سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: مجتبی رشوند مدیرعامل «ناجی هنر» درباره نمایش غیرواقعی از پلیس در سریال «بوی باران» گفت: اعتیاد بحث مهمی است و باید درباره آن فیلم و سریال ساخته شود، اما باید با هوشمندی، هم آسیب اجتماعی و هم پلیس را نمایش بدهیم. در سریال «بوی باران» درباره همهچیز اغراق شد. در کل میخواهم بگویم اینکه پلیس «کمهوش نشان داده شود، درست نیست، چون اساساً پلیس اینچنینی به نفع هیچکس نیست. متأسفانه آنقدر سریال «بوی باران» پلیس را بد نشان داد که با همکاری سیما، چند سکانس را طراحی کردیم و گروه هم همکاری کردند تا این نواقص حداقلی در نمایش روزهای پایانی کار قدری بهتر روی آنتن برود.
وی در ادامه با بیان اینکه واقف به این است که در هر کار نمایشی تخیل و واقعهپردازی سهم بسزایی دارد، اظهار داشت: نویسنده و کارگردان ممکن است به خاطر وجه دراماتیک کار چیزی را اضافه کرده باشند، ما این را متوجه میشویم، اما بالاخره وقتی بعضی از اتفاقات این فیلم میتواند باعث تغییر ذهنیت یک فرد عادی از پلیس و مجموعه او بشود، وجهه پلیس را برای مخاطب زیر سؤال ببرد، احساس ناامنی برای او به وجود بیاورد یا تصویر ذهنی نسل آینده را به هم بریزد ما مجبور میشویم حداقل در این فیلم حاضر نشویم. مثلاً ما در همین هفت مجموعهای که در جریان جشنواره پلیس از تلویزیون پخش شد پلیس واقعی را میبینیم؛ پلیسی که متافیزیک و غیرواقعی نیست و اشتباه هم میکند.
مدیر عامل ناجی هنر همچنین با اشاره به اشتباهات ساختاری فیلم «متری شیش و نیم» تصریح کرد: «من معتقدم فیلم «متری شیش و نیم» فیلم شریف و محترمی است، فقط ایراداتی دارد که غیرقابل کتمان است. ایرادات فیلم لابهلای پروپاگاندای زیاد برای آن گم شد، مثلاً به عنوان یک مخاطب میگویم نه کسی که در این حوزه دارد کار میکند، روایت این فیلم جوری پیش میرود که تا نیمه داستان قهرمان پلیس است و در نیمه دوم همان شخصیت ضدقهرمان میشود.
رشوند خاطر نشان کرد: فیلم چند خطای سیستماتیک داشت که پیام بدی را داشت منتقل میکرد، مثلاً زجر دادن زن رضا مرادی وقتی سگ [پلیس]میآید سراغش را ما نمیدیدیم بهتر بود یا نباید بد شدن حال بچهها را در همان پلان میدیدیم. بچه آینده کشور است و گناهی ندارد چرا تصویر او را باید از پلیس خراب کنیم، پلیس باید حافظ خانواده باشد و ما در آن صحنهها کنار خانه رضا مرادی استرس و عذاب یک زن و بچه را از حضور پلیس میبینیم که تصویر همه بچهها را درباره پلیس به هم میزند. رفتار پلیس برای یک کودک میشود ایجاد ارعاب و ترس و به هم زدن آرامش یک خانواده. در حالی که ماجرا از این قرار است که پلیس تا وقتی از درصد زیاد و نزدیک به یقین مطمئن نباشد وارد خانه کسی نمیشود که آن خانه را به هم بزند و دنبال مواد بگردد.
او ادامه داد: مورد دیگر اینکه ما اصلاً بازداشتگاه اینچنینی نداریم. بازداشتگاه رده سنی دارد و نمیتواند یک بچه و قاتل و قاچاقچی همه در یک بازداشتگاه باشند یا مثلاً در هیچ بازداشتگاهی شما نمیتوانید دستشویی پیدا کنید. این حجم از آدم را در هیچ زندانی در بازداشتگاه با این ابعاد نگه نمیدارند و معمولاً به محیطهای باز با انواع نگهداریهای بهداشتی میبرند تا احیاناً بیماری بین این افراد منتقل نشود. رشوند با تأکید بر اینکه هر خبرنگاری دلش بخواهد ما میتوانیم برای ورود به هر بازداشتگاهی در سطح کشور به او مجوز بدهیم تا ببیند آیا بازداشتگاهی شبیه آنچه در فیلم «متری شیش و نیم» وجود دارد یا نه؟ گفت: پلیس حق ندارد هیچ فردی را ولو اینکه مجرم هم باشد به سمت دستگاه بادی اسکنر هول بدهد و این منع قانونی دارد، اما اینجا برعکس اتفاق افتاده و اگر این پلان را یک فرد خارجی ببیند میتواند بگوید این اقدام ناقض حقوق بشر است.