نشست مشترک مدیران چهار باشگاه لیگبرتر با وزیر ورزش درحالی برگزار شد که حواشی فوتبال فعلاً در صدر اخبار کشور نیست، اما این موضوع هم باعث نمیشود جنجالها و بیحرمتیهای چند هفته اخیر لیگبرتر را از یاد ببریم. همانطور که انتظار میرفت این جلسه با کمترین خروجی و تهدیدات بیاثر برگزار شده و از وعدههای تکراری دنیامالی و مهدی تاج کاملاً مشخص است که با شروع نیمفصل دوم، نباید منتظر دگرگون شدن وضعیت فرهنگی ورزشگاهها باشیم.
وزیر ورزش و فدراسیون فوتبال همان حرفهای همیشگی را تکرار کرده و به خیال خود متخلفان را از تکرار فحاشیها و توهینها ترساندهاند، درحالی که خودشان هم میدانند این حجم از بیاخلاقیهای گسترده در ورزشگاههای سراسر کشور، با چند هشدار و تهدید جمع نخواهد شد. مثلاً داورزنی از اعمال جرایم سختگیرانه و نداشتن تعارف با باشگاهها گفته یا اینکه ورزشگاهها مکان مقدسی هستند و باید احترام خانمها در ورزشگاهها حفظ شود. تاج هم با توپ پُر مثلاً به هواداران باشگاهها هشدار داده که اگر شعار قومیتی و ساختارشکنانه سردهند، بازی متوقف خواهد شد و تأکید کرده با بیانیهنویسی مشکلی حل نمیشود.
هم وزیر و هم رئیس فدراسیون توضیح واضحات داده و از اجرای قوانینی حرف زدهاند که خودشان هم میدانند در فوتبال ایران جایی ندارند. کیست که نداند ورزشگاه حرمت دارد، احترام همه مردم باید حفظ شود، قوانین باید به شکل جدی و یکسان برای همه تیمها به اجرا دربیاید و صدور بیانیههای اعتراضی فایدهای ندارد. تمامی این واقعیتها را همه میدانند و نیازی به تشکیل جلسه نیست. اصل ماجرا این است که آقایان جرئت برخوردهای قاطع با متخلفان و حاشیهسازان را ندارند و با هر بیانیه، شکایت و تهدیدی از موضع خود کوتاه میآیند.
این اولینباری نیست که حرف از برخورد سختگیرانه زده میشود، ولی تا جایی که ما یادمان میآید اوج سختگیریها شامل میلیاردیشدن جریمههای نقدی بوده و بس! جریمههایی که فقط درآمدزایی فدراسیون را افزایش داده و در عمل هیچ تأثیری در کاهش ناهنجاریهای فوتبال نداشته است. کاش وزیر ورزش در این خصوص هم حرف میزد و از رئیس فدراسیون توضیح میخواست. اگر قرار باشد هر بار بازیکنان، مربیان، سرپرستان و باشگاهها تاوان هر تخلف و حاشیهسازی را خُشکه حساب کنند و در نهایت یک جریمه تعلیقی شاملشان شود، دیگر نیازی به این همه نشست و جلسه مشترک نیست. از طرفی برگزاری بازیها بدون تماشاگر نیز هنر به حساب نمیآید و راحتترین کار ممکن برای جمع کردن موقتی حاشیههاست، وگرنه تا پای تماشاگران به ورزشگاه باز شود و لیدرها کار را دست بگیرند، آش همان آش است و کاسه همان کاسه.
دنیامالی و تاج جوری از برخوردهای قاطع حرف میزنند که انگار مردم مسئول این کار هستند. همین بازی تراکتور- پرسپولیس قرار بود بدون تماشاگر باشد، اما یک شبه ورق برگشت و رأی تغییر کرد. با این حجم از تغییر موضع ناگهانی، چطور حرف از سختگیری میزنید؟ در ضمن کمیتهای به نام استیناف وجود دارد که باشگاهها با توسل به آن، هر رأیی را که نمیپسندند، تغییر میدهند و نهایتاً جریمه آن را میپردازند. در چنین وضعیتی، آیا واقعاً حاضرید ریسک توقف مسابقه را بپذیرید و شهامت ۳ بر صفر اعلام کردن آن را دارید؟ شکی نیست که برای مقابله با بیاخلاقیها، ایستادگی برابر ناهنجاریها و پاکسازی فضای ورزشگاهها راهی جز برخوردهای قاطع و نقرهداغ کردن خاطیان نیست، ولی این رؤیا زمانی محقق خواهد شد که فوتبال ایران از سوی مدیران دلسوز، شجاع، متعهد و متخصص اداره شود.
