اگر تا به امروز برخی گزارشهای پراکنده و آمارهای ارائه شده از نتیجه پژوهشهای مختلف درباره خشونتهای گسترده علیه زنان در امریکا حاکی از بیتوجهی دولت این کشور به حقوق زنان و تأیید خشونت علیه آنان بود، این بار با رأی مخالف امریکا به قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامهای در مبارزه با آزار و اذیت جنسی و خشونت علیه زنان باور نداشتن مقامات واشنگتن به حقوق زنان به شکلی رسمی از سوی این دولت تأیید شد. این قطعنامه به ویژه بر مواردی مانند حق زن بر بدن خود و سقط جنین ایمن تأکید کرده و تنها کشوری که به این قطعنامه رأی مخالف داد امریکاست! این در حالی است که موافقت با این قطعنامه الزام آور نیست.
خروج یکباره امریکا از معاهدات و قطعنامههای بینالمللی ماجرای تازهای نیست. همین سال گذشته بود که ترامپ به صراحت خروج کشورش را از معاهده پاریس اعلام کرد. دونالد ترامپ رئیسجمهور امریکا به عنوان دومین کشور تولیدکننده گازهای گلخانهای در جهان با بیان عبارت «براساس تعهداتم و برای حفاظت از امریکا» از توافقنامه آب و هوایی پاریس خارج شد. تلاش امریکا برای پیوستن سایر کشورها به این توافقنامهها و بعد خروج خودش رخدادی است که یک بار در سال ۱۹۹۷ در دوران رئیسجمهوری کلینتون و بار دیگر سال ۲۰۱۶ در دوران ریاست جمهوری اوباما اتفاق افتاد که با روی کار آمدن جورج بوش و ترامپ امریکا از توافق اقلیمی پیش رو خارج شد. این بار ماجرا بر سر یکی از حساسترین موضوعاتی است که همواره دستاویز غرب و سازمانهای حقوق بشری علیه دیگر کشورها بوده است و هر کشوری که سیاستهایش با دنیای غرب همسو نیست، به رعایت نکردن حقوق زنان و خشونت علیه آنها محکوم میشود. این را میتوان در گزارشهای گزارشگران ویژه حقوق بشر در کشورمان در طول سالهای بعد از انقلاب به روشنی مشاهده کرد، به گونهای که در این بین تنها نام گزارشگران تغییر میکند، اما محتوای گزارشها همیشه همان ماجرای همیشگی رعایت نشدن حقوق زنان است. حالا امریکایی که همواره دیگر کشورها را به مسائل حقوق بشری علیه زنان محکوم میکند، به عنوان تنها کشور مخالف قطعنامه مبارزه با آزار و اذیت جنسی و خشونت علیه زنان علاوه بر نمایش چهره واقعی خود از سیاستهای تازه این کشور پردهبرداری کرد.
تنها مخالف
مجمع عمومی سازمان ملل روز سهشنبه ۲۷ آذر (۱۸ دسامبر) قطعنامهای را علیه خشونت و اذیت و آزار جنسی زنان تصویب کرد. ایالات متحده امریکا پیشتر سعی کرده بود در مواردی این قطعنامه را ضعیفتر از آنچه اکنون تصویب شده بکند، ازجمله تأکید بر فرمولبندیهایی درباره برنامهریزی برای خانواده و تلاش برای حذف بندی در رابطه با حق زن برای سقط جنین ایمن. دولت امریکا همچنین تلاش کرده بود حق زن بر بدن خود را حذف کند. اما این تلاشها به جایی نرسید و طرح پیشنهاد شده بدون تغییراتی که امریکا به دنبالش بود، با رأی موافق ۱۳۰ کشور به تصویب رسید. تنها رأی منفی را به این قطعنامه امریکا داد. ۳۱ کشور رأی ممتنع دادند. این قطعنامه الزام آور نیست.
کنار زدن رقبای جمهوریخواه با جنبش MeToo#
طرح قطعنامه که از سوی فرانسه و هلند پیشنهاد شده بود، برای اولین بار به شکل مستقیم به مسئله مبارزه با خشونت جنسی علیه زنان میپردازد و واکنشی روشن به جنبش MeToo# در رابطه با تبعیض و آزار جنسی زنان است. جنبش MeToo# اگر چه از وضعیت نابسامان برخورد با زنان حتی در سطوح بالایی همچون پارلمان اروپا و امریکا حکایت داشت، اما در امریکا ابزاری برای مبارزه دموکراتها علیه جمهوریخواهان شد. نتایج انتخابات میان دورهای امریکا نشان داد دموکراتها در بهرهبرداری از جنبش MeToo# موفق شدند؛ جنبشی که توانست با بهرهبرداری از زنان برای تغییر ترکیب مجلس نمایندگان به نفع حزب دموکرات کارش را پیش ببرد. نتیجه انتخابات میان دورهای همانطور بود که انتظارش میرفت. دموکراتها برای اولینبار از سال ۲۰۱۰ به این سو کنترل مجلس نمایندگان را در دست میگیرند و جمهوریخواهان همچنان کنترل مجلس سنا را نگه میدارند. از همه مهمتر اینکه زنان در این انتخابات رکوردشکن شدند.
تفاوت تعریف خشونت از نگاه امریکا
قطعنامه اخیر سازمان ملل علیه خشونت و اذیت و آزار جنسی زنان از مدتی پیش مورد بحث قرار گرفته بود و کمیته مسئول، تغییرات پیشنهاد شده توسط دولت امریکا را در ماه نوامبر رد کرده بود. یک سیاستمدار زن امریکا به این دلیل خواهان تغییر طرح پیشنهادی شده بود که «در ایالات متحده سقط جنین به عنوان یک روش برنامهریزی خانواده به رسمیت شناخته نمیشود.» او همچنین با طرح مزاحمت جنسی علیه زنان به عنوان «خشونت» در پیشنویس قطعنامه مخالفت کرده بود. او گفته است که طبق قوانین ایالات متحده، «خشونت» تنها به معنای خشونت جسمی است.