سرویس ورزشی جوان آنلاین: کرونا دست از سر کره زمین برنمیدارد و با ادامه روند اپیدمی آن بعید است تا چند ماه آینده هیچ مسابقه ورزشی در دنیا برگزار شود. تعلیق همه رقابتهای ورزشی خسارتهای هنگفتی را متوجه کشورها و باشگاهها کرده و در این میان بیشترین ضررهای مالی نیز متوجه فوتبال شده است. در روزهایی که هنوز واکسن یا دارویی برای COVID۱۹ پیدا نشده، باشگاههای فوتبال با توجه به اجازه فیفا مبنی بر کاهش دستمزدها این راهکار را در دستور کار خود قرار دادهاند تا شاید از این طریق بخشی از خسارتهایشان جبران شود، اما بیتوجهی مدیران ارشد ورزش و مدیران باشگاههای وطنی به تنها راه فرار از بحران اقتصادی تحمیل شده تعجببرانگیز است.
خوابید یا بیدار؟
درست است که کرونا امان همه را بریده و در شرایط فعلی برگزاری مسابقات در واقع بازی با جان انسانهاست، اما ضرری که این موضوع بر اقتصاد دنیا وارد کرده بر کسی پوشیده نیست. ورزش و به خصوص فوتبال سالهاست که سهم بزرگی در اقتصاد کشورها دارد، به همین خاطر فعالان این عرصه در هر وضعیتی به فکر درآمدزایی و فرار از بحرانهای مالی هستند. دست به کار شدن سریع مدیران فیفا، یوفا و حتی ایافسی مؤید همین ادعاست. در حالی که در رکود تحمیلی ویروس کرونا تنها راه باقی مانده کاستن از هزینهها و به ویژه دستمزد بازیکنان و مربیان شاغل است، بسیاری از باشگاهها دست به کار شدهاند و تا ۷۰ درصد از دستمزدها را کاهش دادهاند. نکته مهم این است که این تصمیم با واکنش مثبت اعضای باشگاهها مواجه شد و ستارههایی از جمله مانوئل نویر، کاپیتان بایرن اجرای این قانون را برای کمک به اقتصاد کشورها مفید و لازم دانست.
اگرچه با رفتارهای منفعلانه مدیران ورزش و فوتبال کشور ناآشنا نیستیم، اما در روزهایی که همه آحاد مردم برای پشت سر گذاشتن شرایط خاص ناشی از کرونا متحد شده و با سختیهای آن دست و پنجه نرم میکنند، آقایان اهمیتی به این مسئله نمیدهند و به نظر میرسد برنامهای هم برای کاهش دستمزدها ندارند. در حالی که باید زودتر از اینها وزارت، فدراسیون، سازمان لیگ و مدیران باشگاهها جلسه اضطراری تشکیل میدادند و تصمیمی قاطع برای کاهش دستمزدها میگرفتند.
پرهزینه و بدون بازده
بیتوجهی به بحث جبران خسارتهای مالی باشگاهها از طریق کاهش دستمزدها از سوی مسئولان فوتبال ایران چندان هم عجیب نیست، چراکه تقریباً همه باشگاههای فوتبال ما از بیتالمال ارتزاق میکنند و برای تأمین هزینههای نجومی خود عملاً زحمتی نمیکشند. فوتبال پرهیاهوی ما جز حاشیه و جنجال بازده دیگری ندارد و سالهاست که باشگاههای لیگ برتری و حتی دستههای پایینتر با تکیه بر بودجههای دولتی و صنعتی امورات خود را میگذرانند. درآمدزایی، حضور فعال در بازار بورس و برنامهریزیهای اقتصادی خندهدارترین واژهها برای فوتبال ایران محسوب میشوند. با در نظر گرفتن این موارد قطعاً آقایان به اصطلاح مدیر نیازی به کاهش دستمزدها احساس نمیکنند، چراکه در هر صورت قراردادهای میلیاردی بازیکنان و مربیانشان از جیب مردم پرداخت میشود و فوتبالیستهای بیکیفیت، اما فرصتطلب خارجی هم بعد از شکایت به فیفا و اعمال جریمههای مضاعف باز هم از طریق جیب ملت به حقشان خواهند رسید.
این در حالی است که تیمهای اروپایی برای هر لحظه بازیکنانشان برنامه دارند و روی درآمدزاییهای مختلف حساب ویژهای باز کردهاند و به عبارتی پول مفت به کسی نمیدهند. قاعدتاً با تعطیلی اجباری لیگها و حمایت فیفا و یوفا، دستمزدها کاهش پیدا میکند، هرچند که باز هم تنها بخشی از ضررها جبران خواهد شد.
ادعای الکی
سکوت معنادار جامعه فوتبال تنها به مدیران ختم نمیشود. بهرغم اینکه بازیکنان و مربیان وطنی در بحث قراردادهای میلیاردی برای محق جلوه دادن خود همواره خودشان را با بهترینهای جهان مقایسه میکنند، اما حالا که زمان عمل فرارسیده و ستارههای دنیا از قانون کاهش دستمزدها تمکین کردهاند، آقایان نه مصاحبه میکنند و نه در شبکههای اجتماعی در این خصوص پست میگذارند! کسانی که در خصوص تمام مسائل روز جامعه نظر میدهند و کارشناسی میکنند، حالا هیچ واکنشی به سهم فوتبال در کمک به جبران خسارتهای ناشی ازکرونا نشان نمیدهند.
این رفتارهای متناقض را میتوان با نمونههای خارجی مقایسه کرد؛ دیهگو مارادونا بخشی از رقم قراردادش را به باشگاه آرژانتینی خیمناسیا لاپلاتا بخشید. کارلوس کیروش، سرمربی فعلی تیم ملی کلمبیا پیشنهاد کاهش دستمزدش را به فدراسیون این کشور اعلام کرده، لیونل مسی ستاره بارسا یکی از حامیان کاهش دستمزدهای کاتالانهاست و...
نمونههای زیادی را میتوان مثال زد، اما بحث اصلی این است که چرا در کشور ما کسی اهمیتی به این مسئله نمیدهد! مگر نه اینکه وزارت ورزش متولی اصلی پرسپولیس و استقلال است و سرخابیها همچنان دولتی هستند، پس چرا وزیر ورزش در مصاحبههایش از زمان آغاز مجدد لیگ سخن میگوید، نه تصمیم در قبال کاهش دستمزدها؟
از فدراسیون فوتبالی که با سرپرست اداره میشود و دو دبیرکل دارد و برخی منتظر تعلیق آن از سوی فیفا هستند هم نمیتوان انتظار تصمیمی قاطع و هوشمندانه داشت.