سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: درجه بندی سنی در سینما، امر متداول و مرسومی است که تاریخچه آن هم به سینمای آمریکا بازمی گردد.در این درجه بندی، پارامترهای مختلفی لحاظ شده و بیش از هر چیز روی رده سنی کودک و نوجوان تمرکز شده است.
برای مثال میتوان به فیلمهای ابرقهرمانانه مارول اشاره کرد که پایینترین درجه سنی را به خود اختصاص داده و خانوادهها میتوانند با خیالی آسوده فرزندانشان را به تنهایی روانه سالنهای سینما کنند.
در اروپا، این درجه بندی شکل متفاوت تری داشته و آیتمهای جزئی نگرانه هالیوود کمتر در آن لحاظ شده است.
در سینمای ایران و در دهه شصت، اداره نظارت و ارزشیابی معاونت وقت سینمایی یک درجه کیفی به فیلمها میداد که درجهها خود نشان دهنده کیفیت محصول و نیز مدت نمایش عمومی آن بود.
از درجه الف تا دال که این آخری تنها سه هفته اکران به آن تعلق گرفته و تهیه کننده اش را دچار خسران مالی میکرد.
از تابستان امسال، شورایی در معاونت سینمایی برای درجه بندی سنی فیلمهای در نوبت اکران شکل گرفت تا سینمای ما از این نظر هم با سینمای اروپا و آمریکا برابری کند!.
تصمیمی عجولانه و فاقد کارشناسی لازم که خیلی زود با واکنش صنف تهیه کنندگان سینما مواجه شده و ایرادهای به حقی به آن گرفته شد.
اما نکته مهم درباره این درجه بندی سنی که امروز با رای دیوان عدالت اداری متوقف شد این است که در آن جایی برای مخاطب زیر ۱۲ و ۱۵ سال که بخش مهمی از مخاطبان بالقوه سینمای ایران را تشکیل میدهند، پیش بینی نشده بود.
فیلمهایی که در کشورهای صاحب سینما برای این طیف سنی ساخته شده و بخش مهمی از رونق گیشه هم از آن نشات میگیرد.
بنظر میرسد سازمان سینمایی برای پوشش گذاشتن روی مشکلات و حاشیههای پروانههای ساخت و نمایشی که برای فیلمهای طنز داد به دنبال راه حلی برای رفع مسئولیت بود.
به عبارت دیگر مخاطبان با تصمیم خودشان فیلمهایی مثل رحمان۱۴۰۰ را دیدند و سازمان سینمایی اعلام کرده ما صلاح نمیدانیم تا سن ۱۵ سال کسی این فیلم را ببند. فیلمی که سازمان سینمایی مجوز داده است!
برای این کار هزینه معنوی زیادی شد برای موجه جلوه دادن این کار افراد مختلفی دور هم جمع شدند و درنهایت این کار کارشناسی نشده شکست خورد تا به این مهم بیشتر توجه شود که بجای رده بندی بهتر بود سازمان سینمایی بر صدور مجوز برای فیلمهای بخصوص طنز توجه بیشتری کند و این همه هزینه برای سینما و تماشاگر و فیلمساز ایجاد نکند.هزینهای که امروز در گیشههای سینما با بی اعتمادی تماشاگر به آثار نمایشی خود را نشان داده است.