اینکه اهالی ورزش و وزنه‌برداری انتظار بالاتری از تیم ملی ایران در قبال نتایج کسب شده در قهرمانی آسیا دارند، انتظار بحقی است. فدراسیون به دنبال آن است که بهترین نتایج رقم بخورد. یکی از نکات مثبت و تحسین‌برانگیز تیم نواب نصیرشلال و شاگردانش، قهرمانی در آسیاست. برخی دوستان می‌گویند این قهرمانی در بخش امتیازی بوده، ولی به هر حال این مقام ارزشمند است. اگر به لحاظ مدالی هم اول می‌شدیم عالی بود، ولی معنای آن این نیست که ما نقاط ضعف را نمی‌بینیم و فدراسیون به شرایط امروز راضی و قانع است. قبول داریم که به لحاظ افزایش کیفیت مدالی باید تلاش کنیم، اما واقعیت این است که طی چهار الی پنج سال گذشته تقریباً کاری صورت نگرفته است. طی ۳۶ روزی که نواب تیم را تحویل گرفت، خوب کار کرد. به نظر من او در کارش پیشرفت داشته و شرایطی را فراهم کرده که تیم در هر مسابقه بهتر باشد. در مجموع بچه‌ها به لحاظ رکوردی پیشرفت داشته‌اند. ما قانع به شرایط کنونی نیستیم. مسلماً حرکت وزنه‌برداری ایران رو به جلو بوده، اما اینکه ضعف در برخی حوزه‌ها را چماق کنیم درست نیست. قبول داریم که در برخی حوزه‌ها ضعیف بودیم و باید آن را مرتفع کنیم. باید پیشرفت محسوس و حرکت رو به جلوی وزنه‌برداری برایمان مهم باشد. اگر بدون غرض بپذیریم و باور کنیم که نسبت به یک سال گذشته به لحاظ رکوردی و عنوانی، وزنه‌برداری ایران پیشرفت کرده است در آن صورت بهتر می‌توانیم شرایط وزنه‌برداری را درک کنیم. شاید اگر این گروه مدیریتی در کنار تیم نبود، الان به مراتب شرایط بدتری داشتیم. در حال حاضر فدراسیون در چند بخش از جمله بهبود زیرساخت‌ها در حال فعالیت است. این در حالی است که به لحاظ زیرساختی به شدت دچار مشکل هستیم. در بخش فراهم کردن ابراز و امکانات مورد نیاز وزنه‌برداران، رسانه، رکوردی، استعدادیابی و استعدادپروری هم فدراسیون در حال فعالیت است و پیشرفت‌ها کاملاً مشخص است. توجه و میدان دادن به جوانان هم از برنامه‌های اصلی رئیس و نایب‌رئیس فدراسیون و سرمربی تیم ملی است. اینکه عنوان شود فدراسیون فقط از مرادی و رستمی حمایت می‌کند درست نیست. سهراب مرادی و کیانوش رستمی عامل بازدارنده برای وزنه‌برداران جوان نیستند، فدراسیون از همه وزنه‌برداران حمایت می‌کند، نه فقط سهراب و کیانوش.
