خلف وعده وزارت ورزش و پرداخت پول به جای سکه برای پاداش مدالآوران، دلسردی قهرمانانی مانند امیر مهدیزاده را به دنبال داشته است، قهرمان کاراته جهان در گفتوگو با «جوان» در این باره بیشتر صحبت کرده است.
موفقیتهای کاراته ادامه دارد و قهرمانی در کاراته وان ترکیه آخرین افتخار شما بود و این نشان میدهد جایگاه ایران در کاراته دنیا تثبیت شده است.
کاراته در شش سال اخیر یعنی از سال ۹۱ که قهرمان شدیم تا امروز همیشه روی سکو بوده است. در سال ۲۰۱۴ عناوین خوبی به دست آوردیم و سال ۲۰۱۶ هم که اوج کار کاراته بود و با موفقیتی که این رشته در رقابتهای قهرمانی جهان به دست آورد، یک رکورد را در ورزش ایران ثبت کرد. دو طلا و دو برنز در رده انفرادی و یک طلای تیمی را تیم کشورمان کسب کرد، یعنی از شش شانس طلایی که در رده مردان وجود داشت، تیم ایران پنج مدال را از آن خود کرد و در مجموع تیم کشورمان توانست نصف مدالهای قهرمانی جهان را به خودش اختصاص دهد که نشان از قدرت کاراته ایران بود. در لیگهای جهانی هم این روند را بچهها حفظ کردند و در آخرین دوره کاراته وان که در ترکیه برگزار شد، در رده مردان سه طلا، دو نقره و دو برنز کسب کردیم و قهرمان شدیم و نتایجمان فوقالعاده بود.
حفظ و تداوم موفقیتهای کاراته حتماً با سختیهای زیادی همراه بوده است؟
قطعاً، حفظ این روند دشوار است و به هر حال باید ورزشکار همواره در تمرینات باشد و حرفهای و سخت تمرین کند. این عناوینی که کاراته در سالهای اخیر کسب کرده، شاید به بیان ساده باشد، اما در عمل خیلی سختی برای رسیدن به این موفقیتها کشیده شده است. با این شرایط از مسئولان وزارت ورزش میخواهیم که از کاراته حمایت کنند، اتفاقی که پیش آمده و باعث ناراحتی بچهها شده است، ماجرای جوایز مدالآوران بوده است. خودم به شخصه از این موضوع ناراحت شدم. ما سالها زحمت میکشیم و زندگیمان بر حسب ورزش میچرخد و ما حرفهای ورزش میکنیم و شغلمان است و انتظارمان از مسئولان این است که به وعدهشان عمل کنند.
از پرداخت پول به جای سکه برای پاداش مدالآوران صحبت کردید. اتفاقی که باعث اعتراض خیلی از ورزشکاران شده است. در این باره بیشتر صحبت میکنید؟
در سال ۹۵ قهرمان دنیا و در سال ۹۶ قهرمان آسیا شدم و در این دو سال خوشرنگترین مدالها را کسب کردم؛ جایزهای که آییننامه برای طلای جهان و طلای آسیا تعیین کرده سکه است، اما الان وزارت ورزش این جوایز را به صورت پول میدهد. در صورتی که در حواله جایزه من سکه درج شده، اما وقتی برای گرفتن آن مراجعه میکنم، به ازای هر سکه، یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان پول پرداخت میکنند که ۱۰ درصد هم مالیات کسر میکنند و تقریباً پول هر سکه را به من یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان میدهند. در حالی که قیمت سکه در بازار ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان است. این درست نیست ورزشکاری که پرچم کشورش را در میادین جهانی بالا برده، پس از دو سال تأخیر در پرداخت جوایز اینطور حقش تضییع شود. این باعث ناراحتی نه تنها بچههای کاراته، بلکه همه رشتهها شده است. این، پول دو سال زحمت من است. وزارت ورزش جایزه ما را دیر داده، ما که مقصر نیستیم که قیمت سکه بالا رفته است.
اعتراضتان را به گوش وزارت ورزش رساندهاید؟ واکنششان چه بوده است؟
وقتی در ماه رمضان آقای سلطانیفر سر تمرین تیم آمدند، به ایشان گفتیم که شنیدیم قرار شده به جای سکه، پاداش مدالآوران را با پول پرداخت کنند. آقای وزیر تکذیب کردند و گفتند بیخود کرده هر کسی چنین حرفی زده ولی الان در عمل میبینیم که به ما پول میدهند و میگویند قیمت سکه بالا رفته و همینه که هست. ۱۰ درصد هم از جوایز ما مالیات کسر میکنند، این چیزها ناراحتکننده است و ما نمیدانیم کجا باید پیگیر این موضوع باشیم. ما به فدراسیون هم اعتراض کردیم، اما آنها هم میگویند که وزارت ورزش پاسخگو نیست! پس چطور وقتی این مسئولان مدال میخواهند ورزشکار باید بیاید بهترین مدال را بگیرد؟! الان دو ماه دیگر کاراته باید در بازیهای آسیایی برای کشورمان مدال کسب کند. من عضو تیم ملی در این مسابقات هستم، آیا با این ذهنیت و برخوردی که با ما میشود، باید برای کسب مدال مسابقه بدهم؟ این در حالی است که پرداخت جوایز حق زن و بچه من است و نباید اینطور مسئولان با مدالآوران برخورد کنند.
به نظر میرسد این طرز برخورد با ورزشکار باعث دلسردی شما هم شده است؟
قطعاً دلسردکننده است، نه تنها من و بچههای کاراته، بلکه این اتفاق ورزشکاران بقیه رشتهها را هم ناراحت کرده است. من سال ۹۵ مدال گرفتم و بعد از دو سال تأخیر در پرداخت جوایز، باید اینطور پاداش مدالها پرداخت شود؟ با کسر پول و مالیات؟ من ورزشکار که همیشه در حال تمرین هستم و شغلم ورزش است با این وضعیت چطور باید اموراتم را بگذرانم؟ ما شخصاً از وزیر ورزش پرسیدیم، گفتند سکه است. نمیدانم چرا این اتفاق افتاده و کسی پاسخگو نیست. وزیر ورزش الان در روسیه دارد بازیهای فوتبال را میبیند، در حالی که کل رشتهها و بچههای مدالآور در اردوها این روزها ناراحت هستند. به هرحال ما وظیفهمان تمرین کردن و مدال گرفتن است، اما آیا مسئولان هم به وظیفهشان و مصوبهای که خودشان برای پاداش مدالآوران تصویب کردهاند، عمل میکنند؟ متأسفانه امیدوارم به این مسئله رسیدگی و مشکل حل شود.
چه حرفی با مسئولان دارید؟
ما چیز زیادی از مسئولان نمیخواهیم و فقط حقمان را میخواهیم؛ حقی که خودشان در آییننامه پرداخت جوایز مدالآوران تصویب کردهاند. اینکه به جای سکه، پول بدهند، حق ورزشکاری نیست که زحمت کشیده، عرق ریخته، وزن کم کرده و مشت و لگد در مسابقات خورده و در جهان و آسیا هم قهرمان شده است. واقعاً نمیدانم باید چه کار کنیم که اینطور حق ورزشکارانی مانند من که سال گذشته شش مدال در رقابتهای مختلف برای کشورم کسب کردم، اینطور ضایع نشود.
با المپیکی شدن کاراته به نظر میرسد که هنوز نگاهها به این رشته المپیکی نیست، آن هم رشتهای که توان کسب مدال در المپیک را دارد.
نه تنها حمایتها پس از المپیکی شدن کاراته بیشتر نشده، بلکه بدتر هم شده است. در همین موضوع جوایز در حقمان اجحاف شده و چیزی به نام حمایت نمیبینیم و لمس نمیکنیم. نمیدانیم این مسئله را از کجا پیگیری کنیم و از هر مسئولی میپرسیم میگویند همینه که هست! کاراته ایران الان در جهان حرف برای گفتن دارد و این شرایط باید حفظ شود. این بیتوجهیها باعث میشود که ورزش ایران در نهایت ضربه بخورد. بامیدوارم این گلایهها به گوش مسئولان برسد و آنها رسیدگی کنند.