سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: بهرنگ ملکمحمدی، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه ۲ سیما با اشاره به اینکه سریال تاریخی- مذهبی «بوم و بانو» ملودرامی عاشقانه است که در دوره پهلوی اول شکل میگیرد، میگوید: سازندگان این سریال تلاش کردهاند ضمن پرداختن به مسائلی از جمله ممنوعیت عزاداری در محرم و کشف حجاب، مهمترین رویدادهای سیاسی و اجتماعی آن برهه از تاریخ را در دل یک داستان عاشقانه روایت کنند. قصه بوم و بانو، به نظرم قصه خاصی است. چون در قسمتهای ابتدایی سریال هستیم و نمیخواهم داستان فاش شود، نمیتوانم بیشتر از این توضیح دهم، اما این سریال روایت نوآورانهای دارد که حرف دارد و کاملاً میداند میخواهد چه بگوید.
ملک محمدی در پاسخ به این پرسش که داستان «بوم و بانو» تا چه اندازه با واقعیتهای تاریخی نزدیکی و انطباق دارد؟ میگوید: تعهد این سریال به تاریخ بسیار زیاد است. وقایع اجتماعی که در بستر این داستان اتفاق میافتد بسیار مبتنی بر تاریخ معاصر است؛ از کشف حجاب گرفته تا تجدد غربی که با دیکتاتوری رضا شاه وارد ایران میشود و نکته پررنگ کار هم ممنوعیت عزاداری برای اباعبدالله (ع) در این دوران است. مدیر گروه فیلم و سریال شبکه ۲ سیما میافزاید: وفاداری تاریخی در سریال «بوم و بانو» بیشتر به لحاظ فضای تاریخی است، قائم به اینکه در آن دوران اگر قرار بوده عزاداری در محرم اتفاق بیفتد، چه حواشیای داشته و شخصیتهای مختلف چه واکنشی داشتهاند. تجدد غربی چگونه در شئون مختلف زندگی مردم از پوشش گرفته تا حتی نقاشی وارد شده است. آن سیستم حتی تحمل نداشته نقاشی سنتی هم وجود داشته باشد و فکر میکرده باید هنر هم از فضای غربزده آن دوران تاثیر بگیرد.
وی خاطر نشان میکند: تفکر سطحی آن دوران با بنمایهای ضعیف در هم آمیخته که گمان میکرد اگر لباس افراد تغییر کند، اندیشه آنها هم متحول میشود. در «بوم و بانو» مثل سریالهایی که در این چند سال اخیر به این وقایع پرداختهاند، علاوه بر کشف حجاب و عزاداری ایام محرم، نقاشی را هم به عنوان عنصری که شاید در طول تاریخ به آن توجه نکرده باشیم، مورد توجه قرار میدهد که تحت تاثیر این سیاست قرار گرفته است. وقتی تعزیه و عزاداری در محرم ممنوع میشود، بزرگترین پایه آن یعنی پرده نقالی که همان نقاشیهای عظیم قهوهخانهای و پردههای هنرمندانه تعزیه است، هم به سایه میرود.
این مدیر تلویزیون پیرامون تحقیق و پژوهشهای تاریخی برای ساخت این سریال عنوان میکند: تحقیق و پژوهش در این پروژه بسیار جدی بوده است، خود کارگردان یعنی سعید سلطانی به نظرم کارگردان مؤلفی است. طی کار نیز از تحقیق و پژوهش استفاده شده و حتی از کنار جزئیترین مسائل هم به سادگی عبور نشده است. سادهانگارانه است اگر فکر کنیم درباره موضوعی مثل نقاشی قهوهخانهای تحقیق نشده، سریالی ساخته شده باشد.
ملک محمدی درباره لزوم اصلاح جعلیاتی که در زمینه اتفاقات تاریخی با تولید فیلمهای داستانی و مستند در شبکههای ماهوارهای رخ داده، با فعالیت منظمتر در زمینه سریالسازی تاریخی و بازنمایی واقعیت میگوید: جعلیات فراوانی توسط مورخان دوران پهلوی درباره قاجار اتفاق افتاد، اما ما این کار را با پهلوی نکردیم. سیستم پهلوی اول قائم به فرد و دیکتاتوری محض است و با هر نوع مخالف میبینیم چه برخوردی میشود. شبکههایی در خارج از ایران روی دوره پهلوی اول و دوم کار میکنند و تصاویری جعلی از بخشی از جامعه آن زمان نشان میدهند که درصد پایینی از جامعه را شامل میشود و حاوی یک سرخوشی و شادی اجتماعی است. اصلاح این تصویر جعلی نیاز به سریال ساختن دارد و «بوم و بانو» تلاشی است برای اصلاح این تصویر جعلی.