تحریم فوتبال ایران از میزبانی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا میراث شوم مهدی تاج برای فدراسیون فوتبال است. مهدی تاجی که به بهانه مشکل قلبی از زیر بار مسئولیت و پاسخگویی فرار کرد، اما فقط دو هفته بعد از استعفا با همان قلب مثلاً ناکوکش با هواپیما راهی مالزی مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا شد تا مبادا یکی از سفرهایش مفت بپرد.
امروز فوتبال ایران و نمایندگان آسیایی‌اش در حالی میزبانی هایشان در لیگ قهرمانان را از دست داده اند که طی سال‌های گذشته هر بار به مهدی تاج تذکر داده شد که باید جلوی این تضییع حق روشن بایستد، با آسمان و ریسمان به هم بافتن فقط لاطائلات گفت و هیچ اقدامی نکرد همان‌طور که پیش از او علی کفاشیان فقط به این حق خوری خندید و با خنده‌هایش آتش‌مان زد.
حالا در اوج بازی سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا جناب تاج در مالزی به سر می‌برند. هرچه نباشد نایب رئیس‌ای اف سی در غرب آسیاست؛ همان پستی که با هزار دبدبه و کبکبه از آن یاد می‌کرد. حالا این گوی و این میدان آقای تاج از حق فوتبال ایران به‌عنوان نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا دفاع کن. در زمان ریاست فدراسیون که عرضه چنین کاری را نداشتی، حداقل حالا برای فوتبال ایران کاری بکن. هرچند که خوب می‌دانیم حتی توانایی بیان مشکل فوتبال ایران را هم نداری چه رسد به دفاع از آن!
این همان دیپلماسی ورزشی است که همیشه از آن گفته‌ایم و همیشه شنیده نشده. همان موضوعی که رقبای ما به خوبی از آن بهره می‌برند و ما فقط تماشاگر آن‌ها هستیم. جالب اینکه اگر کاری هم بکنیم برعکس جواب می‌دهد و بیشتر به ضررمان تمام می‌شود تا اینکه بخواهیم سودی از آن ببریم. حالا کار به جایی رسیده که کشور‌های ریز و تحقیر شده طی دهه‌های قبل هم برای ورزش ایران شاخ و شانه می‌کشند و آن‌ها که دشمنی‌شان با ملت ایران بر همه روشن است با سوء استفاده از تهدید‌های آن‌ها اهداف بزرگ‌تر را دنبال می‌کنند. در حالی که اینجا در ایران مسئولان ورزش فقط نشسته‌اند و بیانیه صادر می‌کنند. می‌گویند که طرف مقابل کاری نمی‌تواند انجام دهد و یا اینکه طرف مقابل باید میزبانی ما را قبول کند و چقدر این ادعا‌های مضحک آقایان تکراری و حال به هم زن است تا یادمان بوده هر وقت اینگونه حرف زده‌اند چنان محروم شده‌ایم که حتی خود کشور‌های مدعی هم باورشان نمی‌شده است.
حالا هم قصه همین است. بی کفایت‌های بازمانده از زمان مهدی تاج در فدراسیون فوتبال نشسته‌اند و طرف مقابل به شدت برای محروم کردن فوتبال ایران از میزبانی فعال است تازه اگر جلوتر از این هم رفتند اصلاً تعجب نکنید، چون اینجا فدراسیون فوتبال هیچ توانی برای مقابله با آن‌ها را ندارد و از اول هم نداشت. سال‌هاست که ندارد چه در زمان کفاشیان و چه در دوره تاج و چه امروز که بازماندگان‌شان در این فدراسیون سرا پا فساد حضور دارند.
باید به امید جای دیگری بود. جایی که به قول معروف حرفش برو باشد و بتواند حق فوتبال را بگیرد. دیپلماسی ورزش باید حالا فعال شود. همین چند روز پیش بود که نوشتیم فعال شدن این نیست که برویم مثلاً با بزرگان تصمیم‌گیرنده ورزش جهان بنشینیم و لبخند بزنیم و عکس بگیریم و بعد آن‌ها برداشت‌های خودشان را از لبخند‌های مسئولان ما به خوردمان بدهند و ما هیچ نگوییم. دیپلماسی یعنی اینکه با قدرت حق تضییع شده تمام این سال‌های ورزش ایران را باز پس بگیریم. مشکل یکی، دو تا نیست، اما امروز مشکل پیش آمده برای فوتبال باید حل و فصل شود. وزیر ورزش که مدعی ارتباط خوب با رئیس فیفاست باید دست به کار شود و ثابت کند می‌تواند از این ارتباط به‌درستی استفاده کند. حالا وقت اثبات شایستگی‌ها و مدیریتی است که آقایان دم از آن می‌زنند.
گرفتن میزبانی یعنی سقوط آزاد فوتبال ایران سقوطی که ابتدا با باشگاه‌ها شروع و بعد حتماً به تیم ملی ختم می‌شود و حتماً می‌تواند رشته‌های دیگر ورزش کشورمان را هم تهدید کند. امروز وظیفه وزارت ورزش و حتی کمیته ملی المپیک ایستادن پای حق مسلم ورزش کشور و جلوگیری از فضاسازی علیه ایران در مجامع بین‌المللی ورزش است کاری که با دیپلماسی قوی حتماً نتیجه خواهد داد، به‌شرط آنکه آقایان پشت‌میزنشین و مدعی داشتن سمت و کرسی فقط به منافع خودشان فکر نکنند.
