روزهای نه چندان دور تاریخ که برخی زندگیاش کردهاند و خیلیها از آن شنیدهاند، دستمایه ساخت قصههای تصویری زیادی شده است. از فیلمها گرفته تا مجموعههای چند قسمتی که هر کدام از زاویهای آن روزها را مرور کردهاند، تاریخ معاصری که بخش جدا نشدنی سرنوشت هر کشوری است و حرفها دارد برای گفتن.
تازگی هم شبکه نمایش خانگی با یک داستان پیچیده و مملو از خردهروایت روزمره در قالب سریالی با عنوان «رهایم کن» سراغ برگی از همان دفتر پرماجرا رفته است؛ ایران قبل از انقلاب!
یکی از روایتهای این سریال گریزی میزند به حواشی غیرصنفی و ابتذال جریان غالب چهرههای هنری دوران پیش از انقلاب، فضایی که در آن مقطع بعضی از اقشار به ویژه دختران جوان را درگیر خود کرد و باعث تباهی زندگیهای بسیاری و فرار بخش عمدهای از استعدادهای نجیب و جوان از ورود به عرصه هنر شد.
فقر و زندگی نامناسب مردم، فساد اداری و رفتارهای ارباب و رعیتی موجود در آن دوره هم موضوع دیگری است که در دل این قصه به آن پرداخته شده، جریانی که مرور آن به خصوص در این روزهای توهم برای برخی خارجنشینان دنبال دگروگونی، خالی از لطف نیست. مرور دوران پرشکاف و فسادی که گاهی در قالب پلیس باجگیر برای چشمپوشی از هنجارشکنی روایت میشود و گاهی ماموران دولت را دربرمیگیرد، در کنار خط اصلی داستان، خودنمایی میکند.
«رهایم کن» به تهیه کنندگی مجید مولایی و کارگردانی شهرام شاهحسینی روایت خانوادهای است که در مسیر اتفاقاتی ناگهانی و تلخ، سرنوشتی عجیب پیدا میکنند. ناگفته نماند که رویدادهای اصلی این سریال در روستایی در حاشیه تهران و در جوار یک معدن رخ میدهد و بقیه داستان هم در فضایی روایت میشود که به کمک انعکاس هر چه بیشتر واقعیتهای آن دوران میآیند.
محسن تنابنده، مهدی حسینی نیا، هدی زین العابدین، هوتن شکیبا، یوسف تیموری، آزاده صمدی، حسن معجونی از جمله بازیگران اصلی این سریال هستند. القصه مرور حوادث تاریخی دهه پنجاه و تهران قدیم خط اصلی داستان «رهایم کن» است که در روزهای پایانی بهمن، در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است. قصهای که قابهایی از زندگی و زمانه مردم در دوره پهلوی را به تصویر کشیده و در کل تلاش کرده تا در سایه یک داستان ملودرام، خطوطی از تاریخ معاصر کشور را نیز به تصویر بکشد.
هر چند این اولینبار نیست که از دوران تاریک زندگی آن دوران اثر تصویری ساخته میشود اما باید دید که این پرداخت در ادامه به چه شکلی پیش میرود و این سریال تا چه حد از پس روایت همه جانبه این تاریخ نزدیک برمیآید؟