تأثیری که سینما روی کودک می‌گذارد، برگشت‌ناپذیر است، از این‌رو باید فیلمساز ظرافت‌های خاصی در ساخت فیلم به کار بگیرد.
نشست تخصصی جنبه‌های آموزشی و تربیتی سینما از دیدگاه روان‌شناسی کودک به همت جشنواره بین‌المللی فیلم رشد و با حضور اساتید دانشگاه برگزار شد.
در این نشست، مهدی وجدانی همت، مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه ارتباط فیلم با کودک یک ارتباط چند سویه است، گفت: «کودک را نمی‌توان خارج از اجتماعی دید که در آن زندگی می‌کند، از آن اثر می‌پذیرد و بر آن اثر می‌گذارد، از این‌رو باید برای حل معضلات اجتماعی به دوره کودکی توجه کرد.»
وی سینمای کودک را محصول ضرورت و ظرافت خواند و اضافه کرد: «سینما باید با ظرافت کار خود را ارائه دهد، زیرا اثری که سینما روی کودک بر جای می‌گذارد برگشت‌پذیر نیست.»
این استاد دانشگاه، نگرش و مهارت را سه رکن مورد توجه سینمای کودک معرفی کرد و افزود: «در این بحث باید راه‌های رسیدن از دانش، نگرش و مهارت به «تربیت» را بررسی کرد.» وی کار در زمینه دانش، نگرش و مهارت را فراتر از انتقال اطلاعات دانست و تأکید کرد: «تربیت دیگر منحصر به رشته تعلیم و تربیت نیست و دیدگاه‌ها و نگرش‌ها را نیز باید در نظر گرفت.»
مدیر مرکز مشاوره و بهداشت روان دانشگاه علامه طباطبایی، هنر ورود کودک به جامعه را مورد اشاره قرار داد و تصریح کرد: «سینمای آموزشی و تربیتی باید کارکرد خود را فراتر از انتقال اطلاعات ببیند و برای تربیت نسل آینده که قرار است کنشگر اجتماعی و فردی در نقش پدر و مادر باشد، فعالیت کند.»
وجدانی همت با انتقاد از برنامه‌هایی که صرفاً جنبه سرگرمی را پوشش می‌دهند، عنوان کرد: «الزاماتی که در بستر رشد کودک وجود دارد، باید در فیلم مشاهده شود تا اثرگذاری آن افزایش یابد.»
وی آموزش مستقیم، غیر‌مستقیم، تفسیری و خوداکتشافی را چهار نوع آموزش معرفی کرد و افزود: «خوداکتشافی دشوارترین نوع آموزش است ولی اثرگذاری و مانایی آن بسیار بیشتر از روش‌های دیگر است، از این رو می‌توان آن را الگویی موفق در زمینه تربیت کودک دانست.»
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با طرح سؤال درباره چگونه پیاده‌شدن خود اکتشافی در فیلم کودک عنوان کرد: «باید فیلمساز با دنیای کودکی خود ارتباط داشته باشد، طوری که فیلم از دید یک کودک روایت شود.»
