فريدون حسن
رقابت‌هاي جهاني كشتي فرانسه ديشب به پايان رسيد. كاري به نتايج به دست آمده نداريم، اما آنچه طي اين چند روز از آغاز رقابت‌هاي كشتي فرنگي گرفته تا پايان مسابقات كشتي آزاد ديديم، نشان از اهميت و علاقه زائد‌الوصف مردم ورزش‌دوست كشور به كشتي دارد.
به وضوح مي‌شد ديد كه مردم كوچه و بازار با چه شوق و ذوقي رقابت‌ها را دنبال مي‌كردند و همراه كشتي‌گيران و كادر فني دو تيم در تب و تاب بودند. اينها را بگذاريم كنار تمام بي‌مهري‌ها و تمام كمبودهايي كه ورزش اول كشور با آنها روبه‌رو است تا متوجه شويم بايد كاري كرد. همين هفته گذشته و پيش از آغاز مسابقات فرانسه بود كه برخي از كشتي‌گيران عنوان كردند مسئولان ورزش فقط وقتي به زمان رقابت‌هاي جهاني نزديك مي‌شويم ياد ما مي‌افتند.
اين واقعيت تلخي است كه بارها به آن پرداخته‌ايم، اما وقتي گوش شنوايي يافت نمي‌شود و هر روز اوضاع بدتر از قبل مي‌شود، چاره‌اي جز تكرار نيست. كشتي‌گيران ايران در حالي روي تشك مسابقات جهاني، المپيك و آسيايي از جان و دل مايه مي‌گذارند كه حداقل اصحاب رسانه خوب مي‌دانند در چه شرايطي آماده رقابت‌هاي بين‌المللي مي‌شوند. كمبودهاي موجود در اردوها، قطعي آب و برق و نبود تهويه مناسب در خانه كشتي آن هم در گرماي طاقت‌فرساي اين تابستان تهران را بگذاريد در كنار حضور نامتناسب، بي‌مورد و البته پرهزينه اشخاصي چون رئيس كميته ملي المپيك در پاريس تا متوجه وخامت اوضاع شويد. تا متوجه شويد كه وقتي كشتي‌گير مي‌گويد آقايان تنها وقتي پاي مسابقات به ميان مي‌آيد ياد ما مي‌افتند يعني چه!
بله آقايان مسئول مي‌آيند، يك نگاه از بالا به پايين هم به قهرمان مي‌اندازند، اما روشن است كه در اين ميان هم بيشتر به فكر سفر خودشان هستند تا رسيدگي به وضعيت نامطلوب ورزشكاران، با تمام اين اوصاف مردان كشتي ايران بار ديگر در فرانسه ثابت كردند كم نمي‌گذارند و اگر هم مي‌بازند تنها به سبب شرايط است و آمادگي بالاي حريفان، يعني درست همان شرايطي كه ديگران از آن سود مي‌برند و ورزشكار ما به سبب كوتاهي‌ها، بدقولي‌ها و سوءمديريت مسئولان حسرت آن را به دل دارد، ولي با اين حال مي‌رود و افتخارآفريني مي‌كند.
رقابت‌هاي جهاني كشتي پاريس تمام شد و بروبچه‌هاي آزاد و فرنگي‌كار به ايران بازمي‌گردند و دوباره راهي خانه كشتي مي‌شوند، آن هم براي آماده شدن جهت رقابت‌هايي ديگر، راهي خانه‌اي مي‌شوند كه بايد شبانه‌‌روز خود را در آن سپري كنند، خانه‌اي بي‌برق و آب، خانه‌اي كه نياز به اصلاحات و تعميرات دارد، تعميرات هزينه‌بري كه نيازمند نگاه دقيق آقايان مسئول است تا از خرج و مخارج سفرهايشان بزنند و آن را در ورزش هزينه كنند. بچه‌هاي كشتي به خانه برمي‌گردند و آقايان هم از سفر به خانه ولي...
به‌طور حتم مي‌دانيم كه آقايان نمي‌توانند از سفرهاي متعدد خارجي‌شان دل بكنند، اما حداقل مي‌توانيم اين توقع را داشته باشيم كه در كنار هزينه‌هاي بالاي سفر خود و همراهانشان، درصدي هم براي رسيدگي به وضعيت بروبچه‌هاي تيم‌هاي ملي، مدال‌آوران آسيايي و المپيكي و آنها كه شب و روزشان را در اردوها مي‌گذرانند، اختصاص دهند.
اين روزها و در شروع دوران چهار ساله تازه وزارت مسعود سلطاني‌فر بر ورزش كشور، اين توقع وجود دارد كه جناب وزير به جاي سر دادن شعارهاي دهان پركني چون بحث حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها و پنهان كردن مشكلات بزرگ‌تر ورزش پشت آن، قدري بيشتر به معضلات قهرمانان و مدال‌آوران توجه داشته باشد، هرچند كه باز مي‌دانيم جناب وزير اين روزها اينقدر كه منتظر برپايي جشن بزرگ صعود فوتبال به جام جهاني است به فكر مشكلات حسن يزداني‌ها و بروبچه‌هاي كشتي و ديگر ورزشكاران المپيكي و مدال‌آور نيست.
با اين حال اين انتظار را داريم كه حداقل براي شادي دل مردمي كه كشتي برايشان مهم است هم كه شده، فكري به حال كشتي و رشته‌هايي از اين دست داشته باشد و فراموش نكند كه اين مردم، همان مردمي هستند كه دولتمردان هميشه از آنها دم زده و گفته‌اند هرچه دارند از آنها دارند و قرار است بذر اميد را در دل آنها بكارند، البته اگر سفرهاي خارجي اجازه دهد.
