کانال تلگرامی «Modern Cogitation» نوشت: هنگامی که شما در رحم ساخته شدید، آنچه را که از پدر گرفتید مانند مادهای نبود که با آنچه از مادر گرفتید مخلوط شود، مانند اینکه رنگ آبی را با رنگ سرخ مخلوط کنید تا رنگ ارغوانی به دست آید. اگر وراثت واقعاً به این شکل عمل میکرد همه ما تا حدودی حد متوسط بودیم، یعنی میانه بین دو والدین خود. در این حالت تمام متغیرها به سرعت از جمعیت ناپدید میشد. در واقع و البته، هرکس به آشکارا میتواند ببیند که هیچگونه تمایل ذاتی برای کاهش تغییرها در یک جمعیت وجود ندارد. هنگامی که ژنهای پدری با ژنهای مادری در یک کودک جمع میشوند، مانند مخلوط شدن دو رنگ نیست، بلکه مانند بُر خوردن کارتهای بازی است. امروزه میدانیم که ژنها قطعاتی از رمز DNA هستند که البته مانند کارت بازی بهطور فیزیکی از هم جدا نیستند، ولی این اصل معتبر است. ژنها با همدیگر مخلوط نمیشوند، آنها بُر میخورند؛ میتوانید بگویید که بدجوری بُر میخورند، یعنی گروهی از کارتها طی چندین نسل بُر خوردن، به همدیگر میچسبند تا اینکه بهطور تصادفی از همدیگر جدا شوند.