تیره‌روزی‌ها و خوشبختی‌های دو تیم همشهری منچستریونایتد تمامی ندارد. انگار نه انگار هر دو از یک شهر انگلیس هستند. وضعیت‌شان از هیچ نظر شبیه به هم نیست. یونایتد دست از باختن برنمی‌دارد و سیتی دست از پیروزی.
فصل جدید لیگ جزیره برای منچستری‌ها متفاوت آغاز شده است. من‌یونایتد ریشه‌دار اوضاعش نه‌تن‌ها بهتر از فصل گذشته نشده، بلکه هنوز چیزی نشده در شکست دبل کرده است. در عوض من‌سیتی متمول و تازه‌به‌دوران رسیده دو برد متوالی به دست آورده تا نشان دهد مدافع عنوان قهرمانی است و تا تصاحب دوباره جام دست از تلاش نخواهد کشید.
غیرقابل مقایسه
روزگاری شیاطین‌سرخ یکی از بهترین‌های انگلیس و غول‌های اروپا محسوب می‌شدند تا جایی‌که حریف قدرتمندی برای همه تیم‌های مدعی به شمار می‌رفتند. ولی حالا سال‌هاست کسی چهره واقعی یونایتد را ندیده است و عملاً دیگر هیچ تیمی از منچستر نمی‌هراسد. زمانی برای کم‌اهمیت جلوه دادن سیتی به آن‌ها لقب «تیم دوم منچستر» داده بودند، اما گذشت زمان، سرمایه‌گذاری هنگفت و البته برنامه‌ریزی صحیح باعث شد تا سیتیزن‌ها جایگاه واقعی‌شان را هم در لیگ برتر و هم در اروپا پیدا کنند. درست است که سران من‌سیتی برای ترقی این تیم پول‌های هنگفتی خرج کرده و می‌کنند، ولی در اصل این انتخاب‌ها و استراتژی درست آنهاست که باعث شده است پپ گواردیولا و تیم یکدست و پرستاره‌اش به هیچ تیمی رحم نکنند و توانایی کسب افتخارات زیاد را داشته باشند. حالا آن‌ها باز هم صدرنشین هستند و با جاه‌طلبی به راه خود ادامه می‌دهند.
منتها شرایط در باشگاه قدیمی منچستر متفاوت است. سران یونایتد هنوز در خواب و خیال افتخارات گذشته سیر می‌کنند و هرچقدر هم که کارشناسان و پیشکسوتان نسبت به اشتباهات مدیریتی به آن‌ها تذکر می‌دهند اصلاً انگار نه انگار. سال‌هاست که اردوگاه قرمز‌ها رنگ بازیکن ستاره و چهره بزرگ به خود ندیده است. چرا؟ چون تفکرات مدیران باشگاه همسو با فوتبال حرفهای و در جهت رقابت با تیم‌های مدعی رشد نکرده است. در سال‌هایی که تیم تازه مطرح شده سیتی با گواردیولا رو به جلو حرکت می‌کرد، یونایتد پشت سر هم با انتخاب سرمربیان مختلف آزمون و خطا می‌کرد به این امید که دوباره به قدرت برمی‌گردد، درحالی‌که گذشت زمان ثابت کرد این تصمیمات چه آسیب جبران‌ناپذیری بر پیکر تیم اول منچستر زده است.
بدترین آمار
پس از شکست مقابل برایتون و دشت اولین باخت فصل، برخی‌ها که هنوز به تیم تنهاگ امیدوار بودند تصور می‌کردند در مصاف با برنتفورد همه چیز تغییر می‌کند و آن روی سکه نمایان می‌شود، ولی باخت تحقیرآمیز ۴ بر صفر در دومین بازی ثابت کرد برای منچستر فرقی نمی‌کند بازی در اولدترافورد باشد یا زمین حریفان؛ در هر صورت از پیش بازنده محسوب می‌شود! هیچ منچستری باتعصبی نمی‌تواند دریافت چهارگل در نیمه اول را تماشا کند و نسبت به شرایط موجود باشگاه محبوبش معترض نباشد. از سال ۱۹۹۲ این اولین‌باری است که یونایتد در قعر جدول رده‌بندی جزیره جا خوش می‌کند. اولین‌باری است که در نیمه اول در بازی خارج از خانه چهار بار دروازه‌اش باز می‌شود و تنهاگ هلندی هم لقب اولین سرمربی منچستر که هر دو بازی اول فصل را واگذار کرده به خود اختصاص می‌دهد.
این‌ها برای تیم اسم و رسم‌داری، چون من‌یونایتد یک افتضاح تاریخی محسوب می‌شود. دریافت شش گل، تفاضل - ۵ و قعرنشینی در جدول اعتباری برای این تیم باقی نگذاشته است. ضمن اینکه در مسائل فنی و تاکتیکی نیز اشتباهات و ضعف‌های شدیدی به چشم می‌خورد. دخیا دروازه‌بان اول تیم روی دوگل اول برنتفورد مقصر بود، مدافعان توانایی مهار مهاجمان حریف را ندارند، هافبک‌ها در اوج بی‌برنامگی و سردرگمی موقعیتی برای گلزنی خلق نمی‌کنند و مهاجمان و به ویژه کریس رونالدو انگیزه‌ای برای باز کردن دروازه رقبا ندارند. این‌بار سرمربی برای ساکت کردن منتقدان و نشان دادن واقعیت‌ها مهاجم پرتغالی را از ابتدا به میدان فرستاد ولی نتیجه همان ۴ بر صفر باقی ماند. اینکه ستاره ۳۷ ساله تنهاگ را به حساب نمی‌آورد و اهمیتی به تشویق هواداران نمی‌دهد، یعنی اوج بحران.
مقصر کیست؟
سرمربی ۵۲ ساله بعد از دومین باخت متوالی تیمش به عملکرد افتضاح بازیکنانش اعتراف کرده و مسئولیت شکست را به گردن گرفته است: «این شکست برای من سخت و غافلگیرکننده بود. این تیم باید مسئولیت را بپذیرد. به‌خاطر ناراحتی هواداران متأسف هستم، چراکه باعث سرافکندگی‌شان شدیم. از بازیکنان خواسته بودم با ایمان به خودشان بازی کنند و مسئولیت‌پذیر باشند. دقیقاً کار‌هایی که انجام ندادند. فقط در صورتی می‌توانیم این شکست را پشت سر بگذاریم که اتحادمان را حفظ کنیم. نمی‌خواهم حرف‌هایم سوءبرداشت شود؛ مسئولیت اصلی به عهده سرمربی است و من این مسئولیت را می‌پذیرم، ولی من باید به بازیکنانم اعتماد به نفس بدهم تا خودشان را باور کنند. بخشی از این وظیفه به عهده خود آنهاست. دو گل اولی که دریافت کردیم روی دو اشتباه فردی بود. اشتباه بخشی از فوتبال است و بعد از اشتباه باید ادامه داد و ناامید نشد، اما بعد از اشتباه مهم این است که برای جبرانش کار کنید. باید هر چه سریع‌تر این شرایط را تغییر بدهیم. ما بازیکنان جدید می‌خواهیم، بازیکنانی باکیفیت. سعی می‌کنیم آن‌ها را قانع کنیم که به یونایتد بپیوندند. عملکرد ما ضعیف و مزخرف بود. شکی نیست که باید استاندارد بازی‌مان به مراتب بهتر از این باشد. من می‌توانم چند دلیل برای ضعف یونایتد ارائه بدهم، ولی همه فکر می‌کنند دنبال بهانه‌تراشی هستم. از همه مهم‌تر این بود که ما باید گل می‌زدیم، اما نتوانستیم. تیمی در سطح ما نباید چنین اشتباه‌هایی کند.» برای هوادارانی که ناامیدانه شاهد درخشش منچسترسیتی، آرسنال و لیورپول هستند فرقی نمی‌کند تنهاگ خودش را مقصر این اوضاع بداند یا بازیکنان را. آن‌ها حتی دیگر امیدی به رونالدو هم ندارند. فقط منتظرند ببینند این سقوط آزاد تا کی و تا کجا برای شیاطین‌سرخ ادامه خواهد داشت.
