سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: هوشنگ توکلی در نشست پژوهشی «بررسی چهار دهه تئاتر دفاع مقدس»، گفت: اوایل انقلاب، دو نگاه بر فضای کلی هنری کشور حاکم بود؛ یک دیدگاه باور داشت برای سازوکار امور فرهنگی کشور زحمت بسیاری کشیده شده است و به همین جهت باید از این ظرفیت بهره ببریم تا با آن آرمانهای انقلاب اسلامی را تبلیغ کنیم.
وی با بیان اینکه در سال۵۸ نمایشی را با عنوان «دونده تنها» روی صحنه برده است، گفت: این کار یک اثر صلحطلب بود. در این نمایش بیان شد که میشود با وجود اختلاف سلیقه در کنار یکدیگر کار کرد. با گذشت زمان و در دوران نخستوزیری شهید رجایی از ما خواسته شد به عرصه فرهنگ و هنر ورود کنیم تا سمتوسوی هنر را به تعالی سوق دهیم، ولی هنوز چند روزی از شروع کار ما نگذشته بود که جنگ تحمیلی آغاز شد.
توکلی تأکید کرد: در ابتدای جنگ با کمک شهید مصطفی چمران توانستیم هنرمندانی را جمعآوری کنیم که با زبان هنر از دفاع و شرایط آن روزهای کشور حرف بزنند. در آن ایام کمک میکردیم تا تمام هنرمندانی که خواهان فعالیت در حوزه جنگ بودند بتوانند کارهای موردنظر خود را روی صحنه ببرند.
این کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون همچنین گفت: من تئاتر پس از انقلاب را به چهار بخش تقسیم میکنم؛ ابتدا برههای که در آن همه هنرمندان با هر طرز فکری حضور داشتند، دوره دوم از سال۶۲ آغاز شد و در آن اتفاقات فرهنگی بدون مدیریت رهبری شد، در دوره سوم تئاتر کمی به پختگی نزدیک شد و در مقطع چهارم، مجدداً رکودی را در تئاتر به ویژه کارهای دفاع مقدسی شاهد بودیم.
کارگردان سریال «مدرس» در پایان سخنانش افزود: امیدوارم روزی برسد بتوانیم از اقیانوس دفاع مقدس به درستی بهره ببریم، چون معتقدم این عرصه پایانی ندارد و انتظار میرود تا سالها از آن برای ساخت آثار هنری سود ببریم.
قطبالدین صادقی نیز در این نشست در خصوص کیفیت آثار تئاتر در آن روزها اظهار کرد: مسلماً با توجه به شرایط آن روزها این آثار از تحلیل چندانی برخوردار نبودند و تصویری نسبی از دوران جنگ را ترسیم میکردند که شاید خیلی هم باکیفیت نبود. شخصیتها و نمایشها شکل دراماتیک و پرداخت حرفهای نداشتند و به ندرت آثار خوب دیده میشد.