موزون: چیزی به نام مرگ نداریم

تجربه‌های عجیب در «زندگی پس از زندگی»

مجری برنامه تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» گفت: کلمه‌ای به نام مرگ نداریم. ما زنده بودیم، هستیم و خواهیم بود. از کلمه مرگ استفاده نکنید. زندگی داریم و زندگی تر.

سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: عباس موزون، تهیه کننده «زندگی پس از زندگی» در گفتگو با حجت الاسلام زائری در برنامه باغ رمضان گفت: من از موقعی که در دبیرستان بودم مسجد آیت الله میلانی مشهد جلسات سخنرانی بود و کمابیش بعد‌ها سخنران این جلسات شدم.

وی ادامه داد: همان زمان متوجه شدم یک زاویه‌ای بین مفاهیم قرآنی و دروس دبیرستانی هست. در دانشگاه که رفتم دیدم باز هست. زاویه اگر نگویم تفاوت جنس است. به این تعمق کردم. انگیزه این برنامه از این داستان شروع شد که ما در آموزش و پرورش و آموزش عالی روشی که از اروپایی‌ها گرفتیم و منتقل می‌کنیم روش تجربی است. قلب و روح کنار گذاشته شده است. اگر انسان دوبال داشته باشد بال قلب و روح ضعیف است. من در موضوعات دلم می‌سوخت که چرا موضوعات عالم غیب که ما در آن محیط و محاط هستیم نمی‌توانیم به خودمان و دیگران بگوییم. بعد فهمیدم اشکال در مدلی است که مدل فکر کردن من تجربه گرایانه است و من رسانه‌ای نمی‌توانم آموزش و پرورش و یک قرن را تغییر بدهم. مردم هم تغییر نمی‌کنند. با خودم گفتم چه بکنم. ساختار عضر جدید اینطوری شده است که بزرگ تر‌های ما هم تجربه گرایانه فکر می‌کنند.

او افزود: من به این نتیجه رسیدم که اگرچه عالم غیب و عالم ماده از هم جدا هستند. اما علی الظاهر ردپا‌هایی و نقاطی از عالم ماده دیده می‌شود. سال ۸۵ یک کتابی به نام «ندای آب» ترجمه کردم که یک استاد ژاپنی می‌گوید آب زنده است. می‌شنود و می‌بیند. من این کتاب را از آلمان وارد کشور کرده و ترجمه کردم. از سال ۸۵ من یک مسیر را دنبال می‌کنم. با ردپا‌های تجربی نشان دادن عالم غیب که ردپا‌هایی دارد. درست است دسترسی نداریم، ولی وقتی می‌رسیم از اینجا گذشته است.

موزون تاکید کرد: ردپایش مرگ‌های موقت است. من این گرایش وجودی را داشتم که باید چیز‌هایی باشد که بتوان موارد را نشان داد. من افسر وظیفه بودم در شیروان شمال خراسان رضوی، مستندی ترجمه شده بود توسط پایه گذار تحقیقات مرگ موقت و تجربه مرگ موقت دنیا. بیش از ۸۰ سال پیش بیمار‌هایی داشته است که می‌گویند من کما رفته ایم و این چیز‌ها را دیده ام. این فرد را به این فکر واداشت که چرا افرادی متفاوت و دور از هم تجربه‌های یکسان دارند. شروع به تحقیقات کرد و نشان داد بین بدن و روح یک اتفاقاتی می‌افتد. بزرگ‌ترین بنیاد مرگ‌های موقت در امریکاست. نمونه‌های زیادی در دنیاست. من افسر وظیفه بودم و به منزل آمدم و این را دیدم و الو گرفتم که چرا این را در ایران نداریم. تجربه بشری است و ما داریم و باید این کار را کرد.

موزون بیان کرد: توانمندی‌های فیلمسازی و تصویربرداری این امکان را برایم به وجود آورد که باید این اتفاق بیفتد. چندسال پیش به یک تجربه گر ایرانی برخوردم که از مرگ برگشته بود. یک سرهنگ نیروی هوایی بود که در جوانی در جاده مشهد تصادف می‌کند و سی و چند دقیقه می‌میرد و آن طرف به اندازه قرن‌ها داده دریافت کرده است. خیلی تلاش کردم از او تجربیاتش را بدانم، اما استنکاف می‌کرد. نگرانی‌های متعددی داشت. پوشش دادم همه را. به لطف خدا پذیرفت. او نگران واکنش‌های مردم هم بود. یک دسته ممکن بود بگویند او قدیس است. یک دسته ممکن است شاید او را کلاهبردار بدانند.

این تهیه کننده افزود: مرحوم قاضی می‌گوید تن مرکب روح است. او یک لحظه از مرکب خودش پایین افتاده است. قرار شد کتاب او را بنویسیم. خیلی فکر کردم و دیدم این حرکت، حرکت وسیعی نخواهد بود. اولین کاری که کردم و به لطف خدا شد همایشی در دانشگاه یزد با حضور نماینده، ولی فقیه در دانشگاه برگزار شد. اولین همایش تجربه مرگ موقت در تاریخ ایران برگزار شد. شبکه ارتباطی ما از آن زمان باز شد. یک کانال زدم و چند صد نفر عضو شدند و تا به امروز ۱۵ همایش در شهر‌های مختلف برگزار کرده ایم.

تهیه کننده برنامه «زندگی پس از زندگی» در ادامه ضمن اشاره به اینکه تا به امروز بیش از ۱۰۰ نفر از چنین افرادی را پیدا کرده است، گفت: این تعداد کسانی بودند که حاضر شدند تایید کنند و درباره اش حرف بزنند. همه افراد تجربه‌های مثبت ندارند. تجربه‌های منفی خیلی زیاد است، اما خیلی سنگین. تصور کنید دو تا پسر دارید یکی صفر گرفته و یکی بیست گرفته شما کدام را بولد می‌کنید؟ گاهی خود فرد پنهان می‌کند. برای دلایلی از جمله در معرض قضاوت دیگران قرار گرفتن. در فرهنگ مسیحی اعتراف ثواب دارد، اما در اسلام اظهار گناه خود گناه است.

وی تاکید کرد: ۱۷ قسمت برنامه پخش کردیم. ۶ قسمت منفی بوده است و از این شش قسمت دو نفر ایرانی بوده است و ۴ قسمت خارجی بوده است. می‌گویند، چون اعتراف بهبه گناه را ثواب می‌داند. یک نفر را راضی کردیم از یکی از استان‌های مرکزی. وقتی راضی شد همسرش مقاومت کرد. گفت ما آبرو داریم تو دختر داری. چند سالی یک شوخی داشتم و هنوز هم دارم وقتی در ماشین می‌نشینم بحث تورم و سختی و مشکلات می‌شود برای کنار رفتن این فضای تلخ می‌گویم اینکه چیزی نیست هیئت امنای بهشت زهرا (س) را گرفته اند می‌برند زندان. می‌گویند سوالات شب اول قبر را چاپ کرده و فروخته اند. در مشهد داشتیم از کوه سنگی می‌رفتم. راننده جوانی من را سوار کرد وتن‌ها بودیم و گفتم کار به جایی رسیده هیئت امنای بهشت رضا (ع) را گرفته اند برده اند زندان وکیل آباد. گفت عجب چرا. گفتم سوالات را فروخته اند. گفت عجب آدم‌هایی هستند.

او در ادامه بیان کرد: وقتی به دنیای دیگر می‌رویم، کار‌هایی که کرده ایم را مرور می‌کنیم. در آن دنیا من را با خودم روبرو می‌کنند. برای تمام کار‌هایی که کرده ام قاضی منم و داور منم. این سوال را خودم از خودم می‌پرسم. یک دادگاهی است که همه چیزش منم.

موزون اظهار کرد: بعد از تجربه مرگ موقت، دونوع فراموشی داریم. حجم وسیعی از بی کرانه را به این‌ها می‌دهند وقتی به بدن برمی گردند عمده این اطلاعات از آن‌ها گرفته می‌شود. نه اینکه گرفته شود مغز گنجایشش را ندارد. این فراموشی عمومی و عمده است که برای همه است. اما نوع دومی از فراموشی است که برای بعضی از افراد است. فراموشی مقطعی. چند دقیقه یا چند ساعت یا چند سال بعد یادش می‌افتد که فلان موقع این اتفاق برای من افتاده است. سال ۸۰ در مشهد بین چهار راه شهدا و خسرو مرجع تقلیدی زندگی می‌کرد. آقای حکمت. او یک روزی بلند می‌شود و به خانواده می‌گوید من می‌روم قم و تمام است. سفر آخر من است. می‌گویند چه شده است. می‌گوید به من گفته شده است. چکار دارید من قضیه ام تمام است. می‌رود قم به منزل دامادش و مطلب را مطرح می‌کند. زیارت می‌کند حرم را و همین جا دراز می‌کشد و فوت می‌کند. در پایین پای حضرت دفن هستند. در خط واحد مشهد راننده اتوبوس می‌گفت داشتیم می‌آمدم آقایی ۵۰ ساله گفت آقا نگه دار یا خودم را می‌اندازم پایین. با هیجان می‌گفت. گفت کشیدم کنار. گفت همین پیاده رو. رفت روی پیاده رو خوابید و دست هایش را بالا گرفت و اذان گفت. چند جمله‌ای گفت و چشم هایش را بست. انگار هفتاد سال است که نیست.

او در ادامه همچنین درباره تداوم برنامه گفت: مدیر شبکه چهار گفته است این برنامه هم در طول سال باشد و هم در ماه رمضان ۳۰ شب.

موزون در پایان گفت: کلمه‌ای به نام مرگ نداریم. امیدوارم مردم از امشب و این گفتگو این را یادشان باشد که زنده بودیم، هستیم و خواهیم بود. از کلمه مرگ استفاده نکنید. زندگی داریم و زندگی تر.