«سلام» شما به جایی بود که علیک نگرفت!

عرض «سلام» یک جناح سیاسی در ایران از وقتی به «غرب» شد، دیگر به ملت خود و به آرمان‌های انقلاب مردم سلام نکردند؛ لذا امروز با یک همخوانی بچه‌ها در «سلام فرمانده» به‌هم می‌ریزند و از کوره به‌در می‌شوند و یقه پاره می‌کنند. اول‌بار بی‌بی‌سی فارسی به همراهان خود در ایران خط داد که چه نشسته‌اید بچه‌ها دارند یک سرود واحد می‌خوانند. بی‌بی سی مثل وزارت خارجه انگلیس که دخلش از آنجاست، از هر چیز واحدی در ایران اوقاتش تلخ می‌شود. بی‌بی‌سی می‌گوید و همراهان ایرانی‌اش تکرار می‌کنند. شبکه سعودی می‌گوید و این‌ها تکرار می‌کنند. نه فهمی از نفهمی خود دارند و نه ادراکی از غیرت و جاماندگی از شهادت. یک زمانی روزی صدبار به اوباما سلام می‌رساندند. روزنامه‌هاشان پرشده بود از سلام به «صبح بدون تحریم». آن اوبامای جنتلمن جواب سلام‌شان را نداد. نشست در کاخ سیاه و به تیتر‌هایی که مثل بوسه برای او فرستاده بودند، خندید. «فروپاشی تحریم»، «تحریم تمام شد»، «خلاص شدیم»، «اینک بدون تحریم»، «پیروزی بدون جنگ.»
حالا سلام بچه‌ها به فرمانده آزارشان می‌دهد. می‌توانستند سکوت کنند یا بخشی از جامعه را با این سرود تنها بگذارند تا نشان دهند اگر غیرتی نیست، غیریتی هم با مردم خود ندارند، اما هنوز داغ آن سلام‌های پی‌در‌پی به کدخدا که بی‌جواب ماند، بلکه جواب دندان‌شکن داده شد، تازه است.
بگذارید بچه‌ها خودشان انتخاب کنند. با دولت و برجام و برنامه‌های‌تان برای وطن کاری نکردید، لااقل دست از آزار مردم و بچه‌ها بردارید.