یک روایت و یک تصویر

جوان آنلاین: محمد منان رئیسی در کانال شخصی خود نوشت: قال امیرالمؤمنین (ع): «لا یَنْفَعُ الْحُسْنُ بِغَیْرِ نَجَابَه: زیبایی ظاهری، بدون نجابت و اصالت سودی ندارد.» (تصنیف غرر/حدیث ۹۳۹۶) بعید می‌دانم هیچ تعبیر دیگری بتواند بهتر از این روایت، حال و روز این نوع نما‌های بی‌هویت را توصیف کند. نما‌های به ظاهر زیبایی که با تظاهر و تفاخر معمارانه هم نجابت را نقض می‌کنند و هم اصالت را. حالا لطفاً به مرکز نما دقت بفرمایید. اینکه وسط چنین نما‌های بی‌اصالت و بی‌هویتی، عبارتی همچون «بسم الله الرحمن الرحیم» نقش بسته است، برایتان یادآور چیست؟ برای بنده یادآور همان نوع مواجه‌هایی است که برخی از ما با قرآن کریم در مجالسی همچون مراسم عروسی یا مجالس رسمی و... داریم؛ کتابی که فقط و فقط آن را می‌خواهیم برای حواشی همچون تبرک و تزیین مراسم و نه برای عمل در متن زندگی! اگر دقیق بیندیشیم حال و روز بسم الله وسط این نوع نما‌های رومی با هزینه‌های آنچنانی هم همان است؛ نما‌هایی که به پرچمی برای تبلیغ و ترویج فرهنگ غرب حتی در قلب شهر‌های مذهبی ما آن هم به سطحی‌ترین و سخیف‌ترین وجه ممکن تبدیل شده‌اند، اما در همان حال، بر پیشانی آن‌ها عباراتی همچون و ان یکاد یا بسم الله الرحمن الرحیم نقش بسته است! چه تناقض تلخی!