محمود واعظی، رئیس دفتر حسن روحانی در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری ایلنا پیرامون حکم اخیر رهبری مبنی بر عفو محکومان و متهمان اغتشاشات اخیر، گفته که «رهبر انقلاب آغوش نظام را به روی همه فرزندان این کشور گشودند؛ با تدبیر رئیس محترم قوه قضائیه این عطوفت شامل محکومان و متهمان شد، اما باید تمام دانشجویان، هنرمندان، روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی و کنشگران اجتماعی و ایرانیان خارج از کشور را به چشم فرزندان عزیز این کشور دید که آغوش گشوده نظام، همه آن‌ها را دربرمی‌گیرد!»
جمعی هستند که همواره می‌خواهند ایراد بگیرند، غرولند کنند و هیچ وقت قانع نباشند و ارزش لطف و رأفت را هم پایین بیاورند. واعظی هم ترجیح داده که در موضوع عفو اخیر از آن دسته باشد و برای حکم رهبر، اما و اگر بچیند. اما دوران دولتمردی واعظی و دوستانش را هم هنوز در خاطر داریم. وقتی دولت دستشان بود، در یک تجمعی یک طلبه پلاکارد «استخر فرح در انتظارت» را بالا برد، عملیات رسانه‌ای و تخریب علیه حوزه‌های علمیه بماند، حتی معاون حقوقی رئیس‌جمهور خبر از طرح شکایت رسمی در قوه قضائیه داد. اما حالا به مردم و نظام که می‌رسند عفو گسترده مقابل آشوبگر و برهم زننده نظم جامعه هم قانع‌شان نمی‌کند و می‌گویند باید شامل همه شود. یعنی به مردم که می‌رسند، قاتل و آشوبگر و آتش زننده اموال هم عفو شود، اما به خودمان که رسید، کسی شعار هم علیه‌مان ننویسد! ما که هنوز شکایت‌های دولت روحانی از مخالفان و منتقدانش را یادمان است، محمود واعظی هم بهتر است فراموش نکند.
