جوان آنلاین: فصل به نیمه نرسیده بود که استقلال و سپاهان، دو مدعی لیگ که اتفاقاً هزینههایشان در فصل نقل و انتقالات سروصدای زیادی به پا کرده بود، دست به تغییر کادرفنی زدند. هرچند که در هر دو مورد این سرمربیان بودند که استعفا دادند، اما در واقع شرایط به سمت و سویی رفت که نکونام و مورایس دیگر چارهای جز رفتن برایشان باقی نمانده بود.
هرچند نکونام این فصل جایی برای دفاع باقی نگذاشته بود، اما در واقع او بیشتر به دلیل اختلافاتی که با مدیریت باشگاه داشت عطای سرمربیگری در استقلال را بخشید، نه نتایج ضعیفی که حتی صدای سکوها را هم درآورده بود! مورایس هم در واقع به دلیل عدم حمایت از سوی باشگاه در مقابل رویهای که سکوها در هر بازی برایش به راه انداخته بودند، ترجیح داد کارش را نیمهکاره رها و اصفهان را ترک کند. اما در هر دو مورد کادر مدیریت با جدایی موافق بودند، حتی استقلال که یک مرتبه برای حفظ ظاهر هم که شده بود با استعفای نکونام موافقت نکرد، اما در ادامه هم در تهران و هم در اصفهان تصمیمی گرفته شد که هزینه گزافی روی دست دو باشگاه مطرح فوتبال ایران گذاشت، حتی با وجود اینکه استعفای نکونام و مورایس تا حد زیادی خیال استقلال و سپاهان را بابت پرداختی به سرمربیان مستعفی خود راحت کرده بود.
پرواضح بود که نه استقلال بعد از نکونام به دنبال مربی ارزانقیمت میرود و نه سپاهانی که سالهاست حسرت قهرمانی در رقابتهای لیگ برتر به دلش مانده است! این در حالی بود که هر دو باشگاه براساس قانونی که هرگز عملی نشد (حداقل برای استقلال و سپاهان) سقف بودجهشان را پر کرده بودند و عملاً نمیتوانستند دست به خریدی قیمتی بزنند!، اما جذب پیتسو موسیمانه و پاتریس کارترون نشان داد هیچ سد و قانونی نمیتواند استقلال و سپاهان را متوقف کند، چه برسد به قانون سقف بودجه که از همان روز نخست هم هیچ ضمانت اجرایی نداشت و نتوانست دست و بال این دو تیم را در پوست گردو قرار دهد!
سابقه قهرمانی در فوتبال آفریقا، بزرگترین آپشنی بود که استقلال و سپاهان را مجاب به عقد قرارداد با موسیمانه و کارترون کرد. اما هر دوی آنها جدا از آفریقا، همینجا بیخ گوش ایران در کشورهای همسایه خلیجهمیشه فارس نیز مربیگری کرده بودند. کارترون در ام صلال قطر و موسیمانه نیز در ابها که اتفاقاً مرد سیهچرده نیمکت استقلال بعد از ناکامی در ابها مدتی هم از مربیگری دور بود تا در نهایت توانست سکان هدایت یکی از پرطرفدارترین تیمهای ایران را به دست بگیرد و در همان گام نخست ثابت کند خیلی هم کاری نیست و قصد ندارد از استراحت و تفریح خود بزند، حتی برای احیای استقلالی که اصلاً حال و روز خوشی نداشت و هنوز هم شرایطش دستخوش تغییر نشده است.
هرچند که طی چند سال اخیر در کسب نتیجه، بهخصوص قهرمانی هیچ رکوردی را ثبت نکرده، اما با جذب موسیمانه آفریقایی قبل از پایان نیمفصل نخست یک رکورد به نام خود زد. براساس گزارشهای منتشر شده و آنچه استقلالیها در رابطه با رقم قراردادهای این فصل خود در کدال منتشر کردهاند، موسیمانه و دستیارانش با عقد قراردادی یک میلیون و ۴۰۰ هزار دلاری روی نیمکت استقلال نشستند. رقمی که مرد سیهچرده نیمکت استقلال را به گرانترین چهره این فصل فوتبال ایران تبدیل کرده است. اما استقلال تنها تیمی نیست که در این راستا رکورد زده و سپاهان هم که سالهاست نشان داده برای کسب نتیجه از هیچ ریخت و پاشی فروگذار نیست، بعد از رد کردن غیرمستقیم مورایس، یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار به پای کاتریس کارترون ریخته تا از رقیب آبیپوش خود عقب نماند! ارقام درشتی که هرگز تا پیش از این بابت قراردادی یکساله در نظر گرفته نشده بود. اما حالا به لطف استقلال و سپاهان که یکبار دیگر ثابت کردند هیچ قانونی نمیتواند آنها را از ریختوپاشهای بینتیجهای که دارند منع کند، دو تیمی که خیلی ساده با عقد دو قرارداد از نیمههای نیمفصل اول کاری کردند که حالا مرز ۱۰۰ میلیارد تومان نیز در فوتبال ایران قابل دسترس باشد. فقط به این دلیل که هیچ نظارتی روی کار آنها نیست که اگر بود اینطور بیمحابا اقدام به عقد قراردادهایی نمیکردند که رقم آن را ۸۰، ۹۰ درصدد مردم ایران حتی در خواب هم نمیبینند. قراردادهای سنگینی که میتواند پروندههای بعدی این دو باشگاه در فیفا باشد و وضع قانون خلقالساعهای دیگر از سوی فدراسیون که هربار تنها صورت مسئله را پاک میکند. قانونی، چون ممنوعیت استفاده از بازیکن و دروازهبان خارجی برای مهار رشد روزافزون رقم قراردادها که نتیجه عکس داد و رقم قرارداد داخلیها را چند برابر کرد، بهطوریکه سود آن تنها متوجه بازیکنان و گلرهای داخلی بود که به لحاظ قیمتی خود را بالا کشیدند و با خارجیهای بیکیفیت همسطحشان کرد! حال آنکه به جای ممنوعیت در جذب بازیکن خارجی، باید آقایان تصمیم به وضع قانونی بگیرند که بتواند دست باشگاهها را برای جذب بازیکن و مربی خارجی بیکیفیت ببندد.