اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، خاطرات سر آنتونی پارسونز آخرین سفیر انگلستان در ایران در دوره حاکمیت پهلوی دوم است. بدیهی است که فردی در این جایگاه از مناسبات قدرت در دوران مسئولیت خویش، اطلاعات ذی‌قیمتی دارد و البته در مقام خاطره‌گویی نیز جانب دولت استعماری و متبوع خویش را فرو نمی‌نهد. با این همه در لابه‌لای گزارش وی، می‌توان به نکاتی برخورد که فضای حاکم بر ایران و نیز ذهن شاه را در دوران انقلاب باز نمایاند. ترجمه جدید خاطرات پارسونز، از سوی سیدمحمدصادق حسینی عسکرانی انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی نیز به انتشار آن همت گماشته است. ناشر در دیباچه خویش بر این اثر، در باب محتوای آن چنین آورده است:
«حافظه تاریخی ملت ایران، هرگز سابقه استعماری، خیانت‌ها و دخالت‌های مستمر انگلیس را در کشورمان فراموش نمی‌کند. تاریخ معاصر ایران حوادث بسیار تلخی را به خود دیده که در بسیاری از آن‌ها دولت انگلستان نقش اصلی را ایفا کرده است. حمایت از حرکت‌های تجزیه‌طلبانه در نقاط مختلف و جدایی بخش‌هایی از خاک ایران تأسیس و تقویت فرقه‌های ضاله برای ایجاد تفرقه، تقویت حکومت‌های استبدادی در کشورمان، حمایت از دو کودتای ننگین ۱۲۹۹ و ۱۳۳۲ که به دیکتاتوری پهلوی انجامید، دخالت در تغییر دولت‌ها، اخذ امتیازات ظالمانه، غارت ثروت‌های ملی و همکاری در سرکوب حرکت‌های آزادی‌خواهانه و استقلال‌طلبانه ملت ایران، بخشی از سوابق ننگین انگلیس در ایران به شمار می‌رود. مروری بر این حوادث، بازخوانی تاریخ معاصر و مطالعه اسناد و مدارک دخالت انگلیس در ایران را ضروری می‌نماید.
کتاب حاضر خاطرات آنتونی پارسونز سفیر انگلیس در ایران، در زمان پیروزی انقلاب اسلامی است که به شرح حوادث آن دوره مهم تاریخ معاصر اختصاص دارد. پارسونز پنج سال از دوران فعالیت دیپلماتیک خود را در ایران گذراند. در این اثر نیز طبق سنت مألوف، شاهد مقاومت و مخالفت انگلیس در برابر انقلاب اسلامی و استقلال‌طلبی ملت ایران هستیم، به طوری که پارسونز بار‌ها نگرانی و مخالفتش را از سقوط شاه و وقوع انقلاب اسلامی ابراز می‌کند. سِر آنتونی پارسونز دیپلماتی حرفه‌ای است که قبل از احراز سمت سفیر انگلیس در ایران، در ترکیه، اردن، مصر، سودان و بحرین خدمت کرده و آخرین سمت وی قبل از سفارت انگلیس در ایران، معاونت امور خاورمیانه در وزارت امور خارجه انگلستان بوده است. پارسونز در اوایل سال ۱۹۷۹ م، کمی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، به لندن بازگشت و تا سال ۱۹۸۲ ریاست هیئت نمایندگی انگلستان در سازمان ملل متحد را به عهده داشت و در این سمت نیز با مسائل مربوط به ایران از جمله ماجرای گروگان‌گیری و جنگ ایران و عراق سر و کار داشت. آخرین سمت رسمی پارسونز، مشاور مخصوص مارگارت تاچر نخست‌وزیر وقت انگلستان در امور خارجی بود. وی در پایان سال ۱۹۸۳ بازنشسته شد و این کتاب نخستین اثر او در باره مأموریت‌های سیاسی‌اش در خارج از انگلستان است. پارسونز در این کتاب کوشیده است، مشاهداتش را درباره اشخاصی نظیر خاندان سلطنتی، رجال مملکتی، سفرا، نمایندگان خارجی... و همچنین حوادث رخداده طی اقامت پنج ساله‌اش در ایران، از جمله فراز و نشیب‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، اقدامات شاه، چگونگی تعارضات بین رژیم و مخالفانش، تظاهرات، اعتصاب‌ها و درگیری‌های بین ارتش و مردم به‌پاخاسته و نظایر این‌ها را تشریح کند.»
