جوان آنلاین: چند سالی است که در جشنواره فجر شاهد نمایش فیلمهایی از قهرمانان آشنا و ناآشنای جنگ هستیم؛ موقعیت مهدی در چند سال گذشته و مجنون جشنواره فجر گذشته و موارد بسیار دیگر. امسال هم چند فیلم دفاع مقدسی در جدول مسابقه شرکت دارند که «اسفند» یکی از آنهاست.
همانگونه که اشاره شد ساختن اینگونه فیلمها برای مخاطبانی که جنگ را تجربه کردهاند و به یاد دارند جذاب است، چراکه با زوایای پنهانی از جنگ آشنا و واقف به زندگی افرادی میشوند که در تمام این سالها فقط نامی از آنها شنیدهاند، این نکته بسیار حائز اهمیتی است، اما خطر تکراری شدن اینگونه فیلمها از یکسو و جذاب نبودن برای مخاطبان کمسن و سالتر، نکتهای است که به نظر میرسد کمتر به آن پرداخت شده است. اسفند داستان خوبی دارد و نقاط عطف آن هم در دل فیلمنامه نشسته است، اما سکانسهای آغازین فیلم هم ریتم کندی دارد و هم آن تعلیقگذاری جاسوس بودن علی و معرفی افراد خیلی به خورد فیلم نرفته است و در واقع نیمه اول فیلم با ریتم کند و صحنههای اضافه و افرادی که هیچ نقشی در کاربرد داستان ندارند و با حذف آنها به روند داستان خللی وارد نمیشود، حوصله تماشاگر را سر میبرد. برای مثال آیا با حذف سکانسهای خانه مادری علی و حذف شخصیت مادر علی در داستان ایرادی ایجاد میشود، به نظر میرسد نویسنده تلاش داشته تا با افزودن گرههای دراماتیک بار عاطفی فیلم را بیشتر کند، اما این تلاش ناکام مانده است.
نیمه دوم فیلم، اما جاندار است و شاخ و برگهای داستانی در دل قصه جای گرفتهاند و ریتم تندی دارد که میتواند بیننده را ترغیب به تماشای فیلم کند و البته دیالوگهایی که در توضیح اهمیت جزیره مجنون گفته میشود نیز به دل فیلم نشسته است وای کاش فیلم میتوانست از جلوههای ویژه بهتری استفاده کند تا برای بیننده امروزی هم صحنههای درگیری جذاب باشد. فراموش نکنیم که نسل تماشاگر امروز با نسل تماشاگر دیدهبان متفاوت است و برای تحت تأثیر قرار دادنش یک داستان و قصه کافی نیست. به هر روی ساخت هر اثری درباره دفاع مقدس شایان تمجید است، اما به نظر میرسد که این فیلم نیاز به یک تدوین مجدد و حذف بسیاری از صحنههای اضافی دارد و شاید با بهکارگیری وی اف ایکس بتوان جلوههای ویژه کار را بهتر کرد، اما در مجموع «اسفند» فیلم شریفی است که بیننده را فریب نمیدهد و او را با زندگی شهید علی هاشمی تا حد زیادی آشنا میسازد که این امتیاز کمی نیست.