سرویس ورزشی جوان آنلاین : اگر دوره‌های پیش اعضاء منفعل بودند و هیچ کاری انجام نمی‌دادند و صرفا اسمشان بود که عضو کمیسیون ورزشکاران هستند، این بار، اما کار به حدی بالا گرفته که به دوشقه شدن انجامیده و بنای اختلاف و قدرت‌نمایی و شاخ و شانه کشیدن گذاشته شده‌است. خب طبیعی است که برخی با تمام ادعا‌ها و شعار‌های آنچنانی نتوانستند نظر مثبت ورزشکاران دیگر برای احراز کرسی کمیسیون ورزشکاران را بدست آورند، اما این اصلا دلیل خوبی نیست که حالا بخواهند شاخ و شانه بکشند خود محفلی دیگر تشکیل دهند برای اینکه مثلا ثابت کنند حق با آنهاست.
آنچه که امروز می‌بینیم حضور عده‌ایی از ورزشکاران مدال‌آور و البته پرحاشیه است که بنا به هر دلیلی نتوانسته اند اعتماد دیگران را جلب نمایند، اما در عوض حمایت از دوستان خود در کمیسیون ورزشکاران و هم‌فکری و مساعدت با آن‌ها برای کمتر شدن مشکلات و حواشی خود به آتش اختلافات دامن می‌زنند و با سر وصدا تشکیل جلسه می‌دهند برای اینکه ثابت کنند این حرف آنهاست که باید به کرسی بنشیند.
جای تاسف است که فدراسیونی هم میزبان آنهاست که به‌عنوان یکی از پرافتخارترین فدراسیون‌های ورزشی ایران نقش موثری در حفظ آرامش جامعه ورزش ایفا می‌کند، اما گویا عنان کار چنان از دست مسئولان در رفته که هرکس هرکاری دلش می‌خواهد انجام می‌دهد. امروز احسان حدادی و شهربانو منصوریان با مساعدت سئوال برانگیز فدراسیون کشتی پرچمدار این داستان هستند و اگر فکری به حال آن نشود حتما کار بیشتر از این وخیم خواهد‌شد.
جای تاسف است که دو ورزشکار عنوان دار و مدال آور ایران که خود خوب می‌دانند برای موفقیت‌های شاان چه هزینه‌هایی صورت گرفته امروز بجای حمایت از ورزشکاران حاضر در کمیسیون ورزشکاران بر آتش اختلافات می‌دمند و می‌خواهند هرطور شده حرف خود را به کرسی بنشانند.
آنچه که امروز اتفاق می‌افتد نه تنها وجهه این ورزشکاران را بیشتر از قبل تخریب می‌کند که تیشه ایی است بر ریشه اتحاد ورزشکاران کشور، حتما حدادی و منصوریان و بقیه همفکران آن‌ها هنوز نمی‌دانند که با انجام این کار کمیسیون ورزشکاران را بی فایده‌تر از قبل نشان می‌دهند و حالا همه به این نقطه نظر می‌رسند که وقتی خود ورزشکاران یکدیگر را قبول ندارند و حس ریاست طلبی چنان در آن‌ها بالاست که حتی تحمل دیدن یکدیگر را هم ندارند پس چگونه قرار است برای ورزشکاران و ورزش کشور برنامه ریزی کنند؟
صرف سر دادن چند شعار پرطمطراق که حتی از زبان مسئولان بلند پایه کشور هم شنیده نمی‌شود بطور حتم نمی‌تواند دلیلی باشد بر مشروعیت یک نفر برای تصدی یک کرسی مهم در تصمیم گیری کلان ورزش پس به نظر می‌رسد بهتر باشد ورزشکارانی که اینگونه تصمیم گرفته اند صف خود را از صف نمایندگان ورزشکاران در کمیسیون ان‌ها جدا کنند اندکی بیشتر تامل کنند حداقل کمی به سوابق خود هم بیاندیشند و بدانند که چگونه به اینجا رسیده اند. حتما آن‌ها با تامل بیشتر به این نتیجه خواهند رسید که به جای اختلاف افکنی بهتر است در مسیر حمایت از ورزشکاران حاضر در کمیسیون حرکت کرده و موجبات اعتلای ورزش و ورزشکاران را فراهم کنند.
