کد خبر: 972594
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۸ - ۰۸:۱۱
اهداف بزرگ علی میری، دارنده ۲ مدال جهانی وزنه‌برداری در گفتگو با «جوان»
نسبت به ۱۰ ماه پیش که من را به عنوان یک مهره سوخته کنار گذاشته بودند، شرایط فعلی‌ام خیلی خوب است. مصدومیتم به قدری شدید بود که اصلاً نمی‌توانستم وزنه بزنم و من را به حال خودم رها کرده بودند. هم مدال قهرمانی آسیا را دارم و هم مدال جهانی. فقط مدال المپیک و بازی‌های آسیایی را کم دارم
شیوا نوروزی
سرویس ورزشی جوان آنلاین: دو مدال نقره و برنز رقابت‌های قهرمانی جهان پولادمرد جوان ایرانی را به درخشش در المپیک و حتی شکستن رکورد جهان امیدوار کرده است. علی میری که پیش از این قهرمانی آسیا را تجربه کرده بود موفق شد در جهانی ۲۰۱۹ تایلند هم مدال‌آوری کند. نایب‌قهرمان وزنه‌برداری جهان در گفتگو با «جوان» از انگیزه‌هایش برای تغییر وزن، گرفتن سهمیه المپیک و مدال این بازی‌ها گفت.

مدال مسابقات جهانی را هم به ویترین افتخارات خود اضافه کردید. شرایط سخت قبل از مسابقات را چگونه پشت سر گذاشتید؟
یک سال پیش و قبل از بازی‌های آسیایی جاکارتا مچ دستم شکست و با اینکه آماده بودم به خانه بازگشتم. چند ماهی از وزنه‌برداری دور بودم، اما با حمایت‌های یکی از دوستانم تمریناتم را شروع کردم. با یک ماه تمرین و با یک مچ شکسته توانستم قهرمان کشور شوم. شرایط سختی را داشتم و به زحمت وزنه می‌زدم. ولی انگیزه زیادی که داشتم سبب شد در رقابت‌های قهرمانی کشور اول شوم. پس از آن دوباره به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در رکوردگیری که انجام شد در وزن خودم رتبه اول را کسب کردم. پس از آن به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شدم و نقره این رقابت‌ها را به دست آوردم. همین مدال نقره برایم انگیزه بزرگی شد که تمریناتم را جدی‌تر از قبل دنبال کنم تا در نهایت این بار به مدال جهانی برسم. در این مدت یک آسیب‌دیدگی نیز از ناحیه لگن برایم اتفاق افتاد، اما رسیدن به هدفم آنقدر برایم مهم بود که حتی این مصدومیت هم من را از تمرینات دور نکرد.

بدون استراحت و درمان به تمریناتتان برای اعزام به جهانی تایلند ادامه دادید؟
حقیقتش یک روز بعد از جابه‌جا شدن لگنم به رغم درد شدید تمرین کردم ولی مدال جهانی به من نگاه می‌کرد و نمی‌توانستم نسبت به مدال جهانی بی‌تفاوت باشم. البته یک هفته‌ای فیزیوتراپی هم انجام دادم ولی واقعاً به تمریناتم لطمه می‌زد و آن را هم پیگیری نکردم. در آخرین رکوردگیری تیم ملی در شمال دو رقیب داشتم و با یک کیلو بیشتر آن‌ها را پشت سر گذاشتم. خدا را شکر می‌کنم که فرصت حضور در قهرمانی جهان را پیدا کردم. در حرکت یک ضرب در شرایطی وزنه ۱۶۷ کیلوگرم را مهار کردم. وزنه زدن در آن جو سنگین سالن بسیار سخت است چه برسد به اینکه رکورد هم بزنی. در دو ضرب فقط دو حرکت زدم و از شش حرکت پنج حرکت را زدم. اگر در حرکت آخر هم موفق می‌شدم به احتمال زیاد می‌توانستم به مدال طلا برسم ولی نشد. در حال حاضر هم قصدم این است که به وزن ۹۶ کیلو بروم تا ان‌شاءالله اگر بتوانم در دو ماه آینده رکورد‌های خوبی ثبت کنم به مسابقات انتخابی المپیک اعزام شوم تا سهمیه بگیرم.

در حرکت دو ضرب وزنه ۲۰۷ کیلوگرم را مهار کردید. توانایی مهار وزنه بیشتر برای گرفتن مدال طلا را نداشتید یا نمی‌خواستید ریسک کنید؟
اگر مسابقه من را دقیق تماشا کرده باشید می‌بینید که در مهار وزنه ۲۰۷ هم کمی بدنم کج شد که مربوط به همان مصدومیت لگنم بود. قبلاً در تمرینات بار‌ها وزنه ۲۱۰ را زده بودم ولی کمی سرما خورده بودم، وزن هم کم کرده بودم و جو مسابقات باعث شد که نتوانم این وزنه را دوباره بالای سر ببرم. رقابت بسیار سنگین و نزدیک است. اگر بتوانم وزنه ۲۱۴ کیلو را بزنم سه کیلو بیشتر از رکورد جهان است. یک کیلو کمتر از حریفم وزنه زدم و نایب قهرمان شدم. کیانوش رستمی در المپیک با یک کیلو بیشتر مدال طلا گرفت. این رقابت در دسته ۸۹ کیلوگرم رقابت‌های جهانی بسیار حساس‌تر بود چراکه ۱۰ نفر شرکت‌کننده حضور داشتند که همگی هم برای مدال آمده بودند ولی آن کسی موفق است که وزنه بیشتری بزند و خدا را شکر من پنج حرکت صحیح را ثبت کردم.

از عملکردتان در مسابقات جهانی تایلند راضی هستید یا انتظار بیشتری از خودتان داشتید؟
نسبت به ۱۰ ماه پیش که من را به عنوان یک مهره سوخته کنار گذاشته بودند، شرایط فعلی‌ام خیلی خوب است. مصدومیتم به قدری شدید بود که اصلاً نمی‌توانستم وزنه بزنم و من را به حال خودم رها کرده بودند. هم مدال قهرمانی آسیا را دارم و هم مدال جهانی. فقط مدال المپیک و بازی‌های آسیایی را کم دارم که ان‌شاءالله این مدال‌ها را نیز با ممارست و تمرین به دست می‌آورم. انگیزه‌ام بسیار بالا رفته و امیدوارم در دسته ۹۶ کیلوگرم نیز با راهنمایی مربیان ملی و کمک گرفتن از سهراب مرادی و کیانوش رستمی رکورد‌ها را بهبود ببخشم.

در دوران مصدومیت شما را به حال خودتان رها کرده بودند؟!
اگر در تیم ملی نباشیم که فدراسیون رسیدگی نمی‌کند و در حقیقت این وظیفه هیئت استان (آذربایجان غربی) است که به حال ورزشکارش رسیدگی کند. هیچ پیگیری از طرف هیئت استان صورت نگرفت حتی یک هزار تومان هم به من کمک نکردند! این وظیفه آنهاست که پیگیر شرایط ورزشکارشان باشند. من ورزشکار نباشم هیئت استانی هم وجود نخواهد داشت. هفت هشت سال است که برای استان مدال‌آوری می‌کنم و در سالن شهر ما (ارومیه) من تنها ملی‌پوش بزرگسالان آن هستم. یک سال پیش وسایلم را جمع کردم و رفتم در خوابگاه استادیوم تختی ارومیه مستقر شدم. با خودم عهد کردم وزنه خوب نزنم به خانه برنگردم. سه ماه روزی چهار وعده تمرین می‌کردم و با کمک یکی از دوستانم به نام آقای رضایی توانستم برگردم. هزینه‌های درمان واقعاً بالا بود. مصدومیت من التهاب استخوانی بود که حتی فدراسیون پزشکی ورزشی هم دستگاه‌های لازم را برای درمانم نداشت.

داستان ویدئوچک چه بود؟
پیشنهاد استفاده از ویدئوچک را آقای بیرانوند دبیر فدراسیون به فدراسیون جهانی داده بود که خوشبختانه پذیرفته شد. در حرکت دو ضرب می‌گفتند آرنجم به زانو خورده که بعد از بازبینی فیلم فهمیدند که رأی‌شان اشتباه بوده و رأی را برگرداندند. متأسفانه همین اتفاق روحیه‌ام را خراب کرد و استرس من را فرا گرفت. این مسائل روی عملکردم تأثیر گذاشت.

عملکرد کلی تیم را قابل قبول می‌دانید؟
برخی افراد بیرون گود نشسته‌اند و برای خودشان قضاوت می‌کنند. آن هم در حالی که اصلاً سررشته‌ای از وزنه‌برداری ندارند. مربی که کنار تیم است هرگز نمی‌خواهد زحمات خودش و شاگردانش از بین برود. یا هر ورزشکاری که به قهرمانی جهان می‌رود برای کسب بهترین نتیجه روی تخته حاضر می‌شود و وزنه می‌زند. باور کنید آنقدر استرس مسابقات و جو سالن زیاد است که یک فرد عادی حتی نمی‌تواند از کنار صحنه رد شود. همه نگاه‌ها به طرف ورزشکار است، دوربین‌ها روی ورزشکار زوم می‌کنند، مربیان و رئیس فدراسیون در کنار زمین هستند و انتظارات بالاست. در چنین شرایطی کسانی که دستشان به هالتر هم نخورده در مورد وزنه‌برداری نظر می‌دهند. اینگونه اظهارنظر‌ها اصلاً خوب نیست. همه ما زحمت می‌کشیم و صددرصد در مسابقات بعدی نتایج بهتری هم رقم خواهد خورد. عملکرد کلی تیم قابل قبول بود. علی هاشمی از ناحیه شست دست آسیب دیده بود ولی باز هم وزنه زد. رضا بیرانوند عضله پایش پاره شده بود و چند نفر دیگر هم نتوانستند خوب وزنه بزنند. هیچ کس کم‌کاری نکرد و همین طور پیش می‌رویم تا دو نفر از ایران به المپیک بروند و بهترین نتیجه را بگیرند.

تغییر وزن برایتان سخت نیست؟‌
می‌خواهم به ۹۶ کیلو که وزن المپیکی است بروم. البته من نسبت به حریفانم قدم کمی بلندتر است و همین مسئله کار را سخت‌تر می‌کند و حتی میزان آسیب‌دیدگی نیز بالا می‌رود. تمریناتم را ادامه می‌دهم و با توکل بر خدا شانسم را برای المپیک امتحان می‌کنم.

با توجه به اینکه هر کشوری می‌تواند دو سهمیه کسب کند، رقابت بین ملی‌پوشان ایران برای گرفتن سهمیه و اعزام به المپیک سخت‌تر شده است. فکر می‌کنید یکی از پولادمردان المپیکی ما در توکیو خواهید بود؟
همه می‌دانیم که سهراب مرادی یک پای المپیک بود و قطعاً طلا می‌گرفت. شب و روز برای بهبودی‌اش و بازگشت او به تمرینات دعا می‌کنم. کیانوش رستمی با دو مدال المپیک شانس زیادی برای کسب سومین مدال المپیک دارد. تمام تلاشم را می‌کنم که در اردوی المپیک حضور داشته باشم و انگیزه‌ام هم زیاد است. هر کسی شایسته‌تر باشد المپیکی خواهد شد. رؤیایم شکستن رکورد جهان است؛ رکورد یک ضرب ۹۶ کیلو دست سهراب مرادی و رکورد دو ضرب در دست حریف چینی است.

در سال منتهی به المپیک به عنوان یک ورزشکار مدال‌آور آسیایی و جهانی چه انتظاری از مسئولان دارید؟
وزنه‌برداری دو سهمیه بیشتر ندارد، اما همین دو سهمیه می‌تواند دو طلا برای کاروان ما به ارمغان بیاورد. انتظار نگاه ویژه و بیشتر از مسئولان داریم. انتظار داریم حاشیه‌سازی‌ها هم کمتر شود. قبل از اعزام به جهانی شایعه کردند علی میری دوپینگی است! شایعه‌سازان را دوست دارم آنـقدر کمبود‌دارنـد کـه به شــایــعـه‌سازی روی می‌آورند.
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار