تغييرات مديريتي علاج كار جودو نيست. پيش از آنكه يك مدير بركنار شود يا استعفا دهد، بايد به اين موضوع فكر كرد كه آيا جايگزين بهتري وجود دارد يا نه.
بايد به اين نكته توجه داشت كه جودو با ساير رشته‌ها متفاوت است. براي بازگشت اين رشته به روزهاي اوج وزارت ورزش بايد نگاه ويژه‌اي به جودو داشته باشد. وقتي تيم‌ملي در مسابقه‌اي شكست مي‌خورد، تغيير مديريت اولين گزينه‌اي است كه به ذهن مي‌رسد. در حالي كه مشكلات گسترده‌تر از اين حرف‌هاست. متأسفانه در سال‌هاي اخير خبري از پشتوانه‌سازي نبوده و به همين دليل است كه به اين روز افتاده‌ايم. با شرايط فعلي فرقي نمي‌كند چه كسي سركار بيايد.
جودوي ايران به شدت نيازمند زمان و هزينه است. با وضعيت فعلي در كوتاه‌مدت به هيچ وجه به نتيجه نخواهيم رسيد. هر كسي هم كه بيايد باز هم به جايي نمي‌رسد. در كشورهاي ديگر با استفاده از پتانسيل نوجوانان پا به مسابقات مي‌گذارند و نتيجه هم مي‌گيرند. ولي اينجا پس از يك شكست همه چيز تغيير مي‌كند. شكست‌ها و پيروزي‌ها بايد وجود داشته باشد تا نتيجه لازم به دست بيايد. معتقدم جودوي ما پتانسيل موفقيت را دارد. بايد به مربيان و مديران زمان داد تا برنامه‌هاي طولاني‌مدت خود را به نتيجه برسانند. شايد در يك برهه زماني اندك نتيجه خوبي بگيريم اما بدون شك نمي‌توان به اين نتايج گلخانه‌اي دلخوش كرد چراكه در آينده نزديك باز هم شاهد ناكامي‌هاي جديد خواهيم بود. نمي‌توان فقط روي چند ورزشكار تمركز كرد. اگرچه بسياري معتقدند بايد با استفاده از دانش مربيان خون تازه‌اي به رگ‌هاي جودو تزريق كرد اما من باز هم تكرار مي‌كنم كه هزينه كردن در جودو نيازمند زمان است. در غير اين صورت حتي بهترين مربي دنيا نيز نمي‌تواند به اهدافش برسد. رئيس فدراسيون بايد از سوي وزارت ورزش حمايت شود تا بتواند تغييري در جودوي كشورمان ايجاد كند.
حاجي آخوندزاده/ کارشناس جودو
