سرویس ورزشی جوان آنلاین: المپیکی شدن کاراته بهترین اتفاق برای کاراته‌کا‌های مستعد ایرانی بود که پس از سال‌ها انتظار حضور روی تاتامی بزرگ‌ترین رویداد ورزش دنیا را تجربه خواهند کرد. کسب سهمیه این بازی‌ها ماراتن سختی بود که خوشبختانه ملی‌پوشان کشورمان سربلند از آن بیرون آمدند. بانوان کاراته نیز که در سال‌های اخیر درخشش بی‌نظیری داشتند تاکنون موفق به کسب دو سهمیه المپیک (حمیده عباسعلی و سارا بهمنیار) شده و احتمال افزایش سهمیه نیز وجود دارد. در مسیری که دختران کاراته طی کردند نقش سرمربی تیم پررنگ و بسیار تأثیرگذار بود. سمانه خوش‌قدم سرمربی تیم بانوان در گفتگو با «جوان» شرایط این روز‌های کاراته بانوان را تشریح کرد.
دو سهمیه بازی‌های المپیک درخشش تیم بانوان کاراته را به اوج رساند. برای رسیدن به این موفقیت چه سختی‌هایی را تحمل کردید؟
با توجه به اینکه در ماراتن کسب سهمیه المپیک ملی‌پوشان هر دو هفته یک بار مسابقه می‌دادند کارمان سخت شده و بچه‌ها نیز حسابی خسته شده بودند، هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ جسمی. هرچه به انتهای این ماراتن نزدیک می‌شدیم حساسیت رقابت‌ها افزایش می‌یافت و هر مبارزه‌ای حکم فینال را داشت. در کل فشردگی مسابقات فشار زیادی را به تیم‌ها وارد کرد. خوشبختانه در این مسیر سخت موفق عمل کردیم و فعلاً دو سهمیه قطعی به دست آورده‌ایم. از آنجا که کاراته فقط یک بار المپیکی شده کسب سهمیه از طریق رنکینگ جهانی بسیار سنگین است. همه کشور‌ها با تمام قوا به میدان آمدند تا در توکیو نماینده داشته باشند. تیم ایران با گرفتن چهار سهمیه (تاکنون) یکی از کشور‌های پرسهمیه محسوب می‌شود. همین مسئله فشار زیادی را به ملی‌پوشان، مربیان و فدراسیون وارد کرد.
احتمال افزایش تعداد سهمیه تیم کاراته بانوان در بازی‌های توکیو وجود دارد؟
رزیتا علیپور در حال حاضر با اختلاف امتیازی جزئی نفر ششم رنکینگ جهانی است. امیدوار هستیم در ادامه راه اتفاقات خوبی رخ دهد تا او هم المپیکی شود و سومین سهمیه نیز برای تیم بانوان به ارمغان بیاید. در رده‌بندی جهانی فعلاً شانس خانم علیپور بسیار بالاست و باتوجه به انگیزه بالا، توانایی‌های فنی عالی و شناخت خوبی که از حریفان دارد قطعاً شانسش از حریفانش برای گرفتن سهمیه بیشتر است.
چه آینده‌ای برای تیم‌تان در المپیک توکیو متصور هستید؟
توانمندی دختران ورزشکار ایرانی بسیار بالاست، ولی متأسفانه خیلی جدی گرفته نشده‌اند. به عنوان مثال باید بگویم دختران کاراته کشورمان پس از اخذ مجوز حضور با حجاب اسلامی در مسابقات، در اولین حضورشان در مسابقات جهانی، بازی‌های آسیایی و المپیک جوانان بوینس‌آیرس همگی خوش درخشیدند، روی سکو رفتند و مدال‌های خوشرنگ کسب کردند. کسب مدال و رفتن روی سکوی المپیک توکیو دور از انتظار نیست. ورزشکاران خانم همواره برای اثبات خود تلاش می‌کنند. اگر در قهرمانی آسیا مدال آسیایی می‌گرفتند باید در مسابقات جهانی هم مدال می‌گرفتند تا شایستگی‌هایشان را به اثبات برسانند. هم تیم دختران و هم تیم پسران با همت بالایی که داشتند برای گرفتن سهمیه جنگیدند و تا اینجای کار دو سهمیه برای خانم‌ها و دو سهمیه برای آقایان کسب شده. علاوه بر اینکه امیدواریم سهمیه‌هایمان در بخش کومیته بیشتر شود، در بخش کومیته هم به کسب سهمیه امیدوار هستیم.
در سال‌های اخیر نگاه‌ها به کاراته ایران تغییر کرده است؟
صد البته، به ویژه پس از بازی‌های آسیایی. از آنجا که سابقه تیم دختران نسبت به حریفان خارجی و حتی تیم مردان کمتر بود تصور بر این بود که نباید از دختران انتظار داشت. در مورد مهم‌ترین رویداد ورزش جهان صحبت می‌کنم؛ خیلی‌ها می‌گفتند دختران ما نمی‌توانند سهمیه بگیرند یا اینکه در مورد دختران ما در المپیک جوانان فکر می‌کردند آن‌ها حتی نمی‌توانند در آسیا مدال بگیرند، ولی دختران کاراته‌کا کشورمان پس از کسب حداکثری سهمیه (۳ سهمیه)، هر سه نفر مدال برنز المپیک جوانان را به گردن آویختند.
در مورد تیم بزرگسالان هم شرایط بهتر از این نبود؛ کارشناسان عنوان می‌کردند ممکن است یک سهمیه آن‌هم نه از طریق رنکینگ جهانی کسب کنند. در حالی که تا به الان دو سهمیه قطعی از طریق رنکینگ گرفته‌ایم و به سهمیه سوم نیز امید داریم. کاراته رشته‌ای مدال‌آور است و مدال‌های این رشته جایگاه ایران را در جدول رده‌بندی بازی‌های آسیایی یا بازی‌های کشور‌های اسلامی ارتقا می‌دهد. حتی در المپیک جوانان کاروان کشورمان با مدال کاراته به رتبه هفتم دنیا رسید. در حال حاضر نگاه‌ها به کاراته جدی شده چراکه این رشته برای یک بار المپیکی شده و همه امیدواریم با مدال‌های دختران و پسران کاراته کشورمان در رده‌بندی المپیک صعود خوبی داشته باشیم.
حضور کاراته تنها در یک دوره از المپیک فشار و استرس زیادی به همراه خواهد داشت. برای کنترل استرس المپین‌ها در تاتامی توکیو چه برنامه‌ای دارید؟
در این مدت از روانشناسان خبره ورزشی کمک گرفتیم تا مسیر کسب سهمیه از طریق رنکینگ را با موفقیت طی کنیم. تشکر ویژه‌ای از دکتر واعظ موسوی و همکارانشان در بخش روانشناسی کمیته ملی المپیک دارم؛ آن‌ها به خوبی بچه‌ها را راهنمایی کردند و ما هم سعی می‌کنیم بار روانی مسابقات را کاهش دهیم. تمام تلاش‌مان را برای موفقیت انجام می‌دهیم. با انگیزه و امید بالا برای کسب مدال در المپیک ظاهر خواهیم شد. ملی‌پوشان ما برای کسب مدال المپیک غیرتمندانه خواهند جنگید. می‌دانیم که رقابت بسیار سخت و شدید است، ولی ما نیز با تمام قوا آماده می‌شویم. بچه‌های ایران می‌دانند که کاراته فقط یک بار المپیکی شده و می‌دانند اگر مدال توکیو را بگیرند بالاترین افتخار را به عنوان یک ورزشکار کسب کرده‌اند.
شیوع کرونا، تعطیلی تمرینات و تعویق المپیک برخی ورزشکاران را دچار افسردگی کرده است. ملی‌پوشان کاراته در چه شرایطی قرار دارند؟
شرایط پیش آمده برای کل دنیاست. همه ما از اینکه زندگی مردم به لحاظ اقتصادی و سلامتی با مشکلاتی مواجه شده ناراحت هستیم و اول از همه امیدواریم این مسائل حل شود. به هر حال این اتفاق افتاده و نباید زانوی غم بغل کنیم. ملی‌پوشان کاراته تمرینات انفرادی خود را دارند. تیم دختران در باشگاه‌های اختصاصی تمرینات‌شان را پیگیری می‌کنند و تمرینات کاراته را نیز در باشگاه‌های کاراته ادامه می‌دهند. به ریشه‌کن شدن این بیماری خوش‌بین هستیم. بازی‌ها هم یک سال به تعویق افتاده. کاراته زمانی المپیکی شده که قهرمانان کاراته ایران به اوج خود رسیده‌اند. امید زیادی به موفقیت در توکیو داریم و با مدال کاراته انشاءالله کاروان ایران صعود خوبی در رنکینگ المپیک خواهد داشت.
با توجه به مصدومیت حمیده عباسعلی، نگران تکرار آسیب‌دیدگی ملی‌پوشان نیستید؟
از کادر پزشکی حمیده عباسعلی از جمله دکتر امینی، آفتابی و آبرون تشکر می‌کنم که برای رساندن حمیده به المپیک تلاش ویژه کردند. اگر المپیک در موعد مقرر برگزار می‌شد حمیده قطعاً به بازی‌ها می‌رسید. خوشبختانه بازی‌ها یک سال عقب افتاده و ما این موضوع را نیز به فال نیک می‌گیریم. دیگر عجله‌ای نداریم. او تمرینات بازتوانی‌اش را با صبر و حوصله پیگیری می‌کند. روند خیلی خوبی را طی کرده و انشاءالله در المپیک هم با آمادگی بالا بهترین نتیجه را کسب کند.
قهرمانان ورزشی از بی‌توجهی مسئولان و عدم رسیدگی آن‌ها نسبت به مشکلات معیشتی‌شان گلایه دارند. دغدغه‌های زندگی و کاری چه تأثیری بر عملکرد ملی‌پوشان می‌گذارد؟
متأسفانه این مشکل برای مربیان هم وجود دارد؛ مربیان نه تنها امنیت شغلی ندارند بلکه درآمدشان از مربیگری بسیار ناچیز است. ورزشکاران هم از این مسئله رنج می‌برند. ورزشکار مدت زیادی را در اردو‌ها سپری می‌کند. آن‌ها هم که در اردو‌ها نیستند برای رسیدن به پیراهن تیم ملی باید در باشگاه‌های خصوصی و با هزینه خود تمرین کنند. پس یک ورزشکار نمی‌تواند شغل تمام‌وقت داشته باشد. این معضلی است هم برای ورزشکار و هم برای مربی. قبلاً مربیان و ورزشکاران مدال‌آور را در اداره‌ها و نهاد‌ها به خدمت می‌گرفتند که متأسفانه این مسئله هم منتفی شده است! چرا این روند دیگر برای جامعه ورزش ملی ایران اتفاق نمی‌افتد؟ حداقل اگر به روال گذشته برگردیم همه ما با خیال راحت تمرین می‌کنیم. اگر دغدغه معیشت از دوش‌مان برداشته شود قطعاً نتایج بهتری نیز کسب خواهد شد.
تعداد کل مدال ها در المپیک رد میخوام 
