در تاریخ دفاعمقدس عملیاتهایی وجود دارند که بهرغم تأثیرگذاریشان در مقطع زمانی صورت گرفته، آنقدر مهجور و گمنام هستند که اکنون نامی از آنها برده نمیشود. عملیات امامعلی (ع) در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ از جمله این عملیاتها بود و در حالی صورت گرفت که جبهه ایران با دو شکست در عملیات نصر و توکل (دی ۱۳۵۹) از لحاظ روحی به هم ریخته بود، بنابراین انجام یک عملیات موفقیتآمیز هرچند محدود، توانست روحیه از دست رفته را بازگرداند.
عملیات امامعلی (ع) ۳۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ با هدف آزادسازی تپههای اللهاکبر آغاز شد.
«الله اکبر» نام ارتفاعی است در شمال سوسنگرد که دشمن با تسلط بر آن توانست موقعیت خودش را در دشت آزادگان مستحکم کند. تپههای اللهاکبر بعد از ارتفاعات میش داغ، بزرگترین ارتفاع دشتآزادگان است و تسلط بر آن میتوانست برتری طرفین درگیری را دیکته کند.
در این عملیات سپاه و ارتش به صورت مشترک فرماندهی آن را برعهده گرفتند. از این رو شاید بتوانیم عملیات امام علی (ع) را اولین عملیاتی در دفاع مقدس بدانیم که فرماندهی مشترک داشت. پیش از آن معمولاً ارتش فرماندهی عملیات را برعهده میگرفت و سپاه نیز کمککننده بود، اما در این عملیات هر دو نیرو به صورت مشترک از سه محور حملات هماهنگ خود را آغاز کردند.
طرح عملیات امام علی (ع) نیز در زمان انجام آن خاص بود. در این عملیات نیروهای شرکتکننده از سه محور از نواحی، چون سوسنگرد، شمال کرخه و غرب سوسنگرد عمل کردند تا محور چهارم عملیات که همان محور اصلی بود، به قصد آزادسازی تپههای اللهاکبر انجام گیرد.
استفاده از تاکتیک آب از دیگر شگردهایی بود که رزمندهها در عملیات امام علی (ع) از آن استفاده کردند، پس از اینکه بعثیها از شمال و شمال غرب سوسنگرد عقب رانده شدند، نیروهای خودی آب رودخانه کرخه را به این منطقه هدایت کردند تا مانع از پیشروی مجدد تانکهای دشمن شوند. این کار در عمل موفقیتآمیز بود و دشمن علاوه بر عقبنشینی از منطقه، مجبور شد یک سد خاکی ایجاد و از خطوط جدید خود محافظت کند.
پس از عقبراندن دشمن از شمال سوسنگرد، نوبت به آزادسازی تپههای اللهاکبر رسیده بود که این مهم با ترکیبی از نیروهای ارتش و سپاه و همینطور ستاد جنگهای نامنظم شهید چمران انجام گرفت. در عملیات امام علی (ع) دو گردان از لشکر ۹۲ زرهی ارتش، دو گردان پیاده از سپاه و دو گردان از ستاد جنگهای نامنظم نیروهای شهید مصطفی چمران حضور داشتند. این نیروها با حمله به تپههای الله اکبر، منطقه شحیطیه و اراضی شمال سوسنگرد را آزاد کردند. در همین زمان، نیروهای سپاه نیز یک تک در غرب سوسنگرد انجام دادند و توانستند دشمن را از این منطقه عقب برانند.
یکی از نکات قابل توجه عملیات امام علی (ع) وارد آمدن خسارت قابل توجه به نیروهای زرهی دشمن بود. از آنجا که طی عملیات نصر و توکل نیروی زرهی خودی آسیب جدی دیده بود، با انهدام ۲۵ دستگاه تانک و نفربر دشمن و به غنیمت گرفتن ۲۰ تانک و نفربر آنها، انتقام دو عملیات نصر و توکل نیز گرفته شد. همچنین در جریان این عملیات ۳۰۰ نفر از نیروهای دشمن کشته و زخمی شدند یا به اسارت نیروهای خودی درآمدند. در عملیات امامعلی (ع) گردان زرهی الکندی عراق به کلی تسلیم شد و تماماً به غنیمت نیروهای خودی درآمد. در میان تانکهای این گردان تنها یک تانک توانست خودش را از مهلکه نجات دهد و از کمند نیروهای ایرانی فرار کند.