جوان آنلاین: جایگاه مادران همیشه رفیع بوده، مادرانی که به بهای زندگیشان نسلی را پرورش می‌دهند که آینده‌ساز هستند، مادرانی که الگوی نجابت و پاکدامنی و شرافتشان را حضرت زهرا(س) قرار دادند و بهشت زیرپایشان است، مادرانی که گاه خودشان فرزندی را به دنیا آوردند و به آغوش کشیدند و گاه کودکی را به آغوش کشیدند که خودشان به دنیا نیاورده بودند اما به برکت حضورشان جامعه از نو پا گرفت و حالا این مادران مهمان برنامه «از مامان بگو» شدند تا صدای کودکانی باشند که با مشکلاتی مواجه هستند و به بهانه موضوع این برنامه سراغ حبیبه یوسفی، کارگردان هنری این برنامه رفتیم که در ادامه می‌خوانید.
فکر می‌کنید این برنامه چه قدر می‌توانسته تاثیرگذار باشد و تاثیر یک درصدی داشته باشد و چه قدر می‌تواند برخی مسائل را بازکند و درباره آن توضیح دهد؟
من همیشه در زندگیم معتقدم که ما موظف نیستیم که پیروز شویم و درواقع وظیفه انسانی و دینی ما پیروزی نیست و مبارزه کردن و تلاش کردن است. در تیم «از مامان بگو» انصافا همه تلاش کردند که آن موضوعی که برایشان اهمیت داشت اتفاق بیفتد، اما این که نتیجه چطور پیش رفته را نمی‌دانم؟ من معتقدم که دوربین و مردم خیلی باهوشند، شاید اگر قاب یک دوربین یا تصویر خوب نباشد و ... مردم متوجه شوند اما خیلی برایشان محسوس نباشد، اما پشت صحنه را با این که نمی‌بینند به خوبی درک می‌کنند. تلاش بچه‌های تیم به نظرم نمی‌تواند بی‌ثمر باشد، هرچند که ما موظف به تلاش کردن و این که پیروزی پیش می‌آید یا نه؟ لطف خداست. ان‌شالله که مورد نظر مردم هم قرار می‌گیرد و ان‌شالله که خدا این محبت را به ما داشته باشد و برکتش بیشتر شود و اتفاقات خوبی هم بیفتد.
برنامه «از مامان بگو» محوریتی زنانه دارد، چه شد که تصمیم گرفتید که سراغ چنین برنامه‌ای با این محوریت بروید؟
این شانس من بود که دوستان محبت کردند و مرا دعوت کردند که در خدمتشان باشم، اما گذشته از آن من از فضای روزنامه نگاری شروع کردم و دغدغه‌ام همیشه موضوعات زنان بود. برنامه «از مامان بگو» تلاش کرد کمی جامع‌تر و فراتر به موضوع زنانگی بپردازد و به همین دلیل موضوع مادری را مطرح کرد. موتیفی که ما سعی کردیم در این برنامه جا بیندازیم این بود که مادری کردن، به مادر شدن ربطی ندارد و بعضی افراد در موقعیت‌های اجتماعی و خانوادگیشان فارغ از جنسیتشان می‌توانند مادری کنند. در این برنامه ما تاکید داشتیم براین که بهشتی که می‌گویند زیر پای مادران است، چیزی است که در وجودشان است و ان ها هرجا که باشند، این بهشت به دستشان ساخته می‌شود. به همین دلایل موضوع زنان همیشه برایم اهمیت داشت و موضوع مادری هم که همیشه در قلب همه ما اهمیت دارد.
چیزی که در برنامه «از مامان بگو» و خصوصا در این فصل از برنامه دیدیم، مقداری توجه به مسئله کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست و یا کودکانی که در بهزیستی هستند، بود. چه قدر این ماجرا و توجه به کودکان این قشر امروز دغدغه اجتماعی به حساب می‌آید.
در دین ما توصیه به «انصاف» شده که اگر ریشه عربی انصاف را بررسی کنیم؛ یعنی پرکردن چاله‌ها و حفره‌هایی که خالی مانده است. مسئله این است که رسیدگی به معضلات اجتماعی در هر ساحتی اهمیت دارد. به قول شما شاید در این فصل «از مامان بگو» این دغدغه بیشتر مطرح شده و بیشتر به آن پرداخته شده است چون در هر برنامه نمی‌شود به همه دغدغه‌های اجتماعی پرداخت. در این برنامه به یکی از آن‌ها توجه شده و سعی شده که کمی حساسیت اجتماعی درباره آن موضوع برانگیخته شود. خودخواهانه‌ترین چیزی که می‌تواند فراتر از موقعیت شخصی و خانوادگیمان باعث شود ما حواسمان به معضلات اجتماعی باشد این است که اگر در جامعه به معضلات توجه نشود و حفره‌های اساسی و کمبودهای اجتماعی حل نشود، خواهیم دید گریبان‌گیر خودمان شده است.
از سوی دیگر موقعیت اجتماعی، انسانی و عقیدتی ما به عنوان مسلمان تاکید جدی دارد که باید همسایه‌ات یا افراد دیگر را برخودت مقدم بدانی، که در این سطح توجه به این موضوع خیلی انسانی و بالاتر است و بر همه ما واجب است. یک برنامه‌ساز مسلما نمی‌تواند همه دغدغه‌ها را در یک فصل حل کند و باید برای یک برنامه هدف‌گذاری کند و تلاش کند در ۳۰ قسمت تا حدودی آن موضوع را نهادینه و فرهنگ سازی کند. شاید در فصل‌های آینده به موضوعات دیگری پرداخته شود. موضوع بی‌سرپرستان موضوع مهمی است، ماه هم که ماه حضرت علی (ع) است و توجه به ایتام از تاکیدات ویژه این ماه است و شاید دلیل اهمیتش برای تیم برنامه‌ساز هم همین بوده است.
تولید محتوا و ساخت برنامه با تم مذهبی در ایام خاص سال چه قدر می‌تواند سخت باشد و چه‌قدر چالش‌های خودش را دارد و چه قدر مخاطب خاص خود را دارد؟
از نظر من دین ما بیش از این که یک دین شخصی باشد، دینی اجتماعی است؛ یعنی بخش عمده‌ای از آیات قرآن به تذکرات اخلاقی و اجتماعی می‌پردازد. این که درصدش چگونه است را من نمی‌توانم بگویم و افرادی که قرآن و اسلام پژوه هستند می‌دانند، ولی مطمئنا با توجه به همان مقداری که همه ما مطالعات قرآنی داشته‌ایم، بخش عمده‌ای از قرآن به توصیه‌های اجتماعی پرداخته است. و پیامبر و ائمه تلاش کردند که یک موقعیت اجتماعی درست ایجاد کنند و نسبت به آن بی تفاوت نبودند. من فکر می‌کنم ساخت برنامه اجتماعی در هر موقعیتی به نحوی برنامه سازی دینی است و نمی‌تواند جدا از آن باشد، اما حالا این که همه در ماه رمضان تلاش می‌کنند به این موضوع به شکل ویژه بپردازند، به این دلیل است که تمرکز بر موقعیت‌های اخلاقی در این دوره بیشتر است و مردم در این دوره بیشتر تلاش می‌کنند روی خودشان و رفتارشان دقت کنند وتیم رسانه‌ای هم از این موقعیت حسن استفاده را می‌کنند و تلاش می‌کنند این موارد را با دقت بیشتری متذکر شوند. در کل وقتی برنامه سازان رسانه تصمیم می‌گیرند به موضوعات اجتماعی بپردازند، برنامه سازی دینی کرده‌اند و هیچ فاصله‌ای ندارد.
من خیلی در کنار این تیم لذت بردم. همه افراد کاربلد و درست و حسابی در این برنامه بودند و برای من حضور در این برنامه رزق و روزی بود، چون برنامه سازی با بچه‌های آدم حسابی و در ماه رمضان اتفاق ویژهای است که باید قسمت آدم بشود و خدا به من لطف کرد. من خیلی کار خاصی برای این برنامه نکردم و این برنامه به من لطف کرده و من خوشحالم که توانستم کنار بچه‌ها باشم و اگر کمک کرده باشیم که یکی دو خانواده حالشان بهتر شود خوشحالیم.
