کد خبر: 1075984
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۰ - ۲۲:۳۰
محمد صادق عبداللهی

منابع مالی همواره یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های مسئولان و مدیران بوده است. به ویژه در سال‌های اخیر و با کاهش درآمد نفت و کسری‌های بودجه، این مسئله بیش از هر زمان دیگر به چشم می‌آید. نبود منابع مالی نیز بسیاری از پروژه‌های توسعه و فرایند اصلی سازمان‌ها را متوقف می‌کند و به ناکارآمدی و سپس نارضایتی می‌انجامد.
شرایط متناسب با کمبود منابع آن است که خرج دستگاه‌ها نیز کاهش یابد و منابع موجود به نوعی مدیریت شود تا پروژه‌های دارای اولویت پیش روند. اما این مهم طی سال‌های اخیر کمتر در دستگاه‌های اجرایی مدیریت شد و حتی می‌توان گفت هر چقدر که کمبود منابع بیشتر شد، از آن طرف مخارج نیز بیشتر شد! این مهم، اما زمانی اجرایی می‌شود که دولت تصمیم بگیرد در لایحه بودجه‌ای که به مجلس ارائه می‌کند هزینه‌های خود را متمرکز سازد و از پراکندگی منابع جلوگیری به عمل آورد. البته این به معنای اتفاقی که در لایحه بودجه ۱۴۰۱ در خصوص تجمیع اعتبارات دستگاه‌های زیر مجموعه در یک دستگاه مادر انجام شده نیست، بلکه فراتر از آن است که در ادامه با مثالی از بودجه وزارت مهم آموزش و پرورش بدان بپردازیم.
بر اساس اعداد و ارقام آمده در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در خصوص اعتبارات آموزش و پرورش در لایحه بودجه ۱۴۰۱، تعداد ۱۰ دستگاه ذیل این وزارتخانه بودجه «پژوهش‌های علمی، کاربردی، فناوری و فن آفرینی» دریافت می‌کنند. بر اساس این گزارش ستاد وزارت آموزش و پرورش ۶/۵ هزار میلیارد تومان، دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش ۱/۲ هزار میلیارد تومان، ادارات کل استان‌ها ۱۵ هزار میلیارد تومان، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی ۶۴/۷ هزارمیلیارد تومان، سازمان مدارس غیردولتی ۵۰۰ میلیون تومان، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی ۲۰/۸ هزار میلیارد تومان، سازمان تعلیم و تربیت کودکی ۱۳/۶ هزار میلیارد تومان، دانشگاه فرهنگیان ۱۴ هزار میلیارد تومان، سازمان آموزش و پرورش استثنایی ۷۰۰ میلیون تومان و نهضت سوادآموزی ۱/۴ هزار میلیارد تومان اعتبارت برنامه پژوهش‌های علمی دریافت می‌کنند که مجموع این مبلغ ۱۳۸/۵میلیارد تومان است.

این در حالی است که وزارتخانه آموزش و پرورش دو نهاد تخصصی پژوهشی با عناوین «سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی» و «پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش» دارد که در واقع وظیفه پژوهش در این وزارتخانه‌ها به آن سپرده شده است و حال آنکه اگر یک حساب و کتاب سرانگشتی بر اساس جداول بودجه انجام دهیم سهم این دو دستگاه اصلی که وظیفه ذاتی‌شان پژوهش است کمتر از ۵۰ درصد از جمع اعتبارات پژوهشی است.
در این مصداق مشخص دیده می‌شود که چطور بودجه‌ای که می‌تواند به شکلی متمرکز هزینه تا نتیجه مطلوبی اخذ شود و حداقل بتوان چند پژوهش اساسی و اولویت‌دار را به نتیجه برساند با خرد شدن بین دستگاه‌های مختلف عملاً به چشم نیامده و از دست می‌رود؛ لذا بایستی با دقتی بیشتر به دخل و خرج سالیانه‌مان نگاهی بیندازیم و با برنامه‌ریزی‌های دقیق نگذاریم منابع موجود که می‌تواند کفاف انجام کار‌های بزرگ و اولویت‌دار را بدهد عملاَ بین کار‌های خرده ریز که شاید چندان فایده یا اولویتی هم در مجموع نداشته باشند، چند پاره و آب شود و در عین داشتن منابع با کمبود منابع مواجه شویم.

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار