سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: عملیات الیبیتالمقدس یا همان آزادسازی خرمشهر از دهم اردیبهشت ماه ۱۳۶۱ شروع شد و هرچه به روزهای پایانیاش نزدیک شد، بر زد و خوردهای خونینش افزوده شد. در این زمان نیروهای ایرانی میرفتند تا حلقه محاصره خرمشهر را تنگتر کنند و هم از جانب مرز شلمچه و هم از نواحی داخلی ایران، به نیروهای عراقی تجمعکننده در خرمشهر نزدیکتر شوند. اما در ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۶۱ جبههها تا حدی آرام شده بود. آرامشی که گویی مؤید یک طوفان قریبالوقوع بود؛ چراکه طرح مانور آخرین مرحله آزادسازی خرمشهر، در همین روز ریخته شد. با هم نگاهی به رویدادهای این روز برگرفته از کتاب روزشمار جنگ ایران و عراق میاندازیم.
آرامش شکننده
پس از تثبیت مواضع نیروهای ایرانی از پاسگاه کیلومتر ۲۵ تا شمال شلمچه و خرمشهر، جبههها تا حدی روی آرامش به خود گرفته بود. اما هم قوای عراقی تجمعکننده در خرمشهر و هم نیروهای ایرانی به خوبی میدانستند که این آرامش نمیتواند خیلی دوام بیاورد. روز ۲۹ اردیبهشت ماه ۶۱ نیروهای ایرانی که خرمشهر را دور زده و خود را به کوشک و طلائیه رسانده بودند، سعی میکردند خودشان را برای مرحله چهارم عملیات آماده کنند. عراق که موقعیت خودش را در خرمشهر متزلزل میدید، سعی میکرد با حملات غافلگیرکننده، نیروهای ایرانی را از کوشک و شلمچه براند و نیروهایش را از محاصره رهایی بخشد.
تکهای سنگین
در همین روز ۲۹ اردیبهشت ماه، نیروهای عراقی چندین تک سنگین را به مواضع نیروهای ایرانی انجام دادند و به این ترتیب، آرامش جبههها را برهم زدند. عراق از صبح همان روز از دو محور حملات خودش را آغاز کرد. در محور اول از کوشک تا ۱۰ کیلومتری جنوب حمله کرد که با مقاومت نیروهای ایرانی مجبور به عقبنشینی شد. در محور دوم نیز از شش کیلومتری تقاطع جاده حسینیه و دژ مرزی شماره ۹ تا چهار کیلومتری جنوب آن حملهای را توسط سه تیپ مکانیزه، زرهی و پیاده انجام داد که با آتش شدید ادوات عراقی پشتیبانی میشد. اما این تک سنگین نیز با تحمیل تلفات زیاد به دشمن، راه به جایی نبرد.
مرحله چهارم
روز ۲۹ و ۳۰ اردیبهشت سال ۶۱، نیروهای ایرانی به حدی از پیشروی دست یافته بودند که فرماندهان را برآن داشت تا مرحله چهارم و نهایی عملیات الیبیتالمقدس را به بحث و بررسی بگذارند. از سوی دیگر صدها نفر از رزمندگان تازه نفس راهی جبهههای نبرد با دشمن میشدند که این موضوع نیز دلیل دیگری بود تا دست فرماندهان برای آغاز مرحله چهارم عملیات بازتر باشد.
حملات هوایی
دشمن که از حمله زمینی طرفی نبسته بود، با استفاده از بمباران هوایی سعی کرد موضع نیروهای ایرانی در منطقه را تضعیف کند. اما سه فروند از هواپیماهای دشمن سرنگون شدند و دشمن بعثیها از این حربه نیز طرفی نبرد و نتوانست به اهداف خودشان دست پیدا کند. یک اتفاق مهم دیگر در روز ۲۹ اردیبهشت ماه، برگزاری جلسه در قرارگاه کربلا برای اجرای طرح مانور مرحله چهارم عملیات بود. در همین جلسات بود که قرار شد به جای نفوذ به عمق خاک دشمن، تمرکز اصلی روی محاصره و آزادسازی خرمشهر باشد.
مرحله نهایی
در جلساتی که در روز ۲۹ اردیبهشت ماه برگزار شد، طرح مانورهای متعددی به نقد و بررسی گذاشته شد. نهایتاً طرح نهایی عملیات الیبیتالمقدس با هدف غایی آزادسازی خرمشهر از روز یکم خرداد ماه ۱۳۶۱ آغاز شد. در این طرح، نیروهای ایرانی از پل نو گذشتند و خرمشهر را از جانب شلمچه به محاصره درآوردند. بالاخره روز سوم خردادماه با آزادسازی خونینشهر، انتظار ۱۹ ماهه ملت ایران برای برگشت خرمشهر به آغوش میهن اسلامی به انتها رسید. مرحله نهایی عملیات الی بیت المقدس تا روز بعد از آزادسازی خرمشهر یعنی تا چهارم خرداد ادامه یافت و پاتکهای سنگینی که عراق از سوی مرز شلمچه به نیروهای ایرانی وارد میکرد، در این روز نیز در هم شکسته شد و نهایتاً پیروزی در خرمشهر تثبیت شد.