جوان آنلاین: با استناد تخصصی به شاهنامه ثابت می‌شود که نام راستین و دیرین دریای جنوب ایران، «پارس» (خلیج فارس) بوده است.
محمد رسولی، استاد دانشگاه و شاهنامه‌پژوه با اشاره به به‌کارگیری دو تخصص شاهنامه‌شناسی و تاریخ‌دانی در جهت منافع ملی گفت: در مؤسسه فرهنگی حقوقی بزرگمهر حکیم با استناد تخصصی به شاهنامه ثابت می‌شود که نام راستین و دیرین دریای جنوب ایران، «پارس» (خلیج فارس) بوده است. با استفاده از داده‌های تاریخی، به‌طور حقوقی ثابت می‌شود که سهم ایران از دریای مازندران ۵۰ درصد است. با استفاده از شاهنامه معلوم می‌شود، نام درست رود مرزی ایران و عراق «اروندرود» است. در مؤسسه مطالعاتی فرهنگی بزرگمهر حکیم، اینگونه پژوهش‌ها انجام می‌شود. وی افزود: بر این باورم که شاهنامه کتاب تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران است و می‌تواند یکی از مآخذ جغرافیای جهان کهن باشد. در چنین کتاب معتبری از دریای جنوب ایران به وضوح به عنوان دریای پارس نام برده شده است: «به شهر کجاران به دریای پارس/ چه گوید ز بالا و پهنای پارس»، کجاران شهری در استان بوشهر بوده است. رسولی افزود: در خصوص نام رود پرآب و مهم مرزی ایران و عراق اختلاف بود. معمولاً طرف مقابل از آن به عنوان شط‌العرب نام می‌برد. در حالی که با استناد به شاهنامه متوجه می‌شویم نام درست آن همان نام ایرانی «اروندرود» است: «به اروندرود اندر آورد روی/ چنان، چون بود مرد دیهیم جوی/ اگر پهلوانی ندانی زبان/ به تازی تو اروند را دجله خوان.»
این شاهنامه‌پژوه ادامه داد: در مورد نام دریای مازندران که امروزه به اشتباه آن را «خزر» می‌نامند و درست آن کاسپین یا مازندران یا دریای گیلان است در شاهنامه بار‌ها گفته شده نام درست این دریا، دریای تپورستان (مازندران) است. در حالی که برخی رقبای منطقه‌ای ما به شدت مخالف نامگذاری دریا به نام مازندران هستند، چون نام آن گویای تعلقش به ایرانیان است. مؤسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم طی یک پژوهش علمی با استفاده از کتاب‌هایی مانند شاهنامه و اوستا و داده‌های تاریخی دیگر ثابت کرده نام صحیح این دریا مازندران است.
رسولی گفت: ما در این مؤسسه بیش از ۲۰ سال است که در زمینه شاهنامه‌پژوهی و تحقیق در ادبیات کهن فعال هستیم، نگاه و رویکرد به کتب مهمی مانند شاهنامه در این مؤسسه با روش علمی و دانشگاهی و با لحاظ نمودن منافع ملی است. مصالح و منافع ملی کشور امر مهمی است که هر ایرانی متناسب با توان و دانش خود باید در حفظ آنها بکوشد. همچنین در این مؤسسه با دلایل حقوقی، اقدامات دشمنان ایران (از جمله تحمیل تحریم‌های ظالمانه) محکوم می‌شود.
وی ادامه داد: از جمله فعالیت‌های دیگر این مؤسسه استخراج موضوعات حقوقی، به‌ویژه حقوق سیاسی از شاهنامه است. اینگونه تلاش‌های حقوقی روی شاهنامه در کتاب «مبانی حقوق عمومی در ایران کهن» چاپ شده است.
