سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: در تولید محصولات سینمایی مقرراتی وجود دارد که باعث میشود بهراحتی امکان دریافت پروانه ساخت برای افراد کم یا بیتجربه وجود نداشته باشد و چنین افرادی اگر تهیهکنندهای صاحب صلاحیت کنارشان نباشد، اصلاً پروانه ساخت نمیگیرند، چه برسد به اینکه پروانه نمایش دریافت کنند.
در تولیدات تلویزیونی هم روال اینطور است که همواره باید دو حیطه تهیهکنندگی و کارگردانی از هم جدا باشد تا باعث اختلاط امور نشود و راه سوءاستفادههای احتمالی را ببندد.
با این حال اتفاقی که در شبکه خانگی رخ داده بروز نوعی سهلگیری در صدور پروانه ساخت آثار است. هرچند میزان مخاطبان بالقوه شبکه خانگی بهخاطر درآمیزی با بستر اینترنت بسیار بیشتر از سینماست ولی بارها دیده شدهاست که فیلمها و سریالهای این مدیوم بدون حضور تهیهکنندگان کارکشته پروانه گرفتهاند و گاهی هم میبینیم که همزمان پروانه کارگردانی و تهیهکنندگی بهنام یک نفر صادر شدهاست!
این سهلگیری بیش از هر چیز اثرات خود را در محصولی بروز میدهد که بناست پیش چشم مخاطب فراگیر شبکه خانگی و سامانههای ویدیوی درخواستی قرار گیرد.
یکی از تازهترین نمونههای اینسهلگیری در صدور همزمان پروانه تهیهکنندگی و کارگردانی سریال خانگی «همگناه» برای مصطفی کیایی دیده شدهاست. درست است که کیایی در حیطه فیلمسازی یک فیلم خوب و چندین فیلم متوسط و زیرمتوسط دارد، ولی همین رزومه کفاف این را میدهد که برای ایشان پروانه تهیهکنندگی یک سریال صادر شود؟!
اساساً روند تولید یک سریال پربازیگر و با انبوه عوامل فنی بهمراتب پیچیدهتر از تولید یک فیلم سینمایی است و در ساختار استاندارد سریالسازی ایران و جهان هم بارها دیدهایم کارگردانان کارکشته برای بالا بردن ضریب اطمینان خود به سراغ تهیهکنندگان درجه یک رفتهاند. حتی امثال داوود میرباقری و مهران مدیری با انبوهی تجربه در گونه خود وقتی به شبکه خانگی آمدند کنار خود تهیهکنندگانی داشتند که کمکحال آنها در بالا بردن کیفیت محصول باشد.
مدیران سازمان سینمایی باید به این سؤال پاسخ دهند که دلیل سهلگیری در صدور پروانه بهخصوص برای سریالهای خانگی چیست؟ چرا باید حوزه فرهنگ تا این اندازه بیدروپیکر باشد و توان یا ارادهای برای هدایت این عرصه وجود نداشته باشد. اینکه سریال «همگناه» حتی تنوعی نسبی در لوکیشن یا طراحی صحنه و لباس ندارد و با حداقل تلاش برای بومیسازی مختصات جنایی داستان، روایت شده، به فقدان حضور یک تهیهکننده کاربلد کنار کیایی بازنمیگردد؟
در روزگاری به سر میبریم که بهخاطر تعطیلی سینما در نتیجه شیوع کرونا، شبکه خانگی و سامانههای ویدیوی درخواستی در اوج مخاطب قرار دارند و اگر بناست اعتماد مخاطب را جلب کنیم چارهای نداریم جز ارتقای کیفی سریالهایی که در مسیر تولید یا درحال پخش از این مدیوم هستند. این ارتقای کیفی جز با تأکید بر نقش تهیهکنندگان حرفهای در تولید و مجزا کردن حیطههای تولید و کارگردانی امکانپذیر نیست.