با اعلام ستاد مبارزه با کرونا در ورزش فعالیت ۳۰ رشته ورزشی در سراسر کشور آزاد شد و ورزشکاران این رشتهها میتوانند با رعایت پروتکلهای بهداشتی به ورزش بپردازند. با نگاهی به لیست این ورزشها در جمع آنها تنها سه رشته المپیکی را میتوان دید. وزنهبرداری، تیراندازی و تیراندازی با کمان، این سه رشته میتوانند تمرینات خود را آغاز کنند و ملیپوشانی که در این رشتهها سهمیه المپیک کسب کردهاند، میتوانند در اردوها حضور یابند که البته آن هم منوط به برنامهریزی درست و دقیق است و احتمالاً به یکی، دو هفته آینده موکول خواهد شد.
اما سؤال اصلی در این میان مربوط به سرنوشت دیگر رشتههای المپیکی ایران است. رشتههای تیمی و رشتههایی که برخورد در آنها اجتنابناپذیر است، مثل کاراته و تکواندو. کمیته ملی المپیک طرح کمپ آنلاین را اجرایی کرده است، اما همانطور که میدانیم تمرینات خشک و قرنطینهای که تاکنون از سوی ورزشکاران دنبال شده، هرچند آمادگی آنها را تا حدی حفظ میکند، اما آنطور که باید و شاید نمیتواند به آمادگی کامل آنها کمک کند. بدیهی است ادامه این نوع تمرینات کمکم باعث سرد شدن ورزشکاران و فروکش کردن هیجان، حرارت و شرارههای انگیزه آنها برای حضور در المپیک خواهد شد. المپیک یکسال به عقب افتاده و این وظیفه مسئولان ورزش کشور است که هر طور شده ورزشکاران کشور را در حالت المپیکی نگه دارند.
نباید فراموش کنیم که تمرینات خانگی و آنلاین به کار ورزشکار نمیآید و او باید در اردو حاضر شود. علاوه بر این نباید از یاد ببریم که ورزشکار المپیکی در ارتباط مستقیم با مربی خود به لحاظ روحی و روانی نیز آماده میشود، اتفاقی که در تمرینات آنلاین و قرنطینه خانگی تقریباً به صفر میرسد و باعث بروز مشکلات روحی و روانی در ورزشکاران میشود. المپیک یکسال عقب افتاده، اما باید برای این یکسال برنامه داشت و کار کرد. درست است که سلامت ورزشکاران و آحاد مردم از همه چیز مهمتر است، اما نباید فراموش کنیم که از یاد بردن المپیکیها و بسنده کردن به طرح کمپ آنلاین برای حفظ آمادگی آنها ضربات جبرانناپذیری را به ورزش کشور در بزرگترین آوردگاه ورزش جهان یعنی المپیک خواهد زد.
ورزشکار المپیکی برنامه جامع و کامل میخواهد و در کنار آن رسیدگی و توجه. اینکه تصور کنیم به صرف ارائه یک برنامه تمرینی آنلاین با توجه به وضعیت کشور و جهان موفق شدهایم ورزشکاران المپیکی را کنترل و زیر نظر بگیریم و آنها را آماده حضور در المپیک کنیم، اشتباه است که امیدواریم مسئولان ورزش کشور مرتکب آن نشوند و هر طور شده شرایط را به گونهای فراهم کنند که ورزشکاران المپیکی به طور دقیق از سوی مربیان رصد شوند و در نهایت نیز بتوانند با حضور در تمرینات گروهی با رعایت موازین بهداشتی و پروتکلهای ستاد مبارزه با کرونا به صورت درست و واقعی آمادگی بدنی، روحی و روانی خود را حفظ کنند.
امروز تمامی سرمربیان تیمهای ملی و ورزشکاران المپیکی به این واقعیت معترفند که ورزشکاران با محدود شدن در خانه و تمرینات آنلاین و مجازی نمیتوانند آنطور که باید و شاید برای حضور در مسابقات مهم آماده شوند. از یاد نبریم که ورزش ایران هنوز هم میتواند سهمیه حضور خود در المپیک توکیو را افزایش دهد و بسیاری از ورزشکاران در انتظار شروع مسابقات کسب سهمیه هستند، انتظاری که باید با انجام تمرینات درست و زیر نظر مستقیم مربی برآورده شود تا بتواند ثمربخش باشد و به نتیجه مطلوب برسد. فراموش نکنیم که آنهایی که سهمیه کسب کردهاند در شرایطی به مراتب حساستر از بقیه قرار دارند، چراکه از شور و هیجان افتادن آنها، یعنی به صدا درآمدن زنگ خطر شکست در المپیک. اتفاقی که طولانی شدن مدت قرنطینه خانگی و تمرینات آنلاین به آن کمک شایان توجهی میکند. بنابراین تا دیر نشده باید فکری اساسی به حال این جریان کرد.