صعود به جام جهانی قطر با توجه به نتایج رقم خورده با مرد بلژیکی به معجزه می‌ماند. درست مثل عبور از سد استرالیا برای حضور در بین مسافران جام جهانی ۹۸ فرانسه. اسکوچیچ، اما همانند ویرا به موفقیتی دست یافت که کمتر کسی تصورش را می‌کرد. با این وجود، اما همانطور که موفقیتش در کسب جواز حضور در جام جهانی قطر یادآور حماسه‌ای است که ویرا در مبلورن رقم زد، سکوتش در خصوص وضعیت بلاتکلیف این روز‌های فدراسیون بی رئیس فوتبال و مبهم بودن اوضاع آماده سازی تیم ملی در مسیر جام جهانی یادآور ویلموتس است. مردی که درست در حساس‌ترین زمان آماده سازی تیم ملی دست روی دست گذاشته بود به تماشا و با لبخندی ملیح وقتش را صرف تمجید از امکانات فوتبال ایران می‌کرد تا در چشم مدیران فوتبال نجیب به نظر آید و اتفاقا در مسیری که پیش گرفته بود موفق هم شد. اما تیم ملی فوتبال نصیبی از این موفقیت نبرد و هر آنچه که بود به مرد بلژیکی رسید.
حال امروز، اسکوچیچ، مردی که تیم ملی فوتبال ایران را مسافر جام جهانی کرد درست همانند مرد خوش روی بلژیکی! به جای تقلا برای روشن شدن وضعیت آماده سازی تیمش برای حضوری پرقدرت در قطر و چانه زنی با فدراسیون بلاتکلیف برای برنامه ریزی در خصوص اردو‌های تدارکاتی و بازی‌های دوستانه، تمام وقتش را صرف رجز خوانی برای انگلیس می‌کند!
حفظ روحیه و کری خواندن با حریفان جای خود، این جزئی از فوتبال است و گاه بخش جذاب آن، اما به شرط اینکه در کنار این بازی‌های حاشیه ای، نیم نگاهی هم به روند آماده سازی تیم شده و قدمی برای برنامه ریزی در این راستا برداشته شود. اتفاق مهمی که، اما لا به لای شلوغ بازی‌های احساسی و کل کل کردن‌های فوتبالی با حریفان ایران در جام جهانی فوتبال گم شده است.
هفت ماه زمان زیادی نیست و به سرعت چشم بر هم زدنی سپری خواهد شد و برنامه‌های تیم ملی از همین امروز باید رتق و فتق شود اگر هدف حضوری پر قدرت برابر حریفان در قطر است و صعود از مرحله گروهی برای اولین بار. اما آیا این مهم شدنی است وقتی آن‌ها که باید تمرکزشان روی آماده سازی تیم وب رنامه ریزی در این راستا باشد همه حواس و زمانشان را روی کری خواندن با حریفان گذاشته و اصل ماجرا را حداقل تا به امروز به دست فراموشی سپردند؟!
دادن پاسخ به رجز خوانی‌ها جای خود، اما جای مصاحبه‌های هر روزه می‌توان دنبا دادن پاسخی دندان شکن در میدان نبرد بود، درست به مانند کاری که طارمی با اسپورتینگ کرد
