کشتی ایران به عنوان یکی از قدرتهای بزرگ این رشته در ورزش جهان همواره مورد توجه بوده است. ایران با ستارههایی که همیشه خوش درخشیدهاند یک کلاس جدا و بالاتر از تمام رقبای جهانی خود به نمایش گذاشته است، اما هرچه روی تشک کشتی موفق بوده در زمینه کسب کرسیهای جهانی ناموفق عمل کرده و این ایراد بزرگ، بهخصوص در چند دهه اخیر کار را به جایی رسانده که شاهد تضییع حقوق کشتیگیران ایران در مسابقات مهم جهانی و المپیک بودهایم و صدای اعتراضمان هم به جایی نرسیده است. این اتفاق بد در حالی برای کشتی ایران رخ میدهد که جهان کشتی بر این باور است که برگزاری یک دوره مسابقه بدون حضور کشتیگیران ایران از درجه اعتبار ساقط است، اما در عین حال ما نمیتوانیم از حق کشتیگیرانمان بهدرستی دفاع کنیم.
عدم حضور ایران در مجامع بینالمللی کشتی و نداشتن نماینده کاربلد و متخصص با کاریزمای درست ریشه در اختلافات درونی هم دارد. در همین یکی، دو سال گذشته که قرار بود حمید سوریان به عنوان نماینده ایران در انتخابات اتحادیه جهانی کشتی شرکت کند عدم حمایت درست در داخل از برترین کشتیگیر تمام ادوار این رشته باعث شد سوریان قبل از برگزاری انتخابات کنارهگیری خود را اعلام کند. اتفاقی که این روزها باز هم شاهد آن هستیم و در حالی که رئیس فدراسیون کشتی نام یکی از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون را برای حضور در انتخابات اتحادیه جهانی میبرد بلافاصله با واکنش منفی برخی پیشکسوتان و نبش قبر اتفاقات سالهای گذشته روبهرو میشود، چراکه این پیشکسوتان معتقدند گزینه دیگری باید جایگزین گزینه مورد توجه رئیس فدراسیون شود.
طبیعی است کشتی ایران به عنوان یکی از قدرتهای برتر کشتی جهان کمچهره شناخته شده و تأثیرگذار ندارد و بسیار نامناسب است که در حضور این چهرههای شناخته شده شخص دیگری به عنوان نماینده ایران در انتخابات اتحادیه جهانی شرکت کند. از طرفی نباید از یاد برد فردی که به عنوان نماینده ایران در این انتخابات شرکت میکند باید آداب خاص چنین جایگاهی را بداند و متوجه باشد که این قابلیتهای فنی گذشته نیست که حرفش را به کرسی مینشاند و باید بتواند تعامل قوی برقرار کند.
همه میدانیم که پیش از این ایران با حضور دکتر محمد توکل در «فیلا» حرفهای زیادی برای گفتن داشت، اما بروز اختلافات داخلی باعث شد به راحتی این کرسی مهم بینالمللی و آسیایی از دست برود. پس در ابتدا باید در داخل کشور به یک جمعبندی درست رسید و انتخابی درست داشت تا همه از او دفاع کنند تا با پشتوانه تمام اهالی کشتی به دنبال جلب رضایت و انجام لابی با دیگر کشورها برود. بدیهی است وقتی نماینده ایران حتی در داخل کشور با عدم اقبال روبهروست نمیتواند نظر مساعد بقیه را جلب کند و این یعنی شکست و ادامه غیبت ایران در بزرگترین مجمع جهانی کشتی.
شایان ذکر است، شاخصههای لازم نظیر تسلط به زبان، داشتن تمکن مالی و ارتباط با اعضای اتحادیه جهانی کشتی در کسب موفقیت بسیار ضروری است، اما وقتی حمایت داخلی به عنوان اصلیترین شاخصه وجود نداشته باشد، حتی برخورداری از تمام اینها هم کافی نخواهد بود.