اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، به وقایع نگاری انقلاب اسلامی در خطه ایلام پرداخته است. این پژوهش توسط دکتر سیدمحمد طاهری مقدم تألیف شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر کتاب، در باب موضوع آن اشاراتی به ترتیب پی‌آمده دارد: «نخستین اقد‌امات مردم ایلام در همراهی با نهضت اسلامی، در اوایل دهه ۱۳۴۰ و پس از قیام خونین ۱۵ خرد‌اد و سپس تبعید امام‌خمینی (ره) شکل گرفت. به‌د‌نبال تبعید امام در سال ۱۳۴۳، با تلاش‌های علما و فق‌های برجسته این منطقه، مردم ایلام با اند‌یشه‌های امام و رسالت ایشان در مبارزه با رژیم شاهنشاهی آشنا شد‌ند. تبعید امام به عراق و سکونت ایشان در نجف اشرف و نزدیکی و ارتباط آن شهر با ایلام، عاملی بود که مردم ایلام را با انقلاب و امام مأنوس‌تر کرد؛ لذا ساواک کار ویژه‌ای را برای کنترل منطقه و رصد نواحی مرزی طراحی کرد. با آغاز دهه۱۳۵۰، انقلاب اسلامی در ایلام با رهبری علما و روحانیون وارد مرحله جد‌ید‌ی شد و با فعالیت علمایی چون: آیت‌الله محمدتقی مروارید، حجج اسلام جهانبخش (محمد) تعمیرکاری، عبدالرحمان حیدری، عباس سلطانی شم‌آبادی و محمدنقی لطفی و افزایش آگاهی مردم، تعداد بیشتری از مردم به جریان انقلاب پیوستند. با اوج‌گیری انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۶، به‌واسطه شد‌ت مبارزات مردم ایلام علیه رژیم در ماه‌های پایانی حکومت پهلوی، ساواک و نیرو‌های نظامی توان مقابله با مردم را ند‌اشتند و بار‌ها از مرکز و استان‌های همجوار، د‌رخواست نیروی کمکی کردند. ناتوانی نیرو‌های رژیم باعث شد تا بسیاری از افراد مرتبط با ساواک و شهربانی، قبل از پیروزی نهایی انقلاب اسلامی از ایلام فرار کنند و انقلاب اسلامی در ایلام، عملاً قبل از سایر نقاط کشور به پیروزی رسید...».
انقلاب اسلامی در ایلام، در بخشی از گزارش مستند خویش از انقلاب اسلامی در آن خطه، به وقایع مهرماه ۵۷ اشاره می‌کند و می‌نویسد: «در ادامه مخالفت‌های مردم ایلام علیه رژیم پهلوی، در ساعت ۴/۳۰ بعدازظهر روز ۱۱ مهر ماه ۱۳۵۷، گروهی از زنان و دانش‌آموزان دختر مدارس ایلام، با پوشیدن چادر و رعایت حجاب اسلامی، در شهر ایلام دست به تظاهرات زدند. تظاهرکنندگان ضمن سردادن شعار‌های ضددولتی، مردم را به پشتیبانی و پیوستن به انقلابیون دعوت می‌کردند. این تظاهرات خیابانی را می‌توان اولین تظاهرات زنان انقلابی ایلام علیه رژیم پهلوی، به صورت گسترده و منسجم دانست. زیرا اگرچه تا پیش از آن نیز زنان ایلامی در مبارزه علیه رژیم فعالیت می‌کردند و حتی در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کردند، ولی در این زمان این زنان بودند که محوریت راهپیمایی را برعهده گرفتند. تظاهرات دانش‌آموزان دختر در تاریخ هفدهم مهرماه ۵۷ در ایلام ادامه یافت. روزنامه اطلاعات به این موضوع اشاره می‌کند: صبح و بعدازظهر دانش‌آموزان مدارس راهنمایی تحصیلی دخترانه ماندانا که همگی چادر و روبند به سر و چهره داشتند در خیابان خیام این شهر به راه افتادند و با دادن شعار در مسیر خیابان‌های خیام و عبداللهی راهپیمایی کردند این تظاهرات تا ظهر ادامه داشت و بدون دخالت پلیس پایان یافت. آن‌ها ساعت ۳ بعدازظهر در محوطه مدرسه راهنمایی تحصیلی ماندانا اجتماع کرده بودند، هنگام بیرون آمدن به خیابان مأمورین پلیس با پرتاب گاز اشک‌آور آن‌ها را متفرق کردند... به تدریج اعتراضات مردمی گسترش یافت و کارکنان ادارات و دستگاه‌های دولتی نیز به انقلابیون پیوستند و دست به اعتصاب زدند. با گسترش اعتراضات و فعالیت‌های انقلابی، مردم حکومت پهلوی روز‌به‌روز در آستانه اضمحلال بیشتر قرار می‌گرفت و در عین حال ظلم و تعدی مسئولان حکومتی در حال افزایش بود...».
