جوان آنلاین: سه روز از باز شدن رسمی پنجره نقل و انتقالات تابستانی فوتبال ایران میگذرد، اما نجومیبگیران از مدتها قبل مذاکرات را شروع کرده و تا توانستهاند نرخ را بالا بردهاند!
در روزهایی که تنور انتخابات ریاست جمهوری گرم است و مسابقات یورو ۲۰۲۴ به مراحل حذفی رسیده، فوتبالیستها و حتی مربیان وطنی طبق سنوات گذشته بازارگرمی را شروع کردهاند و تا جایی که زورشان میرسد نرخ دستمزدهایشان را افزایش میدهند. در این بین برخی از شرایط استفاده کرده و علاوه بر چند برابر کردن رقم قرارداد، پیشپرداخت چندصد هزار دلاری نیز دریافت کردهاند!
سالهاست پرونده بحثهایی، چون عرق به تیم، پیراهن، هوادار و این داستانها بسته شده و «پول» جای همه آنها را گرفته است. البته تا همین دو، سه فصل اخیر بودند بازیکنانی که با همان روش پوپولیستی پیش رفتند و به بهانه «احترام به هوادار» و با افزایش چند برابری دستمزدشان، قراردادشان را تمدید کردند، اما در روزگاری که فشار اقتصادی همه اقشار جامعه را تحتتأثیر قرار داده، این دروغها دیگر بین هواداران خریداری ندارد، به همینخاطر امسال فوتبالیستهای اسمی، حتی به خودشان زحمت ندادند ادای تعصب به تیم محبوبشان را دربیاورند.
اخبارهای رسیده حاکی از آن است که یک بازیکن پرسپولیس با تیم متمول شهرستانی مذاکراتی کاملاً جدی و رسمی داشته و توافقات لازم نیز حاصل شده است. جزئیات عجیب و سرسامآور این بازیکن از سوی یکی از مدیران قرمزها اعلام شده است؛ پیشنهاد یک میلیون دلاری! مذاکرات این فوتبالیست و آن باشگاه خیلی خوب و موفقیتآمیز پیش رفته و در تازهترین خبر منتشر شده گویا ۵۰۰ هزار دلار آن نیز نقداً به بازیکن پرداخت شده تا مابقی رقم توافق شده در قرارداد رسمی درج شود.
این تمام ماجرا نیست و آن باشگاه با مالک متمولش دروازهبان شماره یک پرسپولیس را نیز در تیررس خود قرار داده است. بعد از آنکه علیرضا بیرانوند قراردادش را یکطرفه با سرخپوشان فسخ کرد، باشگاه پرسپولیس این کار او را غیرقانونی خواند و از بیرو شکایت کرد. این اولینباری نیست که بیرانوند با وجود ادعاهایش مبنی بر تعصب ویژه به پرسپولیس، دست تیم را در پوست گردو گذاشته و ساز جدایی کوک کرده است. بیرانوند به جای آنکه نگران شکایت پرسپولیس و احضارش به کمیته اخلاق باشد به همراه خانواده خود در ترکیه حضور دارد و از آنتالیا برای هواداران استوری میگذارد. گویا مذاکره بیرانوند با مالک متمول در همان ترکیه انجام خواهد شد. اما نکته مهم اینجاست، بازیکنی که فصل پیش مدعی بود به خاطر پرسپولیس رقم قراردادش اضافه نشده، چه پیشنهادی از طرف مقابل دریافت کرده که بیخیال تیم محبوبش شده است؟!
فوتبال ما اوضاع جالبی دارد و از عجایبش هرچه بگوییم کم است. پرسپولیس با مرتضی پورعلیگنجی و وحید امیری قرارداد بسته، درحالی که خوان کارلوس گاریدو هنوز پایش به تهران نرسیده است! انتخاب سرمربی اسپانیایی خود با حواشی و انتقادهایی همراه بود و هنوز ملاک انتخاب او به عنوان سرمربی پرسپولیس مشخص نشده، آن وقت درویش، مدیرعامل باشگاه کار نقل و انتقالات را شروع کرده است. وضعیت استقلال هم بهتر از تیم رقیب نیست، در حالی که همه منتظر رفتن جواد نکونام بودند، گویا او در سمتش ابقا شده است، منتها هیچ خبر رسمی و قطعی در این خصوص منتشر نشده است. با وجود این باشگاه با کیوسفسکی، دروازهبان اهل بوسنی به توافق رسیده، آن هم در حالی که سیدحسین حسینی، دروازهبان اول آبیها یک سال دیگر با استقلال قرارداد دارد. همچنین گفته میشود استقلال برای بازگرداندن مهدی قائدی از شبابالاهلی وارد عمل شده است.
فقط فوتبال ماست که تیمهای باشگاهیاش در اوج بلاتکلیفی مدیریتی و فنی، بازیکن جدید میخرند و پس از ناکامی یا عملکرد ضعیف هیچکس آن را گردن نمیگیرد. از سوی دیگر باشگاههای ایران برای قوانین فدراسیون تره هم خرد نمیکنند، بهویژه آنها که مستقیماً از پول بیتالمال و مراکز صنعتی ارتزاق میکنند، ولی ادعای خصوصی بودن دارند. سال گذشته بود که عقد قرارداد ارزی برای اهالی فوتبال ممنوع شد و امسال نیز کارگروه ناظر بر قراردادها و سقف بودجه دوباره روی اجرای این قانون تأکید کرده است.
تجربه فصل پیش به همه ثابت کرد سقف بودجه و این داستانها، فقط و فقط بازی با الفاظ و افکار عمومی است. کف قرارداد بازیکنان درجه چندم به ۲۰، ۳۰ میلیارد تومان رسیده و شناخته شدهها نیز چند برابر این رقمها را میخواهند. چطور باید باور کنیم تیمهای بالای جدولی برای شکار بازیکنان مدنظر و جا نماندن از بازار نقل و انتقالات، تن به زیادهخواهی فوتبالیها نمیدهند! ضمن اینکه در جریان نقل و انتقالات، دلالان سهم بسزایی در افزایش ارقام داشته و دارند و قاعدتاً سهم بیشتری هم به جیب میزنند. افزایش چند برابر دستمزدها موضوعی نیست که بتوان سروته آن را هم آورد. باشگاههای دولتی و صنعتی باید بابت هر ریالی که خرج میکنند به مردم جواب پس بدهند. درست است کشور شرایط حساسی را پشتسر میگذارد، اما انتظار میرود نهادهای نظارتی، فدراسیون فوتبال و ارکان وابستهاش نسبت به ریختوپاشهای چندین میلیاردی بیتفاوت نباشند.