مهران قاسمیشانزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر كودك ونوجوان اصفهان در حالی بهكار خود پایان داد كه بر خلاف دورههای گذشته كه هنرمندان و شركتكنندگان از برگزاری دوره بعدی جشنواره و مشخص بودن وضعیت خرسند بهنظر میرسیدند، اینبار نوعی بیتفاوتی نسبت به برگزاری دوره هفدهم جشنواره را از خود بروز میدادند و كمتر تمایلی میان شركتكنندگان برای حضور در دوره بعدی جشنواره دیده میشد.
شانزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر كودك و نوجوان چهارمین سال حضورش در اصفهان را تجربه میكرد اما ادامه برگزاری جشنواره پس از چهار سال در این شهر در هالهای از ابهام قرار گرفت و بهنظر میرسد همان سرنوشتی كه در سال 85 برای جشنواره فیلم كودك و نوجوان رقم خورد اینبار برای جشنواره تئاتر كودك ونوجوان اصفهان در حال تكرار است و بهزودی شاهد خروج این جشنواره از اصفهان خواهیم بود.
مشكلات عمدهای چون ضعف امكانات، عدم برنامهریزی، ضعف شدید اجرایی و برنامهریزی و از همه مهمتر نگاه اقتصادی حاكم بر جشنواره در این دوره بیش از سالهای گذشته مورد اعتراض هنرمندان، شركتكنندگان و تماشاگران قرار داشت و از همان نخستین روزهای آغازین جشنواره عده زیادی با قاطعیت از عدم حضور در دورههای بعدی این جشنواره در صورت میزبانی شهر اصفهان خبر میدادند. این در حالی بود كه عده زیادی از هنرمندان و مدعوان دوره گذشته در اعتراض به نحوه میزبانی مسؤولان استان اصفهان از حضور در جشنواره خودداری كرده بودند. پرستو گلستانی: امكانات و شرایط برای اجرای ما بسیار نامطلوب بود
پرستو گلستانی از كارگردانان حاضر در بخش مسابقه ایران جشنواره كه ساعاتی قبل از داوری نمایش «رؤیای بارانی» از داوری نمایشش انصراف داده بود در این باره گفت: از این حیث كه مطمئن بودم نمایشم كیفیت واقعی را در اجرای اول نخواهد داشت و به دلیل اینكه نمیخواستم نمایشی ضعیف از من قضاوت شود، از داوری نمایشم انصراف دادم. همچنین با توجه به گروههای حاضر در این بخش به این نتیجه رسیدم كه بهتر است من با این سابقه وارد رقابت با كارگردانان جوان نشوم و به نفع این جوانان كه با انگیزه وارد میدان شدهاند، از داوری انصراف دهم تا با داوری آثار این كارگردانان جوان زمینه تشویق و رشد برای آنان فراهم شود. درواقع اعتبار كار و كیفیت اثرم برای من مهمتر از جایزه بود. البته این انتقاد را هم به برگزاركنندگان جشنواره دارم كه تالارهای مناسبتر با امكانات بیشتر را به نمایشهای بخش بینالملل اختصاص دادهاند. به راستی چه تفاوتی میان بخش مسابقه ایران و بخش بینالملل وجود دارد؟
وی كه از نحوه میزبانی اصفهانیها بسیار دلخور است، با انتقاد از عملكرد مسؤولان استان اصفهان، افزود: وضعیت سالنی كه برای ما در نظر گرفته بودند، اصلاً مناسب نبود. به لحاظ امكانات نور، صدا و... این سالن در فقر كامل به سر میبرد. ما دو روز قبل از اجرا به اصفهان آمده بودیم تا كار نصب دكور را شروع كنیم اما این امكان فراهم نشد تا اینكه ساعت 7 صبح روز یكشنبه سالنی را بدون هیچگونه امكاناتی در اختیار گروه قرار دادند. از ما توقع داشتند كه ساعت 30/10 اجرا برویم و نمایش ما در همین اجرا، داوری هم بشود در همین حال، نیمساعت پس از شروع اجرای نمایش، برق سالن هم قطع شد و كل پروژكتورها و لامپهای تالار سوخت! متأسفانه امكانات و شرایط برای اجرای ما بسیار نامطلوب بود. اگر لطف و همكاری صمیمانه آقایان رحماندوست و سیدصادق موسوی نبود واقعاً امكان اجرای نمایش «رؤیای بارانی» فراهم نمیشد. مسؤولان استان هیچگونه همكاری با ما نداشتند و فقط پیگیریها و مساعدتهای رحماندوست و موسوی بود كه تا حدودی شرایط را برای اجرای ما فراهم كرد.
گلستانی با اشاره به اینكه در پوستر جشنواره آرم 9 سازمان، نهاد و اداره، وجود دارد، معتقد است:به راستی معلوم نیست این همه ارگان و سازمان چه همكاریهایی با جشنواره داشتهاند؟! و فقط یك اسم از اینها دیده میشود بدون اینكه ردپایی از همكاری این سازمانها و جشنواره دیده شود. شهر اصفهان مهد فرهنگ و هنر است اما فقر سالن و امكانات تئاتری در این شهر به وفور دیده میشود. جشنواره در اصل باید در راستای فرهنگسازی و پویایی باشد اما متأسفانه با تمام تلاشهایی كه از سوی آقای رحماندوست و موسوی صورت میگیرد شاهد موفقیت و پویایی جشنواره نیستیم و دلیل اصلی این اتفاق به میزبانی اصفهانیها بازمیگردد كه چندان با كیفیت و امكانات سختافزاری بها نمیدهند. زمانی كه از پایه ایراد وجود داشته باشد بیتردید تلاش گروهها هم نتیجه نمیدهد نه تنها كار به سرانجام نمیرسد بلكه بر كیفیت آثار هم تأثیر منفی میگذارد. باید كار زیربنایی درباره این جشنواره صورت بگیرد و امكانات مورد بازنگری قرار بگیرند.
آزیتا حاجیان: عدم برنامهریزی صحیح در اصفهان باعث شد برخی از اجراها را نبینیم
در عین حال آزیتا حاجیان از جمله داوران شانزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اصفهان، معتقد است: جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در اصفهان نفسهای آخرش را میکشد.
وی درخصوص چگونگی برگزاری این جشنواره توضیح داد: متأسفانه مسؤولان استانی گاهی برقراری نظم را با خشونت اشتباه میگیرند، این در حالی است که باید متوجه شوند که برگزاری چنین جشنوارههایی از لحاظ فرهنگی، مادی و... به نفع مردم و شهرستان آنهاست و نباید کاری کنند که این جشنواره که یک رویداد فرهنگی است از اصفهان دور شود.
وی اضافه کرد: ما چون داوران این جشنواره بودیم سعی شده بود که امکانات مناسبی در اختیارمان قرار دهند ولی به نظر من باز هم جشنواره در اصفهان به برنامهریزی هوشیارانهتری احتیاج داشت؛ چرا که ما میخواستیم آثار خارجی شرکتکننده در جشنواره را نیز ببینیم ولی به دلیل برنامهریزی نادرست موفق به دیدن آنها نمیشدیم زیرا زمانهای اجراها با هم همخوانی نداشت که اعتراض بسیاری را نیز برانگیخته بود.
وی از دیگر نواقص برگزاری شانزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان را عدم در اختیار گذاشتن زمان مناسب برای گفتمان با گروههای شرکتکننده دانست و گفت: سالهاست که به مسؤولان استانی میگوییم، یک زمان مناسب را بعد از اجرای هر گروه و یا حتی بعد از اعلام نتایج در اختیار ما و گروههای شرکتکننده قرار دهید تا بتوانیم نقاط قوت و ضعف و دلایل قبولی و عدم قبولی اثر را برایشان توضیح دهیم که در آثار بعدی ضعف خود را برطرف کنند ولی متأسفانه این بار هم این اتفاق نیفتاد.
وی اضافه کرد: گروههایی که در اصفهان و در این جشنواره اثری را اجرا کردند بیشتر اذیت شدند. ما هم بسیاری از مشکلات و خواستههایمان را با مصطفی رحماندوست دبیر جشنواره مطرح کردیم. با این حال متأسفانه معلوم نیست ایشان به گفته خودشان باز هم با این جشنواره همکاری بکنند یا خیر.
منوچهر اكبرلو: نگاه مسؤولان جشنواره تئاتر كودك با هنرمندان فرهنگی نبود
منوچهر اكبرلو درباره جشنواره تئاتر كودك و نوجوان در اصفهان گفت: متأسفانه مسؤولان اجرایی جشنواره بیش از آن كه نگاه فرهنگی با هنرمندان و مهمانان داشته باشند، نگاه انتظامی داشتند.
«منوچهر اكبرلو» نویسنده و منتقد تئاتر درباره چگونگی برگزاری جشنواره بینالمللی تئاتر كودك و نوجوان در اصفهان اظهار داشت: جشنواره تئاتر كودك از نظر برنامهریزی و اجرا تفاوتی با سال گذشته نداشت و باید در نظم سالنهای نمایش كنترل بیشتری صورت میگرفت.
وی افزود: مسؤولان اجرایی جشنواره بیش از آنكه نگاه فرهنگی داشته باشند با نگاه انتظامی به مسائلی كه در زمان برگزاری جشنواره پیش میآمد، برخورد میكردند و برخوردشان با هنرمندان نیز فرهنگی نبود.
اكبرلو با اشاره به ناهماهنگیها در اداره جشنواره تصریح كرد: به طور مثال از ورود خبرنگاران مهمان كه از تهران به جشنواره آمدند علیرغم داشتن كارت جلوگیری به عمل میآمد.
وی گفت: سطح كیفی كارها تفاوت چشمگیری با سال گذشته نداشت. البته معتقدم كیفیت تئاترهای كودك و نوجوان ربطی به كیفیت جشنواره ندارد، بلكه به اقدامات و برنامهریزی مسؤولان تئاتر در طول سال بستگی دارد.
این نویسنده اضافه كرد: به عنوان مثال تعطیلی یك ساله تالار هنر تعداد زیادی از كارگردانهایی كه در زمینه تئاتر كودك كار میكردند را به اجبار به تعطیلی یك ساله موقت فرستاد. در جشنواره تئاتر كه در شهرستانها برگزار میشود شاهد سوءمدیریتها هستیم و بسیاری از استانها در این زمینه نمره قبولی نگرفتند. محمد عاقبتی: مشكلات سالهای گذشته تكرار شد
اما محمد عاقبتی كه سال گذشته به عنوان شركتكننده و امسال به عنوان مهمان جشنواره كودك در اصفهان حضور داشته است با انتقاد از برخی سیاستهای نادرست درباره برگزاری جشنوارههای بینالمللی به ایسنا گفت: متأسفانه سیاست نادرستی از جشنواره فجر آغاز شده كه به تدریج به دیگر جشنوارههای بینالمللی ما سرایت كرده است، به این صورت كه همواره كشورهایی كه جشنوارههای بینالمللی برگزار میكنند، این جشنوارهها را با شركت آثار شاخص از كشور میزبان برگزار میكنند، اما در كشور ما چنین روندی وجود ندارد. درحالیكه ما در زمینه تئاتر كودك چهرههای شاخصی همچون مرضیه برومند، رضا بابك، داود كیانیان و ... داریم كه میتوانند آثاری با كیفیت بالا خلق كنند كه این آثار در قیاس با آثار كشورهای مهمان كیفیتی قابل قبول داشته باشند. اما این اتفاق نمیافتد و نتیجه این میشود كه بسیاری از جوایز اصلی به كشورهای مهمان اهدا میشود.
این كارگردان تئاتر ادامه داد: از آنجا كه این جشنواره متعلق به كودكان و نوجوانان است، نباید چشمپوشی كنیم بلكه باید نواقص آن را مانند خود بچهها كاملاً صادقانه بررسی كنیم. بنابراین ضمن خسته نباشید به همه كسانی كه با وجود مشكلات فراوان این جشنواره را برگزار كردند، معتقدم باید جشنواره را به شكل كاملاً ریشهای بررسی كنیم.
عاقبتی با اشاره به اهداف برگزاری جشنواره تئاتر كودك و نوجوان اضافه كرد: این جشنواره یك جشنواره معمولی نیست، بلكه برگزاری آن یك نیاز و الزام كاملا ضروری است، زیرا قرار است با برگزاری این جشنواره به نسل آینده و آدمهایی كه در آینده نزدیك جایگزین ما میشوند خوراك فرهنگی و فكری بدهیم و حالا باید دید كه این تغذیه چقدر با حساسیت، وسواس و با درنظرگرفتن جزئیات انجام میشود. آیا قرار است مانند بسیاری از جشنوارههای دیگر تنها هدف ما برگزاری یك جشنواره باشد یا اینكه اهداف مهمترینی داریم؟
او یادآور شد: سال گذشته آثار شركتكننده در جشنواره به صورت رایگان برای تماشاگران اجرا میشد، اما امسال بلیت فروخته شده است درحالیكه میتوانستیم كودكان را به صورت رایگان و پدر و مادرها را با استفاده از بلیتهای ارزانقیمت مهمان جشنواره كنیم و تنها از این طریق است كه میتوان فرهنگسازی را انجام داد.
عاقبتی با اظهار تأسف از كمبود امكانات فنی در سالنهای نمایشی تصریح كرد: هیچیك از این سالنها صندلیهای مناسب كودكان و نوجوانان نداشتند، همواره در سه ردیف اول سالن بزرگترها نشسته بودند و بچههایی كه پشت سر آنها بودند چیزی نمیدیدند. علاوه بر این ساعت برگزاری اجراها بسیار نامناسب بود. اگر جشنواره برای بچهها برگزار میشود، چرا نمایشهای آن در ساعتهای خواب بچهها به صحنه میروند، درحالیكه در تمام كشورهای معتبر دنیا چنین جشنوارههایی برنامههای ویژه كودكان را روزها برگزار میكنند.
او خطاب به مسؤولان فرهنگی تذكر داد كه این جشنواره نباید به عنوان یك بیلان تئاتری برگزار شود، بلكه با برگزاری آن باید جریان هنری به نام هنر تئاتر كودك را حمایت كنیم و از سوی دیگر به مخاطبان كودك خود خوراك فرهنگی بدهیم.
عاقبتی درباره شرایط سختافزاری جشنواره متذكر شد: سال گذشته در این جشنواره نمایش اجرا كردم و امسال مهمان این جشنواره بودم و فرصت بیشتری برای ارزیابی مشكلات دیگران دارم، تمام مسائلی كه سال گذشته به عنوان كارگردان داشتم امسال هم گریبانگیر گروههای شركتكننده بود. ما با كدام سالن و امكانات به استقبال تخیل بچهها میرویم. حتی امكاناتی ساده برای یك اجرای ساده در برخی سالنها وجود ندارد هرچند امكانات در مقایسه با سالهای پیش رشد كرده اما آیا این كافی است؟! اینها معضلاتی است كه گروهها با آن روبهرو هستند آنها برای اجرای نمایششان یك سال تلاش كردهاند، اما كمترین حمایتی از آنها انجام نمیشود. تمامی كارگردانهای شركتكننده از مشكلات تكنیكی گلهمند بودند و آنوقت در چنین شرایطی ما گروهها را به داوری میطلبیم.
كارگردان نمایش «اسكار و خانم صورتی» اضافه كرد: پس از بررسی امكانات سختافزاری باید ببینیم كه گروهها در طول سال چه پروسه تولیدی را طی كردهاند كه حالا این فستیوال را برگزار میكنیم. پس از جشنواره هم چه حمایتی از تولیدات آنها صورت میگیرد. چرا كارهای برگزیده در سراسر كشور اجرا نمیشود؟ چرا برای اجراهای طولانیمدت قرارداد بسته نمیشود؟ باید بگویم بهرغم همه دلسوزیهایی كه عدهای در این شاخه دارند، این جشنواره هم در انتها به یك بیلان میرسد.
او تأكید كرد: كشوری كه تئاتر كودك نداشته باشد، باید به تئاتر بزرگسال آن هم با شك و تردید نگریست.
محمد عاقبتی درباره تفاوت جشنواره شانزدهم در قیاس با جشنواره قبلی نیز گفت: در نگاه بیرونی به جهت نظم، انضباط و... جشنواره مرتبی بود، اما در نگاهی عمیقتر، جشنواره به جهت كمی و كیفی نزول كرده است كه این مشكل در عرصه داخلی و خارجی دیده میشود. بنابراین به جای اینكه با شروع سال جدید كه بچههای جدید با شرایط زیستی جدید به دنیا میآیند، پیشرفت داشته باشیم، تنزل كردهایم. مسؤولان و هنرمندان و علاقهمندان این رشته باید بدانند مقوله تئاتر كودك ضرورتی بیش از برگزاری یك جشنواره است، خوشبختانه امسال با چاپ چندین كتاب اقدامی امیدبخش صورت گرفت، اما در جلسه معارفه این كتابها حتی نیمی از شركتكنندگان جشنواره حضور نداشتند این كتابها برای چه كسی چاپ میشود؟ ایدئولوژی ما در نگاه به تئاتر كودك چندان قدرتمند و منسجم نیست، ما به جهت فنی از بسیاری از كشورها بسیار عقبتر هستیم هرچند در زمینه تئاتر بزرگسال هم این فاصله وجود دارد اما در تئاتر كودك فاصله بسیار بیشتر است.
به گفته او در كشورهای پیشرفته كه صاحب تئاتر هستند، محال است در كنار تئاترهای ملیشان تئاتر كودك نباشد، پس غمانگیز است كه با چنین ضعفهایی جشنواره برگزار میكنیم و بعد تندیسهای ما از كشورهای دیگر سردرمیآورند. درحالیكه امكان اینكه آنان را در یك رقابت سالم با خود نگه داریم وجود دارد.
او از هنرمندان و دستاندركاران كشوری و استانی جشنواره درخواست كرد كه با نگاه جدیتری به مقوله تئاتر كودك بنگرند و از كمكاریهای این حوزه بترسند.
كارگردان نمایش «آسمان روزهای برفی» در ادامه سخنان خود تصریح كرد: علیرغم همه نكات مثبت مانند انضباط، داوریهای دقیق، فعالیتهای بخش انتشارات و... نمیتوانم بگویم گامی به جلو برداشتهایم و به جز اینها مدیریت استانی كه مسؤول برگزاری جشنواره است گاه حاشیهها، آمارها و صرفهجوییها برایش مهمتر از سخاوتی است كه این جشنواره باید نسبت به تئاتر كودك داشته باشد و اینچنین است كه گاه حواشی و صرفهجوییها به احساس مسؤولیت و همكاری چیره میشود، با این شیوه تنها بیلان كاری میدهیم و نمیتوانیم پز كاركردن برای بچهها را بدهیم.
او در پایان سخنان خود با ابراز تأسف از عدم حضور خبرنگاران تئاتر در این رویداد بینالمللی یادآور شد: بامزه است جشنوارهای كه سال گذشته با حضور 35 خبرنگار برگزار شد، امسال حتی در حد افتتاحیه یك مدرسه جدی گرفته نشده و تنها یك خبرنگار امكان حضور در جشنواره را پیدا میكند. وظیفه تحلیل، بررسی و بازتاب این رویدادها با كیست؟ چهكسی باید میان هنرمندان، مدیران و مردم ارتباط برقرار كند؟ خبرنگاران كه آنها در این جشنواره حضور نداشتند. پرمخاطبترین نمایشهای نیمسال اول تئاتر شهر
مجموعهتئاتر شهر پرمخاطبترین نمایشهای مجموعه تئاتر شهر را اعلام كرد.
به گزارش روابط عمومی تئاتر شهر؛ نمایش«شعله در زمهریر» نویسنده: یاسین حجازی، كارگردان: محمدرضا مداحیان، تعداد اجرا: 22، محل اجرا: تالار اصلی، تعداد تماشاگران: 18986 نفر
«باغ شكرپاره»: نویسنده و كارگردان: قطبالدین صادقی، تعداد اجرا: 29، محل اجرا: تالار اصلی، تعداد تماشاگران: 7237 نفر
«مرغ مینا»: نویسنده: محمد ابراهیمیان، كارگردان: تاجبخش فناییان، تعداد اجرا: 30، محل اجرا: تالار اصلی، تعداد تماشاگران: 5810 نفر
«خشكسالی و دروغ»: نویسنده و كارگردان: محمد یعقوبی، تعداد اجرا: 36 اجرا، محل اجرا: چهارسو، تعداد تماشاگر: 5468 نفر
«اهل قبور»: نویسنده و كارگردان: حسین كیانی، تعداد اجرا: 30، محل اجرا: تالار چهارسو، تعدادتماشاگر: 4100 نفر
«كشتی شیطان»: نویسنده و كارگردان: آتیلا پسیانی، تعداد اجرا: 27، محل اجرا: چهارسو، تعداد تماشاگر: 3055 نفر
«پشت كلانتری، كوچه اول، تیر چراغ برق» نویسنده: علی اصغری، كارگردان: فرشاد منظوفینیا، محل اجرا: تالار قشقایی، تعداد اجرا: 27، تعداد تماشاگر: 2108 نفر
«خانه» نویسنده: نغمه ثمینی، كارگردان: كیومرث مرادی، تعداد اجرا: 27، محل اجرا: تالار قشقایی، تعداد تماشاگر 2018 نفر
«شهر شطرنجی» نویسنده و كارگردان: رضا حامدیخواه، تعداد اجرا: 25، محل اجرا: تالار قشقایی، تعداد تماشاگر 1613 نفر
«مرثیهای برای یك سبك وزن» نویسنده و كارگردان: ایوب آقاخانی، تعداد اجرا: 30، محل اجرا: تالار سایه، تعداد تماشاگر: 3462 نفر، پر تماشاگران نمایشهای مجموعه تئاتر شهر در نیمكسال اول سال 88 بودند.
فرشیدی: به دنبال مكان اجرا برای نمایش «نگاه كن» هستم
مهدی فرشیدیسپهر گفت: نمایش «نگاه كن» در 13 اپیزود تشكیل شده و در حال حاضر به دنبال مكان برای اجرا نمایش هستم.
«مهدی فرشیدیسپهر» اظهار داشت: نمایش «نگاه كن» از 13 اپیزود تشكیل شده كه در هر اپیزود تلاش میشود برای بچهها شرایطی به وجود بیاورد تا فقط نگاه كنند و این نگاه كردن توجه لازم را در كودكان ایجاد كرده تا به این طریق روش درست نگاه كردن را بیاموزند.
وی افزود: در این نمایش از تصاویر بومی ایرانی همچون گبه، گلیم و قالی و به همراه تصویر دیجیتالی استفاده شده است.
فرشیدیسپهر گفت: در این نمایش آنالی شكوری، سینا رفتارگری و اشكان كامبخش بازی میكنند.
وی افزود: كانون پرورش فكری كودكان نمایش «نگاه كن» را به لحاظ در اختیار قرار دادن سالن نمایش، حمایت نكرد و برای تمرین و اجرا یك گروه تشكیل داده و روستای قلات از توابع شیراز خانهای كه متعلق به دوره ساسانیان بوده است را برای تمرین انتخاب كردم.
این كارگردان و بازیگر تئاتر اضافه كرد: نمایش «نگاه كن» را به جشنواره تئاتر بینالمللی كودك و نوجوان اصفهان فرستادم كه پذیرفته نشد و در حال حاضر پیگیر جا برای اجرای این نمایش هستم. مؤذنی و نشاطخواه در جمع هیأت ارزیابی جشنواره تئاتر بانوان
علی مؤذنی و فرزانه نشاطخواه به جمع هیأت ارزیابی بخش صحنهای هشتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان پیوستند.
در پی انصراف حمیدرضا افشار و افسر اسدی از هیأت ارزیابی این جشنواره علی مؤذنی و فرزانه نشاطخواه جایگزین آنها شدند.
بر این اساس هیأت ارزیابی هشتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان متشكل از حسین عاطفی، شكرخدا گودرزی، علی مؤذنی، فرزانه نشاطخواه و مریم كاظمی از 16 تا 22 مهرماه در فرهنگسرای بهمن به ارزیابی آثار این جشنواره خواهند پرداخت.
هشتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان به همت معاونت هنری و مدیریت هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی ـ هنری شهرداری تهران و با مشاركت مدیریت فرهنگی ـ هنری منطقه 3 سازمان فرهنگی ـ هنری شهرداری تهران به مناسبت سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و بزرگ بانوی اسلام حضرت فاطمه زهرا(س) 28 آبان ماه در فرهنگسراها، بوستانها و سالنهای نمایشی شهر تهران برگزار خواهد شد. برگزاری نشست پرسش و پاسخ نمایش«سه جلد»
نشست پرسش و پاسخ نمایش«سه جلد» نوشته و کارگردانی رسول نقوی دوشنبه 20 مهرماه برگزار میشود.
نشست پرسش و پاسخ نمایش«سه جلد» نوشته و کارگردانی رسول نقوی به همت انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر دوشنبه 20 مهرماه پیش از اجرای نمایش در تالار اصلی مولوی برگزار میشود.
نمایش «سه جلد» با بازی امید آهنگر، نوشین خانی، بهار کریمزاده، مریم داننده و وحید میریونسی، داستانی عاطفی و در عین حال پیچیده از روابط آدمها و نسلهای مختلف را بیان میکند.
این نمایش ساعت 20:30 در تالار اصلی مولوی روی صحنه است و علاقهمندان به شرکت در نشست پرسش و پاسخ میتوانند دوشنبه 20 مهرماه پیش از اجرای این نمایش، در تالار اصلی مولوی حضور یابند.