تأسفبار است؛ رفتار این روزهای رئیس فدراسیون کشتی و معاون وزیر ورزش که جای حل مشکلات بر حاشیهها دامن میزنند. تأسفبار است که دو مقام مطرح ورزش کشور نمیتوانند پشت یک میز بنشینند و با یکدیگر تعامل کنند و بدون توهین و کوچک کردن یکدیگر مسائل و مشکلات خود را حل و فصل کنند. از نخستین جلسه دبیر و پولادگر که منجر به صفر شدن بودجه ورزش نخست کشور میشود، به گفته رئیس فدراسیون آن فیلمی به بیرون درز نکرده و هر آنچه در رابطه با آن مطرح شده، ادعاهای حاضران در جلسه بوده و بس. درست برعکس مجمع فدراسیون کشتی که فیلمهای بسیاری از آن به بیرون درز کرده و به سادگی میتوان شاهد جدال دو طرف بود. جدالی بیمنطق که جایی برای دفاع باقی نمیگذارد، نه از رئیس فدراسیون که شأن بزرگتر خود را رعایت نمیکند و نه از معاون وزیر که با تکرار رفتار دبیر و مقابله بهمثل با متلکگویی، شأن جلسه را حفظ نمیکند و آن را ترک میکند! رفتاری که از پولادگر با کولهباری سنگین از تجارب مختلف بعید است. همانطور که از دبیر که عنوان ریاست فدراسیون ورزش پهلوانی کشتی را یدک میکشد، انتظار چنین رفتاری نمیرود.
مسئله این نیست که حق با دبیر است یا پولادگر. صدالبته که باید دبیر احترام بزرگترش را نگه دارد و پولادگر نیز بهگونهای رفتار کند که اگر کوچکتر از او اشتباهی مرتکب شده، شرمنده شود، نه آنکه هیزم بریزد زیر آتش یا با رفتار قهرآمیز اقدام به ترک جلسه کند یا قطع بودجه یکی از مهمترین ورزشهای کشور. زدن کشتی به دلیل اختلافنظر با دبیر زیبنده معاون وزیر ورزش که باید بازکننده گرههای ورزش باشد، نیست، حتی به فرض اینکه رئیس فدراسیون کشتی با فراموش کردن جایگاه خود و طرف مقابل، رفتاری دور از شأن داشته باشد!
مشکل این است آقایانی که امروز به جان هم افتادهاند، هر دو از مهرههای بزرگ و تأثیرگذار ورزش هستند که باید الگو باشند برای جوانترها، اما کدام یک میتوانند الگو باشند وقتی حتی از عهده اداره یک جلسه ساده هم برنمیآیند و نمیتوانند چند ساعتی را برای حل مشکلات کنار هم بنشینند به گفتگو، بیآنکه در لفافه یا مستقیم از خجالت هم دربیایند، یکدیگر را زیر سؤال ببرند و دروغگو خطاب کنند! دبیر و پولادگر به عنوان بزرگترهای کشتی و ورزش باید مروج اخلاقمداری باشند و صبوری را به ورزشکاران یاد بدهند، اما طی چند روز گذشته ثابت کردند که به هیچ عنوان الگوهای خوبی برای ورزش و ورزشکار نیستند، وقتی نه شأن خود و جایگاهی را که در آن حضور دارند نگه داشتهاند، نه شأن جلساتی که برگزار شد و نه حتی شأن ورزش را! در واقع رفتار رئیس فدراسیون کشتی و معاون وزیر ورزش مصداق ضربالمثل هرچه بگندد نمکش میزنند، وای به روزی که بگندد نمک بود. رفتاری تأسفبار که نشان داد نه فقط مجامع فدراسیونها باید در انتخاب رؤسای خود دقتنظر بیشتری داشته باشند که وزیر ورزش نیز باید به این مقوله توجه ویژهای داشته باشد تا در بزنگاههای حساس، آبروی ورزش کشور با اینگونه بیاخلاقیها به تاراج نرود، آنهم در شرایطی که اهمیت اخلاقمداری نقل صحبتهای آقایان مدیر و مسئول است. شعاری که طی چند روز گذشته مشخص شد توصیهای برای دیگران است و بس که اگر غیر از این بود کار رئیس فدراسیون کشتی با معاون وزیر ورزش به اینجا نمیکشید.