جوان آنلاین: در صفحه ۳۷۱ از کتاب «اتاق حوادث» میخوانیم: انگار فاجعه پس از سقول پهپاد گلوبال هاوک کافی نبود! بلافاصله پس از اتفاقاتی که رخ داده بود ما با یک حمله دیپلماتیک از سوی ماکرون مواجه شدیم. او با ابتکارات گمراهکننده خود، سخت با روحانی کار میکرد و موجب شده بود ایرانیها از محدودیتهایی که در توافق هستهای برای فعالیتهای هستهای آنها در نظر گرفته شده بود، ضربهای نخورند. ماکرون بدون هیچ تردیدی کاهش تحریمهای ایران را کلید اصلی شروع مذاکرات میدانست و در غیر این صورت معتقد بود که توافق ارزشمند هستهای اتحادیه اروپا در مسیری پیش خواهد رفت که از دست میرود. ماکرون باور داشت تا زمانی که امریکا در جمع توافقکنندگان هستهای حضور نداشته باشد، محال است ایرانیها بپذیرند که به میز مذاکره برگردند. شاید این از محدود مواردی بود که من با ماکرون موافق بودم. در گفتگوهای زمینهای در مقدمه تماس ۸ ژوئن ترامپ و ماکرون، من و پمپئو به او آنچه را که حدس میزدیم در گفتگو مطرح شود، توضیح دادیم. با توضیحات پمپئو ما تصور داشتیم ماکرون به جهت شروع مذاکرات پیشنهاد خواهد داد که امتیاز سنگینی به ایران داده شود. این همان کاری بود که کری و اوباما هم در آن توافق مزخرف انجام دادند. ترامپ گفت: «ما میتوانیم در یک روز به توافق برسیم، در نتیجه دلیلی وجود ندارد که پیش از توافق امتیازی داده شود. یکباره این کار را انجام میدهیم و برای آنها بازگشت سخت خواهد بود.» این حرف کاملاً درستی بود. مدتی مشغول این بحثها بودیم و موضوع فعالیتهای غنیسازی اورانیوم ایران مطرح شد. ترامپ گفت: «ممکن است نیاز داشته باشیم، ضربهای به مراکز غنیسازی بزنیم.»
چیزی که من و پمپئو نمیدانستیم (و شاید کس دیگری هم در دولت و در شورای امنیت ملی نمیدانست.) و قبلاً هم تصویب نشده بود این بود که استیون منوچین، وزیر خزانهداری، با برونو لومر، وزیر دارایی فرانسه، مذاکره کرده بود تا آنچه را که ترامپ گفته بود، هرگز انجام نمیدهد، انجام دهند! من از طریق مولوینی از این جریان مطلع شدم. او گفت منوچین بهش زنگ زده تا گزارش توافق را به او اطلاع دهد. نه من و نه پمپئو از جزئیات صحبتهای منوچین و بومر که به اذعان منوچین در ادامه توافقات ناهار ماکرون و ترامپ در روز «دی» انجام شده بود، خبر نداشتیم. این احتمال را میدادیم که مثل مذاکرات تجاری منوچین با چینیها، حالا هم توافقی با فرانسه شده باشد یا در شرف اتمام باشد. ظاهراً منوچین هیچ وقت مذاکرهای نکرده بود، جز اینکه امتیازات کافی برای انعقاد قرارداد وسط بگذارد. وقتی ترامپ با ماکرون صحبت کرد و ماکرون در جریان صحبتها به مذاکرات منوچین- لویر اشاره کرد، واقعاً شگفتزده شدم؛ چراکه احتمال دادم حتی ترامپ هم نمیداند در آن مذاکرات چه گذشته و خبر نداشت که منوچین آش را با جایش وعده داده است!
پس از حرفهای تکراری ترامپ درباره کری و نقض قانون لوگان، ماکرون خیلی شفاف سؤال کرد که ترامپ قصد دارد چه چیزی را به ایرانیها هدیه دهد تا آنها را به میز مذاکره بکشاند. این سؤال دقیقاً همان حدس ما را درباره ذهنیت او و پیشفرضش برای آغاز مذاکره با ایران را ثابت میکرد. ترامپ هر چند از پاسخ صریح به سؤال طفره رفت، اما وقتی ماکرون در پایان گفتگو، پیشنهاد خودش را مبنی بر کاهش چشمگیر تحریمهای نفتی و مالی برای کوتاهمدت پیشنهاد داد، به نظر میرسید ترامپ هم چندان بیمیل نیست. این همان چیزی بود که من و پمپئو برای جلوگیری از آن تلاش میکردیم.