آرمین هادی پور در گفتگو با ایسنا، درباره آخرین وضعیت خود پس از عمل جراحی زانو، اظهار کرد: متاسفانه قبل از المپیک رباط صلیبی و مینیسکم پاره شد و مجبور بودم با همان وضعیت در المپیک حاضر شوم. یک هفته بعد از المپیک پایم را جراحی کردم و در حال حاضر خدا را شکر شرایط خوب پیش میرود. دو ماه و نیم دیگر از دوره بازتوانیام باقی مانده و امیدوارم بتوانم هر چه زودتر به میادین بازگردم.
دارنده مدالهای نقره و برنز جهان، در پاسخ به این سوال که آیا تمرینات خود را آغاز کرده است یا خیر، گفت: فعلا تمرینات تکواندو ندارم، اما تمرینات وزنه، بازتوانی و آب درمانی را انجام میدهم که خیلی هم طولانی است و واقعا خسته کننده است.
وی درباره حضورش در المپیک توکیو با وجود آسیب دیدگی شدید و ناکامی در کسب مدال، خاطرنشان کرد: برای موفقیت یک ورزشکار ۳ عامل استعداد پشتکار و شانس اهمیت زیادی دارد، اما من در المپیک واقعا به عاملی دیگر به نام شانس اعتقاد پیدا کردم. کسی که در وزن ما قهرمان شد واقعا حقش مدال طلا نبود و من دو یا ۳ بار او را شکست داده بودم، اما شرایط به شکلی پیش میرود که یک نفر آسیب میبیند، یک نفر حدف میشود و یک نفر میآید طلا میگیرد که خودش هم باورش نمیشود. به هر حال المپیک میدان بزرگی است، اما شانس هم خیلی در موفقیت در این رویداد دخیل است.
هادی پور با بیان اینکه المپیک توکیو برای او خاطره خوبی نبود، گفت: هیچ چیز جور در نیامد و هیچ کاری هم نمیتوانستم بکنم، من مجبور بودم با زانوی آسیب دیده و رباط صلیبی پاره به المپیک بروم. من هیچ تصمیم دیگری نمیتوانستم بگیرم. الان هم باید با همین وضعیت کنار بیایم. بیشترین لطمه را خودم خوردم و بخاطر آسیب دیدگی و باخت در المپیک واقعا روزهای خیلی بدی را پشت سر گذاشتم.
ملی پوش المپیکی تکواندوی ایران، افزود: آن قدر عذاب کشیده بودم که اصلا باخت در المپیک برایم قابل توجیه نبود، فکر میکردم پس از اتفاقات بدی که برایم افتاد، حتما این بار در المپیک اتفاقات خوبی برایم میافتد، اما دیدم نه از این خبرها نیست!
وی درباره حواشی پیرامون آسیب دیدگی اش قبل از المپیک، گفت: به هر حال آسیب دیدگی یک ورزشکار طبیعی است و باید با آن کنار آمد. دیگر فرقی هم نمیکند بگویم تقصیر چه کسی بود باید با آن کنار آمد.
هادی پور ادامه داد: پزشکان با یک قهرمان عکس میگیرند داخل پیجشان میگذارند و میگویند من آسیب دیدگی او را خوب کردم و او را رساندم، اما با یک قهرمان عکس نمیگذارند بگویند من باعث شدم او به مدال المپیک نرسد. این چیزها زیاد است و بهتر است به این مسائل فکر نکنیم.
تکواندوکار المپیکی ایران، در پاسخ به این سوال که آیا پزشک را مسبب شرایط خود در المپیک میداند یا خیر، خاطرنشان کرد: صد درصد همینطور است. من باید شهریور ۹۹ عمل جراحی میکردم، اما پزشک گفت لازم نیست و مشکلی ندارد تا این اتفاق برایم افتاد. به هر حال باید با آن کنار بیایم، چون هر چه بیشتر به آن فکر کنم خودم اذیت میشوم.
هادی پور درباره زمان بازگشتش به میادین گفت: به محض اینکه خوب شوم در مسابقات حاضر میشوم. اگر وضعیت پایم خوب باشد و کادر فنی صلاح بداند در جهانی هم شرکت میکنم، اما اگر نتوانم نظر کادر فنی را جلب کنم برای رویدادهای بعدی آماده میشوم.
وی درباره اهدافش در تیم ملی تکواندو، گفت: تمام تلاشم را میکنم که به بهترین نتایج برسم. انگیزه من حتی خیلی بیشتر از مدال المپیک است و هر چه دارم میگذارم تا در المپیک توکیو به بهترین مدال برسم.
دارنده مدالهای نقره و برنز جهان، در پاسخ به این سوال که آیا مسئولان رشت یا دیگر مسئولان پس از المپیک از او تجلیل کردند یا خیر، خاطرنشان کرد: ما میبردیم کسی ما را تحویل نمیگرفت الان که باختیم که اصلا دیگر نباید توقعی داشته باشیم. چه انتظاری باید داشته باشم؟ انتظاری دیگر نداریم، بعد از المپیک هم فقط یکی دو نفر دعوت کردند، با من عکس گرفتند و یک دسته گل دادند، اما خبری از تجلیل و این صحبتها نبود! این شرایط درست که نمیشود و بهتر است ما با آن کنار بیاییم و به خاطر مردم دست از تلاش برنداریم.