایگزین ایمان سلیمی کرد؛ تعویضی که اتفاقاً با توجه به نیاز مبرم استقلال به گل، با تعجب و اعتراض شدید هواداران مواجه شد و حالا شکایت الشرطه نشان می‌دهد اشکالات این تعویض فقط به لحاظ فنی نبود و می‌تواند اوضاع استقلال را قبل از آخرین بازی مرحله گروهی لیگ‌قهرمانان به جا‌های باریک بکشاند.
نخستین میزبانی لیگ نخبگان استقلال در آزادی همانطور که انتظار می‌رفت با استقلال باشکوه هواداران این تیم همراه بود؛ هوادارانی که در پایان بازی کارد می‌زدند خون‌شان درنمی‌آمد و چنان از نتیجه و عملکرد استقلال شاکی بودند که تا دقایقی بعد از پایان بازی همچنان علیه سهراب بختیاری‌زاده شعار می‌دادند و خواستار کناره‌گیری او بودند، هرچند بدون شک بختیاری‌زاده تاوان بی‌کفایتی مدیران و وصله‌های ناجوری را داد که کار استقلال را به اینجا کشیدند؛ مدیرانی که با بازکردن پای دلال‌ها و مربی بدتر از دلال‌ها (موسیمانه) نه فقط هزینه هنگفتی روی دست این باشگاه گذاشتند که در ادامه گریبانگیر استقلال خواهد شد که اوضاع را چنان پیچیده و دشوار کردند که استقلال در خانه و مقابل تماشاگران خودی هم نتوانست عملکرد قابل قبولی برابر قعرنشین لیگ نخبگان داشته باشد، به طوری که حتی ایمان عالمی، سرپرست استقلال نیز بر انتقاد هواداران از بازیکنان و کادرفنی مهر تأیید زد: «این را به جد می‌گویم، الشرطه با تمام وجود مقابل استقلال بازی کرد و توانست در زمین ما و در حضور هواداران ما نتیجه مساوی بگیرد. بچه‌ها تلاش‌شان را کردند، اما بعضی وقت‌ها تلاشی که باید را انجام نمی‌دهند و به نوبه خودم از هواداران عذرخواهی می‌کنم.»
سهراب بختیاری‌زاده هم حق را به هواداران داد، اما قیافه‌اش چیز دیگری می‌گفت و تأکیدش به اینکه وی مشکل ۱۰ سال اخیر تیم نیست و بعد از انتخاب سرمربی جدید استقلال را ترک خواهد کرد، نشان از ناراحتی شدید او بابت اتفاقات رخ داده روی سکو‌ها بود، اما غیر از این هم انتظار نمی‌رفت. استقلال اصلاً در حد و اندازه‌های نامش بازی نکرد، هرچند یک توپ را با بدشانسی به تیر دروازه حریف کوبید و دو گلی هم که زد، آفساید اعلام شد، اما تماشاگران از روی سکو‌ها به وضوح دیدند که تلاش الشرطه بیشتر بود، به طوری که گویی استقلال اصلاً برای برد به میدان نیامده بود و این چیزی نبود که هوادار استقلال در سکوت به تماشای آن بنشیند و در پایان لب به انتقاد و اعتراض باز نکند، با وجود این، اما بختیاری‌زاده و حتی بازیکنان سیبل مدیرانی بودند که با تصمیمات سرتاپا اشتباه خود کار را به اینجا کشیده‌اند؛ مدیرانی که مثل همیشه خام دلال‌ها شدند (اگر نخواهیم بگوییم دست‌شان با آنها در یک کاسه بود) و با جذب موسیمانه و فهرست او که بیشتر برای پرکردن جیب خود و اطرافیانش بود تا تقویت نقاط ضعف استقلال، کار را به اینجا کشیده‌اند؛ مدیرانی که بدون مشورت و سرخود اقدام به جذب بازیکنانی کردند که نه تنها هیچ سودی برای این تیم نداشتند که ضرر هم داشتند (دو بازیکن بوسنیایی).
تساوی مقابل الشرطه در واقع نتیجه بی‌کفایتی‌های مدیریتی بود که در طول ۹۰ دقیقه از مقابل چشمان هواداران استقلال گذشت و کار این تیم را به جا‌های باریک کشاند. در چنین شرایط و آشفته‌بازاری بازی دادن به آرمین سهرابیان و بهانه دادن دست الشرطه برای اعتراض اصلاً عجیب نبود، هرچند استقلال و فوتبال ایران سابقه چنین اهمال‌کاری‌هایی را دارد و هنوز به یاد داریم روزی که قلعه‌نویی در پاسخ به ارسال دیرهنگام فهرست استقلال گفت فو‌قش جریمه‌اش را می‌پردازیم یا روزی که بازیکن دو اخطاره امید‌های ایران مقابل امید‌های عراق به میدان رفت و کار به مشخص شدن نتیجه در بیرون زمین کشید. این بار، اما اوضاع به مراتب بدتر از مرتبه‌های قبلی بود و هیچ یک از مسئولان استقلال با دلمشغولی‌هایی که برای خود، تیم و هواداران ایجاد کرده بودند، تمرکز کافی و لازم را نداشتند و در چنین شرایطی باید هم شاهد رخ دادن این‌گونه اشتباهات باشیم؛ اشتباهاتی که مقصر آن بدون شک در وهله اول مدیران ناکارآمد هستند و آنهایی که رأی به حضور این مدیران در باشگاه‌هایی، چون استقلال می‌دهند نه امثال بختیاری‌زاده‌ها که گاهی دم‌دستی‌ترین گزینه برای اعتراض هستند، با وجود این در صورت پذیرفته‌شدن اعتراض الشرطه و تغییر نتیجه از تساوی یک- یک به ۳-صفر نمی‌توان از نقش سهراب بابت تعویضی که دقیقه ۶۹ انجام داد به سادگی عبور کرد، اما بابت عملکرد ضعیف استقلالی که حتی مهره‌هایش هم با یکدیگر همخوانی ندارند، نمی‌توان خیلی به یک مربی موقت خرده گرفت، حتی اگر قبول مسئولیت کرده باشد.
