حدود ساعت ۱:۴۷ بامداد امروز چهارشنبه به وقت شرق آمریکا، چهار موتور روی بدنه اصلی موشک به همراه دو تقویت‌کننده جانبی مشتعل شدند. هنگامی که شمارش معکوس به صفر رسید، گیره‌هایی که موشک را پایین نگه می‌داشتند، رها شدند.
چند دقیقه بعد، تقویت‌کننده‌های جانبی و سپس بدنه غول‌پیکر رها شدند. سپس، موتور بالایی موشک برای حمل فضاپیمای اوریون، جایی که فضانوردان در مأموریت‌های بعدی در آن خواهند نشست، به سمت مدار حرکت کرد.
کمتر از دو ساعت پس از پرتاب، بدنه بالایی برای آخرین بار شلیک می‌کند تا فضاپیمای اوریون را به سمت ماه بفرستد. اوریون از فاصله ۶۰ مایلی سطح ماه عبور خواهد کرد و پس از چند هفته گردش به دور آن، به زمین بازخواهد گشت و ۱۱ دسامبر در اقیانوس آرام، حدود ۶۰ مایلی سواحل کالیفرنیا فرود خواهد آمد.
این پرتاب، سال‌ها دیرتر از آنچه برنامه‌ریزی شده بود انجام شد و میلیاردها دلار بیش از آنچه محاسبه شده بود، برای آن صرف شد. تأخیرها و هزینه مازاد سامانه پرتاب فضایی (پرتابگر فوق سنگین) و اوریون کاستی‌های مدیریتی برنامه‌های ناسا را برجسته می‌کنند.
مأموریت بعدی آرتمیس که قرار است در آن چهار فضانورد را به دور ماه (نه به سطح آن) ببرد، زودتر از سال ۲۰۲۴ انجام نخواهد شد. آرتمیس سه که در آن دو فضانورد در نزدیکی قطب جنوب ماه فرود خواهند آمد، برای سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است؛ هرچند موکول‌شدن این برنامه به آینده دورتر بسیار محتمل است. ناسا در حال حاضر در حال مذاکره با سازندگان این موشک برای ۲۰ پرتاب دیگر است.
آرتمیس‌یک، یک برنامه فضایی بین‌المللی است که در آخرین مرحله، اعزام انسان را به فضا هدف گرفته است. مقصد نهایی این برنامه قطب جنوب ماه است. ناسا قبلاً سال ۲۰۲۴ را برای فرود فضانوردان بر سطح این کره در نظر گرفته بود.
عملیات پرتاب آرتمیس‌یک روز هفتم شهریور به دلیل مشکل سوخت‌رسانی و نشت هیدروژن متوقف شده بود. در تاریخ ۱۲ شهریور نیز تلاش دوم برای پرتاب موشک سامانه پرتاب فضایی (SLS) به دلیلی مشابه ناکام ماند. وقوع طوفان یان باعث شد که تلاش بعدی به ۲۳ آبان موکول شود که وزش طوفان استوایی نیکول در فلوریدا باعث شد ناسا پرتاب را به ۲۵ آبان موکول کند.
