سرویس جامعه جوان آنلاین: با وجود آنکه کرونا برای خیلی از مردم عادی شده، اما سینما هنوز به سبد تفریحی مردم برنگشته و مهم‌ترین دلیل آن هم در حال حاضر نبود فیلم خوب عنوان می‌شود. وضعیت سینما‌ها در شرایط قبلی خود به سر می‌برد و تغییری نکرده و مخاطب خوراک جدیدی را نمی‌بیند که به سینما بیاید. در این شرایط سرمایه‌گذاران حاضر به اکران فیلم‌های خود نیستند، اما از طرف دیگر بسیاری از سرمایه‌گذاران امسال فیلمی را جلوی دوربین برده‌اند و اساسا با توجه به صف طویل اکران فیلم‌ها معلوم نیست بودجه‌های میلیارد‌ها با چه هدفی صرف ساخت این فیلم‌ها می‌شوند.
از طرفی ویروس کرونا سبب شده صف اکران به چنان درازایی برسد که تاریخ سینمای ایران هیچگاه شاهدش نبوده است. این در حالی است که سینمای ایران هیچگاه نتوانسته رابطه‌ای منطقی میان عرضه و تقاضا برقرار کند.
از مجموع فیلم‌هایی که در سال ٩٨ تولید شده‌اند، بیش از ۶۰ فیلم وجود دارند که هنوز روی پرده نرفته‌اند. از میان فیلم‌هایی که سال گذشته تولید شده‌اند، ۷۰ فیلم هنوز رنگ پرده را ندیده‌اند. فیلم‌هایی که از سال گذشته پروانه ساخت گرفته‌اند و امسال برخی مراحل تولید را پشت سر گذاشته‌اند نیز به مرز ۲۰۰ فیلم می‌رسند که با این احتساب متوجه می‌شویم که شمار فیلم‌هایی که در انتظار رونمایی روی پرده نقره‌ای هستند به ۳۳۰ فیلم می‌رسد. با یک محاسبه ساده تنها سه‌سال طول می‌کشد تا فیلم‌هایی که تا پایان امسال تولید شده اند اکران شوند.
طبق تعریفی که در اقتصاد سینمای ایران شده سود در تولید است و درست به همین دلیل است که مبانی کیفی سینمای ما دچار اختلال‌ها و آفاتی شده، چون تعداد فیلم‌هایی که درآمد خود را از مسیر اکران به دست می‌آورند بسیار اندک است و هرساله تعداد فیلم‌هایی که سود خود را از محل تولید می‌بینند درحال افزایش هستند.
طبق این جریان است که در سینمای ما همیشه عرضه از تقاضا بیشتر است. اگر از ابتدای سال آینده وضعیت کرونا درکشور بهتر شود و شرایط برای سینما‌ها تا حدودی نرمال شود باید تنها ۸۰ فیلم را در اکران ۱۴۰۰ ببینیم و این همان بلایی است که این جریان بر سر سینمای ایران آورده و سبب شده با توزیع سود در تولید عرضه بالا برود و دیگر اکران چندان مهم نباشد. در این میان آن سینماگرانی که بیشترین خسارت و ضرر را متحمل می‌شوند، بخش خصوصی و مستقل سینمای ایران هستند.
تنها راه حلی که می‌توان به آن فکر کرد اکران آنلاین فیلم‌های جامانده از اکران است که در صورت بسترسازی مناسب می‌توان در آینده درکنار اکران عمومی به آن فکر کرد. اکران آنلاین فرصت بسیار مهمی است که در صورت درست اجرا شدن می‌توان از آن به نفع سینمای ایران بهره‌برداری کرد. امروزه کمپانی‌های بزرگی در این زمینه مشغول فعالیت هستند و می‌توان با الگوبرداری درست از آن‌ها فرصتی مهم برای سینماگران فراهم آورد.
سامانه‌های نمایش فیلم در ایران نه امنیت کافی دارند و نه سرعت اینترنت راضی کننده است. با رفع این مشکلات زیرساختی می‌توان بخشی از تولیدات سینمایی را روی این بستر نمایش داد و از هدر رفتن سرمایه‌های کشور جلوگیری کرد.
