جوان آنلاین: بخش اول مطلب بازخوانی یک تجربه ۱۲روزه! به قلم محمدرضا کائینی پژوهشگر تاریخ چند روز پیش در این صفحه منتشر شد حال بخش دوم آن را می‌خوانید.
خیالتان تخت که متجاوز بهتر از همه می‌دانست که نظام جمهوری اسلامی نه با ترور ساقط می‌شود، نه با از میان رفتن توان هسته‌ای و نظامی. چه در پی پیروزی انقلاب، هم مسئولان تراز اول خود را از دست داد و هم تجهیزات امروز را نداشت، اما سر جایش ماند. دشمن فقط به یک امید آمده بود: همراهی مردم، ولو در قالب گروهی اندک برای آشوب و اغتشاش. جالب اینجاست که برخی به اصطلاح روشنفکران و جامعه‌شناسان وطنی نیز گرفتار این وهم شده بودند که قطعاً موج آشوب پساحمله، بخش بزرگی از جامعه را فرا خواهد گرفت! جالب اینجاست که هم آنان در این روز‌ها در مدح ملت گرایی و نفی اُمت گرایی، اشعار بی‌قافیه سرهم می‌دهند! القصه، عر و بوق حاکم بر رسانه‌های برانداز هم در طول این ۱۲ روز، تنها پی‌جوی یک چیز بود: پس چرا مردم نمی‌جنبند؟ ایشان، چون مُلانصرالدین بار‌ها خبر از نذری تَه کوچه داده بودند و نهایتاً خود هم آن را باور کردند و در پی دریافتش روان شدند!
بی‌اعتنایی حداکثری و اعجاب‌انگیز ایرانیان به این اغواگری را بسیاری به وحدت حول وطن ربط می‌دهند. نگارنده بر این باور است که علاقه به بقای ایران کف ماجراست، اما سقف آن را باید ایجاد نوعی «خودآگاهی فراگیر» دانست. علاوه بر اثبات صحت دعاوی نظام در باره دشمنان دیرنش اغلب و به عیان، حقانیت مقاومت را دریافتند. جملگی دیدند که اگر جنگ در سوریه و عراق نبود، سال‌ها پیشتر باید در شهر به شهر و کوچه به کوچه این کشور، برای بقای خود اسلحه به دست می‌گرفتند. آنان دریافتند که ادعای کشتار مردم و اختفای مسئولان در زمان بمباران، گزاف‌هایی بیش نبود و از قضا در آغازین لحظات جنگ، این فرماندهان پرآوازه سپاه بودند که بهای سال‌ها پایمردی خود را پرداختند و همراه با خانواده، در خون خود غنودند! این بار هم شهادت بود که آگاهی آورد.
تکمله ماجرا نیز که تتمه تردید را از همگان زدود، تدارک گسترده برای تحمیل شاهزاده‌ای مفلوک به سپهر سیاسی ایران بود. کسی که هنوز به درستی فارسی نمی‌داند، در ۴۶ سال اخیر بیکار بوده، پیرانه سر هنوز از مادرش خرجی می‌گیرد و در این حال و اوضاع، خود را «مهاتما گاندی» ایران می‌داند! محور غربی/ عبری/ عربی در دو دهه اخیر، با هزینه برای عَلَم کردن این مترسک، حکم بلاهت تاریخی خویش را امضا کرده است. این بخش اخیر، آخرین میخ بر تابوت آشوب و عاملی مهم در توسعه آگاهی عمومی بود.
الغرض، «بی بی» آدرس آشوب داد و آن را بی‌اثر کرد! او به ایران و جمهوری اسلامی، هدیه‌ای گران داد و آن را از اغتشاش بیمه کرد!
