سریالسازی باید با ایدهها و افکار نو متحول شود و اگر این نیاز جدی گرفته نشود و همان مسیر قبلی طی شود، دچار خسران خواهیم شد.
ابراهیم وحیدزاده، کارگردان باسابقه با بیان این مطلب به «جوان» گفت: سریالهای تلویزیونی در همه ادوار مخاطب بیشتری نسبت به اغلب برنامههای تلویزیونی داشتهاند و همین علاقهمندی بوده که باعث شده است مدیومی نظیر شبکه خانگی که زمانی ویژه عرضه فیلم و تلهفیلم بود هم دست به کار تولید سریال شود.
کارگردان «تحفهها» عنوان کرد: برای ساختن سریالهای تأثیرگذار و جذاب، از نظر قصه و پرداخت شخصیت و حتی واژگانی که برای طراحی دیالوگ به کار میرود، باید به سمت اثرگذاری بالا برویم. تماشاچی باید از کار خوشش بیاید، وگرنه سراغ محصول ماهوارهای میرود.
وی در ادامه ابراز کرد: وقتی ما در ساختن سریال به خواستههای اساسی تماشاچی اهمیت ندهیم، مسلماً آن سریال هم دیدنی نمیشود و مخاطب نیز از دیدن کار لذت نمیبرد و پیگیر نخواهد شد. باید خواستههای مخاطب را دانست و سپس به سمت نگارش متن سریال رفت.
این کارگردان خاطرنشان کرد: تولید سریال بدون متن قوی و به صرف حضور چهرهها مانند درست کردن غذایی میماند که مواد اولیه ممتازی دارد ولی دستور پخت آن، نامشخص است. طبیعی است که از چنین غذایی هیچ کس استقبال نخواهد کرد و مشتری اول و آخرش همان آشپزش خواهد بود. سریالی که داستان پرکشش نداشته باشد و فقط بازیگران مشهوری دارد هم فقط یکی دو قسمت جلب مخاطب میکند و بعد تمام.
کارگردان «مجسمه» و «شام عروسی» ادامه داد: ایجاد ارتباط با مخاطب در همه حیطهها از ادبیات تا سینما و موسیقی و حتی تجارت به کیفیت عمل انجام شده است و نه فردی که عمل را انجام میدهد. برای سریالسازی دست اول هم تا میتوانیم باید روی سناریوهای بکر و قوی کار کنیم.
وحیدزاده افزود: تجربه ثابت کرده است ارتباط بهتر با تماشاچی در سایه متن خوب و استاندارد برقرار میشود و سوپراستارها مکمل ماجرا میباشند. اصل ماجرا، قصه و نوع پرداخت است و وقتی اینها درست باشد، بازیگرهای گمنام ولی توانا هم اگر باشند، سریال دنبال خواهد شد. همین سریالهای خارجی که از تلویزیون پخش میشود، مگر بازیگر معروف دارند؟ عموماً ما به عنوان تماشاگر ایرانی بازیگران این سریالهای خارجی را نمیشناسیم ولی، چون قصه، قصهای است جذاب، وقت میگذاریم و آن را میبینیم و لذت میبریم، پس باید در سریالسازی به دنبال متن قوی باشیم.